naszej ery

„Taśma czasu” z umownym podziałem na lata p.n.e. i n.e.

naszej ery (n.e.)^[1] – wyrażenie i skrót stosowane w języku polskim, oznaczający datę od początku ery chrześcijańskiej, której początek wiązany jest z datą narodzenia Jezusa Chrystusa wg obliczeń Dionizjusza Małego^[2]. Odpowiada łacińskiemu skrótowi AD (łac. anno Domini – „roku Pańskiego”) i angielskiemu CE (ang. Common Era – „ery powszechnej”).

Początek ery

Przed wyznaczeniem początku ery chrześcijańskiej lata liczono od założenia Rzymu. Dopiero po prawie 500 latach od śmierci Chrystusa papież Jan I postanowił wprowadzić sposób liczenia lat od daty narodzin Jezusa.

Obliczenia wykonał w roku 525 n.e. mnich Dionizjusz Mały pochodzący ze Scytii Mniejszej, który określił datę narodzin Chrystusa na 753 rok od założenia Rzymu i pierwszy rok po narodzinach (754 od założenia Rzymu) przyjął za 1 ery chrześcijańskiej. Późniejsze badania wykazały, że pomylił się o kilka lat^[2]. Brak jest ponadto roku zerowego (powinien nim być właśnie 753 od założenia Rzymu), ponieważ Dionizy nie znał tej liczby – pojęcie zera przywędrowało na Bliski Wschód dopiero wraz z Arabami, którzy przejęli je od Hindusów, a w Europie pojawiło się około XI wieku. Dlatego rok 753 od założenia Rzymu stał się rokiem 1 p.n.e. Przyjęty przez Dionizego sposób liczenia lat stał się na tyle powszechny, że jest używany do dnia dzisiejszego.

Współcześnie datę narodzin Chrystusa szacuje się na rok 5 p.n.e.^[3], stąd stopniowo odchodzi się od terminu „roku pańskiego” na rzecz neutralnej „naszej ery” lub „ery powszechnej”. Najstarszy znany przykład użycia wyrażenia „naszej ery” pochodzi z książki Johannesa Keplera z 1615 roku^[4][5].

Zobacz też

• Ab urbe condita
• e.m.
• przed naszą erą

Przypisy

Bibliografia

• JózefJ. Szymański JózefJ., Nauki pomocnicze historii, Warszawa: PWN, 1983, s. 133, ISBN 83-01-02673-1 [dostęp 2022-01-30] .