Nabój

Nabój jako:
jednostka amunicji (po lewej)
jednostka ładunku miotającego (po prawej)

Nabój (daw. patron) – w zależności od przyjętej definicji: jednostka amunicji broni palnej lub ładunku miotającego.

Nabój jako jednostka amunicji

W tym znaczeniu nabojem określa się jednostkę amunicji broni palnej niezbędną do oddania jednego strzału – nabój strzelecki (pistoletowy, karabinowy lub pośredni) lub nabój artyleryjski[1].

W skład naboju wchodzą[1]:

a jeśli jest to nabój scalony, to także:

  • zapłonnik (np. spłonka)
  • osłona całości łącząca wszystkie elementy – np. metalowa łuska

Istnieją również naboje pozbawione pocisku – np. tzw. „ślepe” oraz hukowe i gazowe. Naboje ślepe używane są w czasie ćwiczeń wojskowych do tzw. pozoracji, a także, np. w czołgach, do przedmuchiwania lufy[a]. Służą również do imitacji prawdziwych strzałów (np. podczas uroczystości) lub też do wystrzeliwania z broni różnych dodatkowych pocisków takich jak np. granaty nasadkowe.

Stosowane też bywają naboje ćwiczebne, treningowe i szkolne[1], pozbawione ładunku prochowego, z atrapą pocisku, służące do demonstracji oraz do szkoleń, np. nauczania ładowania i rozładowywania broni, jak również obchodzenia się z amunicją, np. w trakcie tzw. „taśmowania”, to znaczy umieszczania poszczególnych nabojów w ogniwach taśmy do broni maszynowej.

Nabój jako jednostka ładunku miotającego

W tym znaczeniu nabojem określa się jednostkę ładunku miotającego, której deflagracja wytwarza gaz o wysokim ciśnieniu w lufie, umieszczana w komorze nabojowej oddzielnie za pociskiem – np. nabój prochowy.

Zobacz też

Uwagi

  1. ↑ W czasie przemieszczania się czołgu na polu walki zdarza się bardzo często, że do przewodu lufy dostają się różnego rodzaju zanieczyszczenia, np. piasek; jeśli dowódca czołgu podejrzewa, że takie zanieczyszczenie mogło nastąpić, to ma obowiązek – aby zapobiec zniszczeniu działa przez próbę wystrzału ostrym pociskiem przez zatkaną lufę – załadować wpierw nabój ślepy, którego zadaniem jest wydmuchnięcie zanieczyszczeń; współcześnie wszystkie czołgi są wyposażone fabrycznie w przedmuchiwacze lufy, praktycznie eliminujące ten problem.

Przypisy

  1. ↑ a b c Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej. s. 152..

Bibliografia

  • Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo WiS, 1994, s. 152. ISBN 83-86028-01-7.

Media użyte na tej stronie

7.62×54mmR loaded with 9.5 grams (147 gr) L spitzer bullet,.jpg
Autor: Drake00, Licencja: CC BY-SA 3.0
In 1908 the Russian Empire adopted a new 7.62×54mmR service round variant loaded with the "L" 9.5 grams (147 gr) spitzer bullet that had a ballistic coefficient (G1 BC) of approximately 0.393. The 7.62×54mmR M1908 Type L cartridge had a muzzle velocity of 865 m/s (2,838 ft/s).
BL 4 inch Mk V & VI gun gunpowder cartridge diagrams.jpg
Diagrams depicting 4-lb and 12-lb gunpowder cartridges and drill (training) cartridge for British BL 4-inch gun Mark V & VI.