Namie Amuro

Namie Amuro
Ilustracja
Namie Amuro 25 lecie kariery Okinawa, Japonia 2017
Imię i nazwisko

Namie Maruyama

Pseudonim

Queen of Hip-Pop,
Queen of J-pop

Data i miejsce urodzenia

20 września 1977
Naha

Gatunki

Klasyfikacja: J-pop Obejmuje: Hip-hop, Pop-rap, R&B, Pop, Urban, House, Dance, Electro, EDM, Rock. Gospel, Rhythm and blues, Muzyka klubowa, Dance-pop, Muzyka elektroniczna, Electronica, Funk, Disco rhythm, Eurobeat, Acid house[1][2]

Zawód

piosenkarka
aktorka
producent muzyczny

Aktywność

1992–2018

Wydawnictwo

EMI Music Japan
avex trax
Dimension Point

Powiązania

Super Monkey's
Suite Chic

Strona internetowa

Namie Amuro (jap. 安室奈美恵 Amuro Namie; ur. 20 września 1977 w Naha) – japońska piosenkarka muzyki pop. Jej albumy sprzedały się w ponad 40 milionach egzemplarzy[3], co czyni ją jedną z najlepiej sprzedających się artystek w historii japońskiej muzyki[4][5]. Debiutowała w zespole Super Monkey's. W 1996 roku rozpoczęła karierę jako solowa piosenkarka.

20 września 2017 roku piosenkarka zapowiedziała, że 16 września 2018 roku, zakończy karierę muzyczną, trwającą 25 lat[6].

Życiorys

Wczesne życie

Namie Amuro urodziła się w Naha, Okinawa, Japonia. Gdy była mała jej rodzice rozwiedli się. Namie jest ostatnim dzieckiem sprzed rozwodu rodziców. W wieku 12 lat Amuro została dostrzeżona przez Masayuki Makino – dyrektora Okinawa Actors’ School. Jej dziecięcym marzeniem było zostanie stewardesą, jednak rozpoczęła karierę muzyczną[7]. Gdy miała 14 lat trafiła do zespołu Super Monkey's wraz z Minako Ameku, Nanako Takushi, Hisako Arakaki i Anna Makino. 15 września 1992 wytwórnia EMI Music Japan wydała debiutancki singel grupy – Koi no Cute Beat / Mister USA (przez pięć tygodni trwania rankingu Oricon sprzedano 36 610 kopii płyty). Rok po wydaniu singla Namie Amuro wraz z zespołem przeniosła się do Tokio[8].

1995–1997: Sweet 19 Blues i Concentration 20

Namie Amuro wydała swój pierwszy singel Body Feels Exit w tym samym miesiącu, w którym opuściła wytwórnię EMI Music Japan. Przy powstawaniu płyty po raz pierwszy współpracowała z producentem Tetsuya Komuro[9]. Komuro poznał Namie Amuro w 1993 po obejrzeniu reklamy jej grupy muzycznej[10]. Drugi singel pod kierunkiem Komuro w avex trax ukazał się w dwa miesiące później, 4 grudnia 1995. Chase the Chance był ostatnim singlem przed przeformowaniem jej byłego zespołu Super Monkey's i zarazem pierwszym z milionową sprzedażą[11].

Pod koniec 1995 Amuro zdobyła nagrodę Golden Arrow Award 1995 (Złotą Strzałę)[12]. Po sukcesie Chase the Chance Amuro wydała single Don't Wanna Cry i You're My Sunshine, które znalazły się na 1. miejscu w Oriconie oraz przekroczyły milion sprzedanych egzemplarzy[12].

22 lipca 1996 Namie wydała swój debiutancki album w wytwórni avex trax – Sweet 19 Blues. Album znajdował się na pierwszych miejscach w rankingach i został wykorzystany w dwóch wielkoekranowych filmach. Sprzedaż wyniosła ponad 3 mln egzemplarzy[13]. W końcu 1996 Namie została nominowana i zdobyła nagrodę Grand Prix Award (równoważna z nagrodą Grammy’s Best Song Award) za piosenkę Don’t wanna cry[12]. Namie Amuro jest najmłodszą zdobywczynią tej nagrody[12].

