Nakarczek (zbroja końska)
Nakarczek – element zbroi końskiej, chroniący szyję konia przed zranieniem w czasie walki.
Pierwsze nakarczki płytowe robiono z kilku płyt przyczepionych do kropierza, co znacznie ograniczało ruchy konia, więc ostatecznie wykonywano go jako folgowy.
W wersji lekkiej nakarczek chronił tylko górną część szyi konia. Składał się z płytek połączonych nitami. Od spodu zazwyczaj uzupełniano go kolczugą. Mocowany do naczółka i szyi pasami. Wersja pełna chroniła całą szyję konia; składała się z górnej i dolnej połówki.
Nakarczek w zbroi łuskowej to płat zbroi wokół szyi; związany lub spięty pasami z przodu lub z tyłu szyi.
Koń w kolczudze. Widoczny nakarczek połączony z naczółkiem, przypięty paskami
Koń w lekkim nakarczkiem i naczółkiem. Widoczne paski mocujące
Pełen nakarczek z naczółkiem, odsłonięty fragment chroniono kolczugą(brak na zdjęciu)
Na pierwszym planie koń w lekkim nakarczku, z lewej w pełnej wersji
Koń w pełnym nakarczku folgowym, wzmocnionym płytami policzkowymi z naczółka
Niekompletna zbroja końska – widoczny lekki naczółek folgowo-kolczugowy
Zobacz też
Bibliografia
- Władysław Kwaśniewicz: 1000 słów o broni białej i uzbrojeniu ochronnym. Warszawa: Wyd. Ministerstwa Obrony Narodowej, 1981.
Media użyte na tej stronie
Dresdner Zwinger, 16th or 17th century armour and weapons. This is a knight and horse armour.
Autor: Sebacalka, Licencja: CC BY-SA 4.0
Koń w lekkiej zbroi. Zbroja składa się z folgowego nakarczka oraz naczółka. Nakarczek obejmuje tylko wierzch szyi konia, spód pozostaje odsłonięty. Naczółek obejmuje wierzch głowy i jest połączony z ogłowiem. Dodatkowo na wierzchu zamontowano kolce. Całość przytwierdzona jest paskami do ciała.
Autor: David Monniaux, Licencja: CC-BY-SA-3.0
This object is on display at the annex of the Kunsthistorisches Museum (Museum of Art History) at the Neuburg in the Hofburg of Vienna, Austria (site).