Nadi (joga)

Nadi (dosł. „kanał, naczynie, żyła, arteria”, także „nerw”[1]) – składnik ciała pranicznego w hinduizmie, subtelny przewód w pranaśarirze (pranamajakośi[2]), którym przepływa jedna z pran (energii życiowych) człowieka. Jego rolę można porównać do tętnicy transportującej krew w ciele fizycznym (sthulaśarira). Proces oczyszczania kanalików nadi nosi nazwę nadiśodhana[3].

Liczba kanałów

Różne źródła nie zawsze są zgodne, co do ilości przewodów prany u człowieka:

Trzy główne kanały nadi, biegnące wzdłuż kręgosłupa

  • suszumnanadi – centralny nadi
  • idanadi (ćandranadi) – nadi energii lunarnej
  • pingalanadi (surjanadi) – nadi energii solarnej

(Jan van Rijckenborgh interpretuje występowanie charakterystyki kanału pingala w treści Dziejów Apostolskich pod symbolicznym imieniem Ananiasz[4]).

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Mircea Eliade: „Joga. Nieśmiertelność i wolność”.
  2. ↑ Wstęp. W: Siwasutry, czyli sutry Siwy przez czcigodnego Wasuguptę odczytane oraz komentarzami ułożonymi przez Śri Kszemaradżę zwanego też Krysznadasą opatrzone. przełożyła Anna Rucińska. Wyd. 1. Warszawa: Fundacja Vivaswan, 2015, s. 48. ISBN 978-83-938477-4-7.
  3. ↑ Joga postklasyczna, Pranajama – techniki oddechowe. W: Agata Świerzowska: Joga. Droga do transcendencji. Wyd. 1. Kraków: Wydawnictwo WAM, 2009, s. 207, seria: Mała Biblioteka Religii. ISBN 978-83-7505-192-6.
  4. ↑ Jan van Rijckenborgh, Nadchodzący nowy człowiek, s. 175, rozdz. V.Pobożność (I), Wrocław 2001, Wydanie 2, ISBN 90-6732-173-7.

Bibliografia

  • Sto jeden kanałów siły życiowej w wedancie. W: Georg Feuerstein: Na początku była liczba. Maja Hądzlik-Margańska (tłumaczenie). Wyd. 1. Bydgoszcz: Dom Wydawniczy LIMBUS, 1995, s. 279–281, seria: Inny świat. ISBN 83-85475-62-1.