Następnym singlem artystki był Can You Celebrate?, który jest najlepiej sprzedającym się singlem solowej artystki w historii japońskiej muzyki, z 2,3 mln kopii[12]. W maju 1997 wydano singel How to Be a Girl[14] oraz w lipcu album Concentration 20. Wszystkie single z Concentration 20 znajdowały się na pierwszych miejscach list i w rankingów[15]. 3 sierpnia 1997 Amuro osiągnęła w Japonii sprzedaż w wysokości 20 mln kopii[16]. Singel Dreaming I was Dreaming[17] był ostatnim przed ciążą i ślubem Namie Amuro z wokalistą grupy TRF (Tetsuya Komuro Rave Factory) – Masaharu Maruyama, znanego także jako Sam[18]. Po występie na Kōhaku Uta Gassen Amuro zniknęła na rok ze sceny muzycznej[19].

1998–2001: Genius 2000 i Break the Rules

W 1998, po urodzeniu syna o imieniu Haruto, Amuro wróciła do show biznesu, wydając singel I Have Never Seen[20]. 17 marca 1999 wypuściła kolejny singel – Respect the Power of Love[21]. W tym samym dniu Amuro otrzymała informację o śmierci matki, przerwała promocję singla i wróciła na Okinawę w celu identyfikacji ciała matki. Emiko Taira, matka Namie Amuro, została zamordowana przez swojego szwagra[22].

Respect the Power of Love znalazł się na 43. pozycji najlepiej sprzedających się singli w 1999[21]. W lipcu tego samego roku Amuro wydała singel Toi et Moi[23] oraz we wrześniu Something 'bout the Kiss[24]. Producent Komuro Tetsuya wraz z amerykańskim producentem Hip-Pop/R&B Dallasem Austinem wydali pierwszy po dużej przerwie album – Genius 2000, który został wypuszczony na rynek na początku 2000[25].

Singel Never End wydany w lipcu 2000 został wykorzystany w czasie szczytu G8, mającego miejsce na Okinawie[26]. W grudniu Amuro wydała swój kolejny album Break the Rules. Sprzedano tylko 334 520 kopii, co w porównaniu z poprzednim albumem (802 740 kopii) było porażką[27]. Pojawiły się spekulacje, że Amuro zbytnio pośpieszyła się z wydaniem kolejnego albumu i nie był on wystarczająco dopracowany. W styczniu w sklepach pojawił się kolejny singel – Think of Me / No More Tears. Był ostatnim, wchodzącym w skład albumu Break the Rules[28].

W sierpniu 2001 Amuro wydała singel Say the Word, do którego po raz pierwszy sama napisała słowa piosenek[29]. W grudniu po raz ostatni współpracowała z Tetsuya Komuro przy singlu lovin' it. Singel został wydany przez avex trax, jako projekt dobroczynności narodu. VERBAL, członek grupy m-flo, który śpiewał wraz z Amuro Lovin’ It pomógł jej przejść z popu do R&B[30].

2002–2006: Style i Queen of Hip-Pop

W 2002 Amuro stała się w pełni piosenkarką R&B. Pracowała nad wspólnym projektem z grupą Suite Chic[31]. Przed zakończeniem projektu wydała dwa single i dwa albumy. Powróciła do kariery solowej w 2003, kiedy wydała singel Shine More. Pod produkcją Dallasa Austina i Full Force wydała single Put 'Em Up i So Crazy/Come, które znalazły się później na wydanym w grudniu albumie Style.

