Nabój 12,7 × 108 mm

12,7 × 108 mm

Rodzaj	nabój wielkokalibrowy
Kaliber	12,7 mm
Średnica
pocisku	12,95 mm
min. szyjki	13,58 mm
max. szyjki	13,58
max. stożka przejściowego	18,51 mm
max. łuski	21,60 mm
kryzy	21,60 mm
Długość
łuski	108 mm
naboju	145-147 mm
Masa
naboju	130 g
pocisku	44-52 g
materiału miotającego	18 g
Inne
Prędkość początkowa	840 m/s

12,7 × 108 mm (spotykana jest także nazwa 12,7 × 107 mm) – opracowany w ZSRR nabój do wielkokalibrowych karabinów maszynowych.

Historia

1 maja 1927 roku Armia Czerwona planująca wprowadzenie do uzbrojenia wkmu przyjęła do uzbrojenia angielski nabój .50 Vickers-Armstrong (12,7 × 81 mm). Już dwa lata później parametry amunicji angielskiej uznano za niewystarczające i postanowiono opracować własny nabój. Nie wiadomo, kto był konstruktorem ani jaka była historia prac nad nabojem 12,7 × 108 mm, wiadomo tylko, że został on przyjęty do uzbrojenia w 1930 roku wraz ze skonstruowanym przez Diegtariowa wkmem DK. Nowa broń produkowana w niewielkich seriach w latach 1933-1935 nie była zbyt udana. Nabój 12,7 × 108 rozpowszechnił się dopiero w latach czterdziestych. Do uzbrojenia piechoty wprowadzono wtedy nowy wkm DSzK i powstały nowe lotnicze karabiny maszynowe kalibru 12,7 mm skonstruowane przez Michaiła Jewgienicza Bierezina (BS, UB, UBK, UBS).

Po wojnie nabój 12,7 × 108 mm został przyjęty do uzbrojenia we wszystkich krajach Układu Warszawskiego. Obecnie jest używany wraz z wkmami NSW i lotniczym czterolufowym karabinem maszynowym JakB-12,7.

Wersje

Wersje naboju 12,7 × 108 mm:

• B-30 GŁ – pocisk przeciwpancerny przyjęty do uzbrojenia w 1930 roku
• B-32 GŁ – pocisk przeciwpancerno-zapalający
• T-38 – pocisk świetlny
• PZ- pocisk zapalająco-smugowy
• BZ-41 – pocisk przeciwpancerno-zapalający
• BZT-44 – pocisk przeciwpancerno-zapalająco-świetlny
• BZF-46 – pocisk przeciwpancerno-zapalający (fosforowy)
• MDZ-3 – pocisk wybuchowy (elaborowany pentrytem z zapalnikiem pneumatycznym)
• MDZ-46 – pocisk wybuchowy (elaborowany pentrytem z zapalnikiem pneumatycznym)
• MDZ – pocisk wybuchowo-zapalający wyposażony w zapalnik mechaniczny W-166
• ZMDCz – pocisk wybuchowy z samolikwidatorem (współczesny)
• BS – pocisk przeciwpancerno-zapalający (współczesny)
• "Duplex" – z dwoma pociskami o masie 30 i 31 g w układzie tandem (współczesny)
• "Duplex" – z dwoma pociskami o masie 27 g wyposażonymi w smugacz (współczesny)

Dane taktyczno- techniczne

Bibliografia

• Zbigniew Gwóźdź, Skuteczny "staruszek", "Komandos" 3/97, ISSN 0867-8669.
• StanisławS. Kochański StanisławS., Broń strzelecka lat osiemdziesiątych, Warszawa: Bellona, 1991, ISBN 83-11-07784-3, OCLC 233499382 .