Najif ibn Abd al-Aziz Al Su’ud

Najif ibn Abd al-Aziz Al Su’ud

(c) سلطان السلطان, CC BY-SA 3.0
Data i miejsce urodzenia	1934 at-Ta’if
Data i miejsce śmierci	16 czerwca 2012 Genewa
Minister Spraw Wewnętrznych
Okres	od 11 października 1975 do 16 czerwca 2012
Poprzednik	Fahd ibn Abd al-Aziz Al Su’ud
Następca	Ahmad ibn Abd al-Aziz Al Su’ud
Następca tronu Arabii Saudyjskiej
Okres	od 27 października 2011 do 16 czerwca 2012
Poprzednik	Sultan ibn Abd al-Aziz Al Su’ud
Następca	Salman ibn Abd al-Aziz Al Su’ud

Najif ibn Abd al-Aziz Al Su’ud (ur. 1934 w at-Ta’if, zm. 16 czerwca 2012 w Genewie) – saudyjski książę, minister spraw wewnętrznych w latach 1975–2012, pierwszy wicepremier od 2011 do 2012 roku. Był następcą tronu Arabii Saudyjskiej od 2011 do 2012 roku.

Życiorys

Najif ibn Abd al-Aziz Al Su’ud urodził się w 1934 roku w at-Ta’if. Był 23 synem króla Abd al-Aziza ibn Su’uda i jednej z jego wielu żon, Hasy bint as-Sudajri. Kształcił się w Szkole Książęcej w Rijadzie, specjalizując się w dziedzinie polityki, kultury i sprawach bezpieczeństwa. Pobierał również nauki od swego ojca oraz islamskich autorytetów religijnych^[1][2][3].

Od 1951 do 1952 roku pełnił funkcję Przedstawiciela Księstwa Rijadu, a od 1953 do 1954 był gubernatorem Rijadu. Od 1954 roku do 1970 roku zajmował stanowisko wiceministra spraw wewnętrznych. W 1970 roku został mianowany ministrem stanu ds. wewnętrznych^[1].

W 1975 roku, po zabójstwie króla Fajsala i mianowaniu księcia Fahda następcą tronu, zastąpił go na stanowisku ministra spraw wewnętrznych. Jako minister został odpowiedzialny za sprawy bezpieczeństwa publicznego, obrony cywilnej, ochrony wybrzeża i granic lądowych oraz działalność służb specjalnych^[1].

Książę Najif był jednym z najbardziej konserwatywnych członków rodziny królewskiej, swoje poglądy opierał na wahhabickim nurcie islamu. Przez komentatorów uważany był za przeciwnika reform. W swoich wypowiedziach odrzucał m.in. możliwość zasiadania kobiet w zgromadzeniach legislacyjnych oraz organizowania wyborów powszechnych w ogóle. Popierał działalność religijnego aparatu policyjnego tropiącego przypadki naruszania zasad Koranu i nieobyczajnego zachowania^[1][2][3].

Po atakach z 11 września, niezgodnie z prawdą, zaprzeczył, by brały w nich udział osoby narodowości saudyjskiej, sugerując w zamian odpowiedzialność osób o narodowości żydowskiej. Ograniczył również współpracę ze służbami specjalnymi krajów zachodnich. Swój stosunek do zamachowców z Al-Ka’idy zaostrzył po atakach na obiekty instytucji zagranicznych i cele przemysłowe wewnątrz kraju. Od 2003 do 2006 roku prowadził kampanię niszczenia działających w królestwie komórek organizacji terrorystycznych^[1][2][3].

Kierował powołanym przez siebie Saudyjskim Komitetem Intifady al-Kuds, instytucją wspierającą materialnie rodziny palestyńskich bojowników, zamachowców-samobójców oraz palestyńskich uchodźców. Przewodniczył również Radzie Najwyższej ds. Informacji, nadzorującej krajowe media i internet. Był założycielem i przewodniczącym rady Naif Arab University for Security Sciences (Arabskiego Uniwersytetu Najifa ds. Nauk Bezpieczeństwa)^[1].

W marcu 2009 roku jego przyrodni brat, król Abd Allah, mianował go na stanowisko drugiego wicepremiera^[1]. 27 października 2011 r., pięć dni po śmierci księcia Sultana, został mianowany nowym następcą tronu^[4][5].

Jego syn, Muhammad ibn Najif, stał na czele saudyjskich służb antyterrorystycznych, do czerwca 2017 był następcą tronu^[3]. Oprócz niego, miał jeszcze jednego syna, Sauda bin Najifa, który pełnił funkcję ambasadora w Hiszpanii, głowy sądu księcia koronnego, a od stycznia 2013 zarządza jako gubernator Prowincją Wschodnią.

Zmarł 16 czerwca 2012 roku w szpitalu w Genewie. Nie podano informacji o przyczynie śmierci.

Przypisy