Od 29 listopada 2003 do 15 maja 2004 Amuro występowała w Azji podczas trasy koncertowej Namie Amuro So Crazy tour featuring Best singles 2003-2004[32]. Po wydaniu DVD z trasy koncertowej Amuro wypuściła singel z balladami All for You. 14 października 2004 wydano singel Girl Talk / The Speed Star z podwójną stroną A. Singel znajdował się w dniu wydania na 1. pozycji i utrzymywał się jako #2 przez pierwszy tydzień. 31 grudnia Amuro miała wystąpić na Kōhaku Uta Gassen, lecz z niego zrezygnowała. Wcześniej pojawiała się na konkursie dziewięciokrotnie.

Namie Amuro podczas MTV Asia Aid

Amuro w lutym 2005 uczestniczyła, jako jedyny reprezentant Japonii w MTV Asia Aid (pomoc ofiarom trzęsienia ziemi w południowo-wschodniej Azji)[33][34][35].

6 kwietnia 2005 Amuro wydała singel Want Me, Want Me, który został skrytykowany za prowokacyjność. Sprzedano jednak ponad 100 tys. egzemplarzy. Singel otrzymał złoty certyfikat RIAJ (Recording Industry Association of Japan). W maju Amuro, która rozwiodła się z mężem w 2002[36] odebrała mu pełne prawo do opieki nad ich dzieckiem. Uprzednio za nieoficjalnym uzgodnieniem tylko SAM zajmował się Haruto.

29 maja 2005 Amuro wystąpiła na MTV Video Music Awards Japan czwarty rok z rzędu. Zdobyła dwie nagrody – Best R&B Video oraz Most Impressive Performing Asian Artist. W lipcu wydano szósty album – Queen of Hip-Pop, który otrzymał podwójny platynowy certyfikat RIAJ. We współpracy ze studiem MGM Amuro zdobyła licencję na użycie w swoim albumie motywu muzycznego z „Różowej pantery”.

2007–2010: Play, Best Fiction i Past<Future

W styczniu 2007 roku wydała singel „Baby Don’t Cry” do japońskiego serialu „Himitsu no Hanazono”. W marcu, m-flo wydał album Cosmicolor. Razem z Namie nagrali piosenkę „Luvotomy”. Następnie 4 kwietnia 2007 wydała singel „Funky Town”. A w czerwcu ukazał się jej ósmy album „Play”, zdobył najwyższe miejsce od siedmiu lat. W sierpniu pojawiła się jako artysta w MTV STUDENT AWARDS 2007, otrzymała nagrodę „STUDENT VOICE” RESPECT AWARD”. Od 18 sierpnia 2007 do 13 kwietnia 2008 Namie odbyła swoją trasę koncertową po Japonii „Namie Amuro Play tour 2007-2008”. Pierwotnie miała się składać z 53 występów, lecz wzrosła o 12 do 65 występów[37]. We wrześniu świętowała swoje 30 urodziny.

