NGC 7662

NGC 7662
Ilustracja
Mgławica planetarna NGC 7662, zdjęcie wykonane przez Teleskop Hubble’a
Odkrywca

William Herschel

Data odkrycia

6 października 1784

Dane obserwacyjne (J2000)
Gwiazdozbiór

Andromeda

Typ

mgławica planetarna

Rektascensja

23h 25m 53,9s

Deklinacja

+42° 32′ 08″

Odległość

5500 ly

Jasność pozorna mgławicy

8,3m

Rozmiary kątowe

20"

Charakterystyka fizyczna
Alternatywne oznaczenia
Niebieska Kula Śnieżna, PK 106-17.1, CS=13.2

NGC 7662 (również Niebieska Kula Śnieżna, Błękitna Śnieżka) – mgławica planetarna znajdująca się w konstelacji Andromedy. Jest jedną z najłatwiejszych do identyfikacji mgławic planetarnych, którą można zobaczyć nawet małym teleskopem – wygląda jak niebieski dysk. Przy stukrotnym powiększeniu można dostrzec nieco eliptyczny kształt[1]. Jej struktura uwidacznia się tylko na zdjęciach CCD[2]. Została odkryta 6 października 1784 roku przez Williama Herschela[3]. Odległość tej mgławicy od Ziemi jest nieznana – według Skalnate Pleso Catalogue (1951) NGC 7662 znajduje się około 1800 lat świetlnych od Ziemi. W późniejszym badaniu jaśniejszych mgławic planetarnych C. Robert O’Dell (1963) ustalił, że mgławica ta jest położona 1740 parseków lub 5600 lat świetlnych od nas. To również oznacza, że jej rozmiar jest większy – 0,8 roku świetlnego.

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Ian Ridpath: Gwiazdy i planety. Przewodnik Collinsa. Warszawa: MULTICO Oficyna Wydawnicza, 2010, s. 76. ISBN 978-83-7073-928-7.
  2. ↑ Praca zbiorowa: Encyklopedia Wszechświat. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006, s. 352. ISBN 978-83-01-14848-5.
  3. ↑ Courtney Seligman: NGC 7662. [w:] Celestial Atlas [on-line]. [dostęp 2014-10-17]. (ang.).

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Caldwell 22.jpg
Autor: NASA Hubble, Licencja: CC BY 2.0
Caldwell 22, also cataloged as NGC 7662 and nicknamed the Snowball Nebula or Blue Snowball Nebula, is a planetary nebula located about 2,500 light-years from Earth. Nebulas like these represent a stage in evolution that stars like our Sun undergo when they run out of fuel. Stars are nuclear furnaces that spend most of their lives fusing hydrogen into helium. Massive stars have fiery fates, exploding as supernovae, but medium-mass stars like the Sun swell to become red giants as they exhaust their fuel.

The process begins when, after billions of years of nuclear fusion, the star starts to shut down. Gravity (no longer balanced by the outward pressure created by nuclear fusion) compresses the stellar core. The star’s outer layers of gas puff away into space, creating a planetary nebula (so named because these objects often resemble planetary orbs when viewed through a small telescope). At the center lie the remains of the original star’s compressed core, a small white dwarf. One day the Sun will meet a similar fate, but it has enough fuel to last another 6 billion years or so.

This image was taken using Hubble’s Wide Field and Planetary Camera 2 in 2000. Astronomers compared this image to earlier Hubble images of Caldwell 22 to study how the nebula expanded and changed.

Caldwell 22 was discovered by astronomer William Herschel in 1784. It is located in the constellation Andromeda and has a magnitude of 8.3. The nebula is well placed for observing in autumn night skies from the Northern Hemisphere. In the Southern Hemisphere, look for it low in northern skies in the spring. The nebula can be viewed in telescopes of all sizes, but it might be mistaken for a star at low magnification. Higher magnifications will better distinguish the nebula. A medium-sized telescope shows Caldwell 22 well, but the nebula’s central star will remain hidden from all but the largest telescopes.

Credit: NASA, ESA and A. Hajian (University of Waterloo)

For more information about Hubble’s observations of Caldwell 22, see:

chandra.harvard.edu/photo/2012/pne/

For Hubble's Caldwell catalog site and information on how to find these objects in the night sky, visit:

www.nasa.gov/content/goddard/hubble-s-caldwell-catalog