Nabój 7,62 × 54 mm R

7,62 × 54 mm R
Ilustracja
Naboje 7,62 × 54 mm R różnych producentów
Rodzaj

nabój karabinowy

Kaliber

7,62 mm

Średnica
pocisku

7,90 mm

max. szyjki

8,50 mm

max. stożka
przejściowego

11,47 mm

max. łuski

12,32 mm

kryzy

14,40 mm

Długość
łuski

53,72 mm

pocisku

28,6 mm

naboju

76,7–77,2 mm

Masa
naboju

20,4–25,5 g

pocisku

9,50–12,96 g

materiału
miotającego

2,9–3,2 g

Inne
Prędkość
początkowa

780–870 m/s

Energia
początkowa

2920–4466 J

Ciśnienie
maksymalne

300 MPa

7,62 × 54 mm Rnabój karabinowy opracowany w latach 80. XIX wieku w Rosji

Nabój 7,62 × 54 mm R został przyjęty do uzbrojenia w 1891 roku wraz z karabinem wz. 1891. Choć były już wówczas znane naboje bez kryzy wystającej, ze względu na niski poziom rosyjskiego przemysłu zdecydowano się na przyjęcie naboju z kryzą wystającą, broń zasilana taką amunicją ma bardziej skomplikowaną konstrukcję, ale może być produkowana z większymi tolerancjami.

Po II wojnie światowej nabój 7,62 × 54 mm R stał się przepisowym nabojem karabinowym armii państw Układu Warszawskiego. Obecnie obok naboju 7,62 × 51 mm NATO należy do najpowszechniej używanych naboi karabinowych.

Wersje

ZSRR/Rosja

  • LPS – pocisk lekki z rdzeniem stalowym, masa pocisku 9,65 g, prędkość początkowa 870 m/s, oznaczenie: końcówka pocisku pomalowana na srebrno.
  • D – pocisk ciężki z rdzeniem ołowianym, masa pocisku 11,98 g.
  • BS-40 – pocisk przeciwpancerno-zapalający ciężki, z rdzeniem wolframowym, masa pocisku 12,11 g, prędkość początkowa 805 m/s, oznaczenie: końcówka pocisku pomalowana na czarno z czerwoną szarfą.
  • T46 – pocisk smugowy, masa pocisku 9,65 g zasięg smugi – 1000 m, oznaczenie: końcówka pocisku pomalowana na zielono.
  • BZT – pocisk przeciwpancerno-zapalająco-smugowy z rdzeniem stalowym, masa pocisku 9,2 g.
  • PZ – pocisk zapalająco-wskaźnikowy, masa pocisku 10,36 g.
  • 7N1 – nabój do karabinów wyborowych, głównie SWD.

Finlandia

  • D166 – pocisk zwykły, masa pocisku 12,96 g, prędkość początkowa 700 m/s.
  • D276 – pocisk zapalający.
  • D277 – pocisk przeciwpancerny.
  • D278 – pocisk smugowy.

Polska

  • L – pocisk lekki, oznaczenie: nie posiada[1]; łuska emaliowana.
  • ŁPS – pocisk lekki z rdzeniem stalowym, masa pocisku 9,65 g, prędkość początkowa 870 m/s, oznaczenie: końcówka pocisku pomalowana na srebrno.
  • C – pocisk ciężki, oznaczenie: pas na skrzynce żółty, końcówka pocisku żółta[1].
  • B-32 – pocisk przeciwpancerno-zapalający, oznaczenie: pas na skrzynce czarno czerwony, końcówka pocisku czarna z czerwoną szarfą[1].
  • T46 – pocisk smugowy, oznaczenie: pas na skrzynce zielony; końcówka pocisku pomalowana na zielono[1].
  • PZ – pocisk zapalająco-wskaźnikowy, oznaczenie: pas na skrzynce czerwony, końcówka pocisku czerwona[1].

Przypisy

  1. a b c d e Podręcznik dowódcy drużyny. s. 178–182.

Bibliografia

  • Stanisław Kochański, Broń strzelecka lat osiemdziesiątych, Warszawa: Bellona, 1991, ISBN 83-11-07784-3, OCLC 233499382.
  • Ministerstwo Obrony Narodowej; Inspektorat Szkolenia: Podręcznik dowódcy drużyny; Szkol. 378/69. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1971.Sprawdź autora:1.


Media użyte na tej stronie

76254Rvariety.jpg
Autor: CynicalMe z angielskiej Wikipedii, Licencja: CC BY 2.5

Examples of 7.62 x 54mm ammunition. The photo shows, reading from left to right:-

  1. en:Sellier & Bellot hollow point boat tail
  2. "Czech silver tip", mild steel core, light ball
  3. Hungarian silver/yellow-tip, mild steel core, heavy ball
  4. Wolf Gold soft-point
  5. en:USSR 1986 steel core light ball, Factory 60. [1]
  6. Yugoslav surplus (1953)
  7. USSR 1940s lead core light ball [2]