Na początku 2008 roku, Namie potwierdziła, że będzie promować w Japonii firmę Vidal Sassoon podczas ich nowej kampanii marketingowej Moda x Muzyka x VS, z nowym singlem. Singel 60s 70s 80s składał się z trzech utworów: „New Look”, „Rock Steady” i „What a Feeling”. Stał się ogromny sukces w Japonii, osiągając numer jeden na liście Oricon Singles Chart i stał się jej pierwszym singlem numer jeden od „I Have Never Seen”. 25 marca 2008 Namie została nagrodzona za „Najlepszy żeński teledysk”, „Hide and Seek” (z albumu Play) w Space Shower Music Video Awards 2008[38]. „Hide & Seek” również otrzymał nagrodę za „Best R&B Video” podczas MTV Video Music Awards 2008, które odbyło się 31 maja w Saitama Super Arena[39]. W maju 2008 Namie nagrała we współpracy z japońską piosenkarką Double piosenkę „Black Diamond”[40]. 26 lipca 2008 uczestniczyła w koncercie A-Nation, do którego została zaproszona po raz pierwszy od siedmiu lat. 30 lipca wydała trzeci album z największymi przebojami, „Best Fiction”. Składający się z utworów z lat 2003–2008. W pierwszym tygodniu sprzedano 681,000 albumów i zadebiutował jako numer jeden na liście albumów Oricon. A w trzecim tygodniu, „Best Fiction” sprzedało się ponad milion albumów. Namie stała się pierwszym artystą ze sprzedażą milion certyfikowanych albumów w ciągu trzech kolejnych dekad. „Best Fiction” ostatecznie spędził sześć kolejnych tygodni na pozycji numer jeden[41]. Z końcem 2008 roku Best Fiction stał się drugim najlepiej sprzedającym się albumem (pierwszym był Exile Love zespołu Exile), a także drugim najlepiej sprzedającym się albumem cyfrowym japońskiego artysty, za albumem Hikaru Utady Heart Station. Best Fiction otrzymał nagrodę Album roku podczas 50th Japan Record Awards. Artystka, aby promować album, wyruszyła w trasę koncertową „Best Fiction 2008-2009”, począwszy od Makuhari Messe[42]. Namie została zaproszona ponownie do 59th NHK Kōhaku Uta Gassen, lecz odmówiła.

20 stycznia 2009 Namie rozpoczęła pracę nad jej dziewiątym albumem studyjnym. Wydała również singel, „Wild/Dr”, 18 marca 2009. Piosenki okazały się sukcesem, osiągając pierwsze miejsce na liście Oricon Singles Chart. 1 października Vidal Sassoon[43] wydany nowe reklamy z Namie, i dwoma utworami z jej dziewiątego albumu, „My Love” i „Copy That.” 16 grudnia ukazał się dziewiąty album, „Past<Future”. Album odniósł sukces na Oricon Albums Chart, osiągając pierwsze miejsce[44].

W marcu 2010 Namie zdobyła nagrodę „Najlepszy artysta Azjatycki” podczas World Music Award w Monako, zaśpiewała tam utwór „Hide & Seek” z albumu Play[45]. W kwietniu 2010 Namie rozpoczęła trasę koncertową „Past<Future” podróżując po 26 miastach w Japonii, trasa trwała dziewięć miesięcy[46]. 28 lipca wydała singel „Break It/Get Myself Back”. Ponadto 15 grudnia wydała DVD „Namie Amuro PAST FUTURE TOUR 2010”, które osiągnęło pierwsze miejsce na liście Oricon DVD.

2011–2013: Checkmate!, Uncontrolled i FEEL

27 kwietnia 2011, Namie wydała album „Checkmate!” na, którym współpracowała z różnymi artystami. Do promowania albumu posłużyły piosenki takie jak „Wonder Woman”, „Make It Happen”, „Unusual” i „#1"[47]. Album był sukcesem komercyjnym, osiągnął pierwsze miejsce notowania Oricon. Trzy miesiące później ukazał się singel „Naked/Fight Together/Tempest”[48]. Osiągnął drugie miejsce na Oricon Singles Chart. A piosenka „Fight Together” stała się oficjalną piosenką dla japońskiej serii anime One Piece[49]. Pod koniec lipca, Namie przeprowadziła pierwszą trasę arena tour, zatytułowaną Live Style, która upamiętni jej 20 lat działalności w branży muzycznej. Dodatkowo na koncertach był promowany album „Checkmate!”. Natomiast nowy singel „Sit! Stay! Wait! Down!/Love Story” miał premierę 7 grudnia, a utwór „arigatou” został użyty w reklamie „ESPRIQUE”[50].

