NGC 1316
| ||
 Galaktyka soczewkowata NGC 1316 i sąsiednia galaktyka spiralna NGC 1317 (ESO) | ||
| Odkrywca | James Dunlop | |
| Data odkrycia | 2 września 1826 | |
| Dane obserwacyjne (J2000) | ||
| Gwiazdozbiór | Piec | |
| Typ | soczewkowata (R')SAB(s)0^0 | |
| Rektascensja | 03h 22m 41,7s | |
| Deklinacja | –37° 12′ 28,0″ | |
| Odległość | 67,8 mln ly (20,8 Mpc[2]) | |
| Przesunięcie ku czerwieni | 0,005911[1] | |
| Jasność obserwowana | 9,4m | |
| Rozmiary kątowe | 12' × 8,5' | |
| Charakterystyka fizyczna | ||
| Wymiary | ok. 225 000 ly | |
| Alternatywne oznaczenia | ||
| Fornax A, PGC 12651, MCG -6-8-8, IRAS 03208-3723, ESO 357-22, FCC 21, AM 0320-372, Arp 154, Dun 548, h 2527, GC 697 | ||
NGC 1316 (również Fornax A[3], PGC 12651 lub Arp 154) – galaktyka soczewkowata znajdująca się w gwiazdozbiorze Pieca w odległości około 68 milionów lat świetlnych. Została odkryta 2 września 1826 roku przez Jamesa Dunlopa[4]. Jest najjaśniejszą galaktyką Gromady w Piecu[2].
Zbliżenie centrum galaktyki i znajdujących się w nim pasm pyłu (HST)
NGC 1316 jest olbrzymią galaktyką o masie równej masie 3100 miliardów mas Słońca. Galaktyka ta ma jasność 9,4m. Jest ona również silnym źródłem promieniowania radiowego – czwartym pod względem jasności na ziemskim niebie w paśmie 1400 MHz[5].
Obiekt posiada liczne, chaotycznie ułożone pasma pyłowe, co sugeruje, że powstał w wyniku zlania się wielu mniejszych galaktyk[6].
Do tej pory w galaktyce wykryto cztery supernowe[7]:
- SN 1980N typ Ia
- SN 1981D typ Ia
- SN 2006dd (19 czerwca 2006)
- SN 2006mr (5 listopada 2006)
Zobacz też
Przypisy
- ↑ NGC 1316 w bazie SIMBAD (ang.)
- ↑ a b M. Cantiello et al.. The distance to NGC 1316 (Fornax A): yet another curious case. „Astronomy & Astrophysics”. 552 (A106), kwiecień 2013. DOI: 10.1051/0004-6361/201220756 (ang.).
- ↑ Katalog NGC. W: Substyk: Atlas nieba 2000.0. Warszawa: AstroCD, Sylwia Substyk, s. 24. ISBN 978-83-932019-3-8.Sprawdź autora:1.
- ↑ Courtney Seligman: NGC 1316 (ang.). Celestial Atlas. [dostęp 2014-09-19].
- ↑ F. Schweizer. An optical study of the giant radio galaxy NGC 1316 (Fornax A). „The Astrophysical Journal”. 237 (1), s. 303-318, 1980-04-01. DOI: 10.1086/157870 (ang.).
- ↑ Kamil Złoczewski: Kosmos. Przewodnik obserwatora.. Poznań: Amermedia Sp. z o.o., 2013, s. 20-22. ISBN 978-83-252-2128-7.
- ↑ List of Supernovae (ang.). W: IAU Central Bureau for Astronomical Telegrams [on-line]. Międzynarodowa Unia Astronomiczna. [dostęp 2014-09-19].
Linki zewnętrzne
- NGC 1316 w serwisie SEDS.org (Revised NGC and IC Catalog) (ang.)
- NGC 1316 w bazie SIMBAD (ang.)
- NGC 1316 w NASA/IPAC Extragalactic Database (ang.)
- NGC 1316 w serwisie APOD: Astronomiczne zdjęcie dnia
Media użyte na tej stronie
NGC 1316 - Galactic Serial Killer.jpg
Autor: ESO, Licencja: CC BY 4.0
Kontrastujące pobliskie galaktyki NGC 1316 (większa) i NGC 1317
Autor: ESO, Licencja: CC BY 4.0
Kontrastujące pobliskie galaktyki NGC 1316 (większa) i NGC 1317
Ngc1316 hst.jpg
Like dust bunnies that lurk in corners and under beds, surprisingly complex loops and blobs of cosmic dust lie hidden in the giant elliptical galaxy NGC 1316. This image made from data obtained with the NASA/ESA Hubble Space Telescope reveals the dust lanes and star clusters of this giant galaxy that give evidence that it was formed from a past merger of two gas-rich galaxies.
Like dust bunnies that lurk in corners and under beds, surprisingly complex loops and blobs of cosmic dust lie hidden in the giant elliptical galaxy NGC 1316. This image made from data obtained with the NASA/ESA Hubble Space Telescope reveals the dust lanes and star clusters of this giant galaxy that give evidence that it was formed from a past merger of two gas-rich galaxies.