Nabrzeże Angielskie

Widok ogólny Nabrzeża Angielskiego z Wyspy Wasylewskiej, w tle widoczna kopuła soboru św. Izaaka

Nabrzeże Angielskie^[1] – bulwar na lewym, południowym brzegu Newy, w Petersburgu. Nabrzeże o długości 1260 metrów rozpoczyna się na Placu Senackim, stanowiąc kontynuację Nabrzeża Admiralicji, natomiast kończy się nad kanałem Nowo-Admirałtiejskim.

Historia

(c) Alex 'Florstein' Fedorov, CC BY-SA 4.0

Dom Rumiancewa, nr 44

Nabrzeżna ulica została wytyczona na początku XVIII w. i nosiła początkowo nazwę Niżnej (od dolnego biegu Newy, wzdłuż którego ulica biegnie). Prowadziła do Stoczni Galerowej, toteż z czasem zaczęła być nazywana Galerową. Również w XVIII w. na nabrzeżu zaczęły powstawać prywatne rezydencje i pałace, a w latach 1777-1788 nabrzeże umocniono granitem^[2]. W ten sposób w rozwijającym się Petersburgu starano się zabezpieczyć zabudowane nabrzeża rzeki przed regularnymi powodziami^[3]. W 1814 r.^[2] powstał kościół anglikański, zaprojektowany przez Giacomo Quarenghiego^[1]. Do końca XVIII w. nabrzeże było już zabudowane w sposób zwarty, natomiast w wieku kolejnym część miejskich rezydencji na nabrzeżu została przebudowana^[2].

W 1919 r. nabrzeże otrzymało imię Czerwonej Floty. Nawiązano w ten sposób do faktu, że w czasie rewolucji październikowej, podczas przewrotu w Piotrogrodzie, krążownik Aurora stał przy nabrzeżu, na wysokości domu nr 44^[2]. Historyczna nazwa Nabrzeże Angielskie została przywrócona w 1994 r. w ramach przygotowań do wizyty królowej brytyjskiej Elżbiety II w Petersburgu^[4].

Znaczące obiekty

(c) Alex 'Florstein' Fedorov, CC BY-SA 4.0

Dom hrabiny Laval, nr 4

• dom Aleksandry Laval, wzniesiony w k. XVIII w. w stylu klasycystycznym, pod nr 4^[5]
• dom Woroncowa-Daszkowa, wzniesiony w latach 1736-1738 w stylu klasycystycznym, pod nr 10^[6]
• willa Derwiza, wzniesiona w k. XIX w. według projektu A. Krasowskiego, pod nr 28
• gmach kolegium spraw zagranicznych, przebudowany z rezydencji miejskiej Kurakina w latach 80. XVIII w. według projektu Quarenghiego, pod nr 32^[7]
• dom Rumiancewa, wzniesiony w latach 1824-1826 w stylu empire, pod nr 44^[8], siedziba jednego z oddziałów Muzeum Historii Petersburga^[9]
• dom Kapnista, wcześniej Stenbocka-Fermora, wzniesiony na pocz. XVIII w. według projektu Domenico Trezziniego, przebudowany w XIX w. pod nr 50^[10]
• dom Strukowa, wzniesiony na pocz. XIX w. pod nr 52^[11]
• dawny kościół anglikański Jezusa Chrystusa, urządzony na pocz. XIX w. w domu należącym do Szeremietjewów, zamknięty w 1919 r.^[12]
• willa Sztiglica wzniesiona w latach 1824-1826 według projektu A. Krakaua pod nr 66/28^[2]
• dom Gausza, wcześniej Diemidowów, wzniesiony w poł. XVIII w. pod nr 72^[13]

Przypisy

Bibliografia

• J. Miles, Petersburg, Wydawnictwo MAGNUM, Warszawa 2020, ​ISBN 978-83-11-15862-7
• red. B. Piotrowski, O. Czekanowa i in., Sankt-Pietierburg. Pietrograd. Leningrad. Encikłopiediczeskij sprawocznik, Naucznoje Izdatiel'stwo Bol'szaja Rossijskaja Encikłopiedija, ​ISBN 5-85270-037-1