NGC 4889
 Galaktyki NGC 4889 (duża z lewej) oraz NGC 4886 (jasna, okrągła, powyżej niej). Zdjęcie z HST. | |
| Odkrywca | |
|---|---|
| Data odkrycia | 11 kwietnia 1785 |
| Dane obserwacyjne (J2000) | |
| Gwiazdozbiór | |
| Typ | eliptyczna (E) |
| Rektascensja | 13h 00m 08,3s |
| Deklinacja | +27° 58′ 35″ |
| Odległość | |
| Przesunięcie ku czerwieni | 0,02150[1] |
| Jasność obserwowana | 11,5m |
| Rozmiary kątowe | 2,8' × 2,0' |
| Alternatywne oznaczenia | |
| NGC 4884, UGC 8110, MCG 5-31-77, ZWG 160.241, DRCG 27-148, PGC 44715 | |
NGC 4889 (również NGC 4884, PGC 44715 lub UGC 8110) – galaktyka eliptyczna (E), znajdująca się w gwiazdozbiorze Warkocza Bereniki. Jest najjaśniejszą galaktyką gromady galaktyk Abell 1656, nazywanej Gromadą Warkocza Bereniki[1].
Została odkryta 11 kwietnia 1785 roku przez Williama Herschela[3]. Kilka razy obserwował ją też Heinrich Louis d’Arrest. W trakcie jednej z obserwacji (22 kwietnia 1865 roku) niedokładnie obliczył jej pozycję, co zaowocowało błędem i dwukrotnym skatalogowaniem przez niego galaktyki, jako że pozycja ta różniła się od tych z innych obserwacji. John Dreyer, zestawiając swój katalog, błędu tego nie wyłapał i skatalogował obserwację Herschela jako NGC 4889, a obserwację d’Arresta z błędną pozycją jako NGC 4884[4].
W centrum galaktyki znajduje się druga najcięższa znana (2012) supermasywna czarna dziura o masie pomiędzy 5,5 a 37 miliardów mas Słońca (wartość uśredniona 21 mld M☉)[2]. Druga czarna dziura o dużej masie odkryta przez ten sam zespół astronomów znajduje się w centrum galaktyki NGC 3842[5].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b NGC 4889 w bazie SIMBAD (ang.)
- ↑ a b Nicholas J. McConnell et al. Two ten-billion-solar-mass black holes at the centres of giant elliptical galaxies. „Nature”. 480, s. 215–218, 2011-12-08. DOI: 10.1038/nature10636. arXiv:1112.1078. (ang.).
- ↑ Courtney Seligman: NGC 4889. [w:] Celestial Atlas [on-line]. [dostęp 2015-05-25]. (ang.).
- ↑ Harold G. Corwin Jr.: NGC 4884 = NGC 4889, NGC 4889 = NGC 4884. [w:] Notes on the NGC objects, particularly those missing, misidentified, or otherwise unusual [on-line]. 2019-01-09. [dostęp 2019-03-03]. (ang.).
- ↑ Largest black hole discovery reported. cosmosmagazine.com, 2011-12-08. [dostęp 2012-06-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-08-28)]. (ang.).
Linki zewnętrzne
- NGC 4889 w serwisie SEDS.org (Revised NGC and IC Catalog) (ang.)
- NGC 4889 w bazie SIMBAD (ang.)
- NGC 4889 w NASA/IPAC Extragalactic Database (ang.)
Media użyte na tej stronie
Autor: Judy Schmidt from Fresh Meadows, NY, USA, Licencja: CC BY 2.0
A dominant member of the Coma Cluster, remarkable elliptical shell galaxy NGC 4889 looms large over its domain. Within the cluster, only NGC 4874 (not shown) is brighter, and only just barely.
The faintly visible shells of the galaxy are evidence that the monstrous galaxy recently merged with a smaller galaxy.
Other details to notice include smaller and/or more distant elliptical galaxies, some of which are ghostly and faint. I have seen them called them fluffy galaxies in this recent press release. The nature of these ultra-diffuse galaxies and specifically how they manage to form as they do is still a matter of speculation.
Very few Milky Way stars are visible within the field. As usual, the ones with four spikes are most likely foreground stars. The hundreds of tiny, fainter point-like objects are globular clusters, many of which are likely orbiting NGC 4889.
Do you think that maybe some background galaxies show a curious alignment? You might not be imagining it. It's possible that some weak gravitational lensing is going on. Weak gravitational lensing is detectable by taking measurements of all the background galaxies and seeing if they all seem a bit squished in a certain direction.
One final curiosity that I would like to note about NGC 4889: If you measure the brightness of the center of its nucleus, it is actually not as bright as NGC 4886, which is the smaller elliptical galaxy just above it in this image (that one skinny galaxy is kind of pointing toward it). The way some elliptical galaxies have diffuse cores while others have very sharp ones is something that perplexes me. It seems that even though NGC 4889 is much larger than NGC 4886, its nucleus is notably less dense than NGC 4886's.
Red: ACS / WFC F814W (jb2i02020_drc) Green: Pseudo Blue: ACS / WFC F475W (jb2i02010_drc & jb2i03010_drc)
North is NOT up. It is 43.6° counter-clockwise from up.