Nagroda im. Jerzego Łojka

Nagroda Naukowa im. Jerzego Łojka – utworzona w 1989 przez Bożenę Mamontowicz-Łojek, żonę Jerzego Łojka (1932–1986), przyznawana „dla autorów prac o tematyce niepodległościowej i historycznej z zakresu wypełniania białych plam w historii”^[1]. Początkowo była finansowana z tantiemy z książek autorstwa Jerzego Łojka, później jej fundatorem i zarządcą została Fundacja im. Jerzego Łojka przy Instytucie Józefa Piłsudskiego w Nowym Jorku, której założycielami byli Danuta i Andrzej Cisek^[2]. W pierwotnym założeniu Bożeny Mamontowicz-Łojek nagroda miała być przyznawana historykom, zaś później Fundacja rozszerzyła formułę, wyróżniając także działaczy niepodległościowych^[3].

Laureaci

Ta sekcja wymaga uzupełnienia informacji. Artykuł należy uzupełnić o istotne informacje: brak niektórych laureatów. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tej sekcji.

• 1989: Bohdan Skaradziński, Editions Spotkania^[4].
• 1990: Janusz Zawodny^[5].
• 1991: Grażyna Lipińska^[6].
• 1992: Tadeusz Fedorowicz^[7], Adolf Pilch^[8].
• 1993: Roman Aftanazy^[9].
• 1994: Józef Garliński, Stanisław Murzański.
• 1995: Zbigniew Herbert, Halina Zakrzewska^[10][11].
• 1996: Krzysztof Jasiewicz^[12], Polskie Towarzystwo Naukowe na Obczyźnie.
• 1997: Jacek Trznadel, Wojciech Ziembiński^[13].
• 1999: Jan Malicki^[14], Andrzej Nowak^[15].
• 2000: Zbigniew Nawrocki^[16].
• 2001: Janusz Kurtyka^[17], „Zeszyty Historyczne WiN-u”^[18][19].
• 2004: Krystyna Daszkiewicz^[20][21], Piotr Gontarczyk^[22].
• Piotr Niwiński.
• 2006: Sławomir Cenckiewicz, Wojciech Materski^[23][24].
• Jan Żaryn.
• Leszek Żebrowski^[25].
• Lech Kowalski.

Przypisy