Pod koniec marca 2012 roku, został wydany singel „Go Round / YEAH-OH", piosenka "Go Round" została użyta do kolejnej reklamy "ESPRIQUE"[51]. W kwietniu, wokalistka potwierdziła wydanie albumu „Uncontrolled”, który zaplanowano na 27 czerwca[52]. Album okazał się wielkim sukcesem, osiągnął pierwsze miejsce na Oricon Albums Chart. 16 września Namie zaplanowała specjalny koncert w jej rodzinnym mieście Okinawa, upamiętniający jej 20 lat w branży muzycznej. Jednak ze względu na tajfun, koncert został odwołany[53]. 31 października zadebiutował jej pierwszy cyfrowy singel „Damage”[54]. Namie skończyła rok 2012, trasą po 5 Major Dome (największe stadiony w Japonii)[55].

6 marca 2013 r., Namie wydała singel „Big Boys Cry/Beautiful”, oba utwory pojawiły się w reklamach makijażu marki Kose[56]. 29 maja Namie wydała cyfrową wersje piosenki „Contrail”, która została wykorzystana jako piosenka do serialu Sora Tobu Kouhoushitsu[57]. Dodatkowo, dwa kolejne utwory „Hands on Me” 3 lipca i „Heaven” 10 lipca zostały wydane w Sklepie iTunes Store do promowania nadchodzącego albumu „FEEL”[58][59]. 10 lipca ukazał się album „FEEL”. Album był pierwszym wydanym przez jej własną wytwórnię płytową „Dimension Point”, która była obsługiwana przez „Avex Trax”[60]. Namie została pierwszym artystą „Dimension Point”. 16 sierpnia rozpoczęła się trasa koncertowa „Namie Amuro FEEL tour 2013”, w 24 miastach odbyły się 44 występy, zgromadziły 240 000 widzów[61].

2014–2016: Ballada, genic, Hero

W początkach 2014 roku piosenkarka wydała singel „Tsuki”[62], znalazły się na nim tytułowa piosenka oraz dwie wydane wcześniej cyfrowo, „Ballerina” i „Neonlight Lipstick”[63][64]. 4 czerwca, Namie wydała pierwszy album z balladami (Ballada), zawierający 15 piosenek. Na DVD znajdują się między innymi nowe teledyski „Sweet 19 Blues” i „Can You Celebrate?” oraz dwa kompletnie nowe „Himawari” i „Four Seasons”. Namie ogłosiła trasę koncertową „Live Style”, która rozpoczęła się 22 sierpnia, i trwała do 18 grudnia 2014 r. DVD zostało wydane za pośrednictwem jej studia „Dimension Point”. 12 listopada[65], Namie wydała singel zatytułowany „Brighter Day” zawierający piosenkę tytułową oraz kolejne dwie „SWEET KISSES” i „Still Lovin’ You”[66]. W tym samym miesiącu, Namie współpracowała z tajwańską piosenkarką Jolin Tsai jej singel „I’m Not Yours” został wydany jako nagranie promocyjne do albumu Play (2014)[67].

Na początku kwietnia 2015 roku, Namie ogłosiła, że 10 czerwca, ukaże się jej nowy album „genic”[68]. To również jej pierwszy album wydany przez firmę zarządzaną przez wokalistkę „stella88”[69], którą otworzyła po opuszczeniu „Vision Factory”[70]. Płyta nie zawiera singli. Pomimo tego okazała się sukcesem, znalazła się na pierwszym miejscu Oricon Albums Chart. Do promocji albumu, piosenkarka przeprowadziła trasę koncertową „LIVEGENIC”, która trwała od 5 września 2015 do 10 lutego 2016 roku. 2 grudnia, Namie wydała singel „Red Carpet”, który zawierał dwie piosenki „Red Carpet” i „Black Make-Up”[71]. Pomimo drugiego miejsca na Oricon Singles Chart, sprzedaż osiągnęła 36.000 sztuk w Japonii, co czyni go jednym z najgorzej sprzedających się jej singli do tej pory.

