Nadrzecze (województwo lubelskie)

Artykuł50°35′59″N 22°41′27″E
- błąd39 m
WD50°36'N, 22°41'E, 50°36'7.85"N, 22°41'21.95"E
- błąd2319 m
Odległość560 m
Nadrzecze
wieś
Państwo Polska
Województwo lubelskie
Powiatbiłgorajski
GminaBiłgoraj
Liczba ludności (2011)200[1]
Strefa numeracyjna84
Kod pocztowy23-400
Tablice rejestracyjneLBL
SIMC0886104
Położenie na mapie gminy wiejskiej Biłgoraj
Mapa konturowa gminy wiejskiej Biłgoraj, u góry znajduje się punkt z opisem „Nadrzecze”
Położenie na mapie Polski
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Nadrzecze”
Położenie na mapie powiatu biłgorajskiego
Mapa konturowa powiatu biłgorajskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Nadrzecze”
Ziemia50°35′59″N 22°41′27″E/50,599722 22,690833

Nadrzeczewieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie biłgorajskim, w gminie Biłgoraj[2] nad rzeką Biała Łada. Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Matki Bożej Bolesnej w Korytkowie Dużym.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 200 mieszkańców[1] i była dwudziestą co do wielkości miejscowością gminy Biłgoraj.

Historia

Wieś założona na początku XIX wieku przez Antoniego Wisłockiego, ówczesnego właściciela Frampola[3]. Na starych mapach, a także wśród okolicznej ludności czasem miejscowość jest określana nazwą Sędłaki, z uwagi na to, że większość mieszkańców nosiła to nazwisko.

Od 1997 roku istnieje tu siedziba Fundacja Kresy 2000 Dom Służebny Polskiej Sztuce Słowa Muzyki i Obrazu w Nadrzeczu koło Biłgoraja, a od 2009 roku organizowane są tutaj Dni Nadrzecza.

Szlaki turystyczne

szlak rowerowy czerwony Rowerowy Szlak Białej Łady

Przypisy

  1. a b GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
  2. Główny Urząd Statystyczny: Rejestr TERYT. [dostęp 2013-04-23].
  3. Nadrzecze, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VI: Malczyce – Netreba, Warszawa 1885, s. 863.

Media użyte na tej stronie