W 2016 roku, Namie wydała swój trzeci singel „Mint”[72]. Jego sprzedaż szybko wzrosła wraz z premierą teledysku w tym samym miesiącu i osiągnęła status platyny, miesiąc później. W czerwcu, Namie przyjęła ofertę zaproponowaną przez NHK aby nagrać piosenkę przewodnią dla japońskiego wstępu do Letnich Igrzysk Olimpijskich i Paraolimpijskich odbywających się w Rio de Janeiro w 2016 roku. Namie do tego wydarzenia nagrała singel pod tytułem „Hero”. Singel zdobył złoty certyfikat RIAJ[73]. Cztery miesiące później Namie wydała singel „Dear Diary/Fighter”, piosenki zostały użyte do filmów Death Note: Light Up the New World i Death Note ~ New Generation[74].

2017–2018: „Live Style”, 25 lecie i emerytura, Finally

Amuro ogłosiła swoją czwartą doroczną trasę "Live Style", która rozpoczęła się 19 sierpnia 2016 i trwała do maja 2017 roku. Początkowo zaplanowano 88 koncertów, ale z powodu ogromnego popytu i dalszych działań promocyjnych Namie z singlami i jej niewydanym wcześniej utworem "Christmas Wish", odbyła kolejne 13 koncertów, co daje łączną liczbę 101 występów w Japonii i jest rekordem solowej piosenkarki[75]. "Namie Amuro LIVE STYLE 2016-2017" został wydany na DVD i Blu-Ray 3 maja[76]. A 31 maja Namie wydała singel "Just You and I"[77], który był piosenką przewodnią w Serialu "Haha ni Naru"[78]. W następnym miesiącu wokalistka ogłosiła swoje 25-lecie koncertu w swoim rodzinnym mieście Okinawie.

Namie Amuro podczas 25-lecia kariery Okinawa, Japonia 2017

16 i 17 września 2017 roku odbył się koncert upamiętniający 25 lecie kariery, w sumie uczestniczyło w nim 52 000 ludzi, co sprawiło, że był jednym z największych koncertów w Japonii[79]. Dodatkowo piosenkarka ogłosiła że piosenka „Hope” stała się oficjalną piosenką dla japońskiej serii anime One Piece[80]. Piosenka „Hope” miała swoją premierę w październiku tego samego roku[81]. W dniu 20 września 2017 r., w swoje czterdzieste urodziny Namie ogłosiła że 16 września 2018 r., wycofa się z branży muzycznej[82]. Jej ostatni album „Finally” z największymi przebojami i sześcioma nowymi piosenkami ukazał się 8 listopada 2017 r. Oprócz tego utwory zostały nagrane na nowo[83]. Namie w połowie listopada ogłosiła daty i miejsca pożegnalnej trasy koncertowej[84]. 31 grudnia Namie wystąpiła w sylwestrowym programie muzycznym, „59th NHK Kōhaku Uta Gassen”, zaśpiewała piosenkę „Hero”[85]. Album „Finally” znalazł się na pierwszym miejscu listy Oricon i sprzedał się w liczbie 2 250 000 sztuk do końca 2017 roku[86][87].

11 lutego 2018 r., piosenka „Hope” ukazała się jako cyfrowy singel[88]. 17 lutego Namie rozpoczęła pożegnalna trasę koncertową „Finally” w Nagoya Dome[89]. Namie Amuro otrzymała nagrodę w 32. Japan Gold Disc Award 2018 dla artysty roku[90]. 19 kwietnia 2018 roku, został wydany cyfrowy singel „Body Feels EXIT” z nowo nagranym wokalem pochodzącym z albumu „Finally”[91]. 23 maja Namie otrzymała nagrodę „Okinawa’s National Honor Award”[92]. 3 czerwca zakończyła trasę „Namie Amuro Final Tour 2018 ~Finally~”, w Tokyo Dome. W sumie odbyła 23 koncerty. Koncerty odbyły się w Japonii, w takich miastach jak Nagoja, Fukuoka, Sapporo, Osaka i Tokio, oraz w Chinach, Hongkongu i na Tajwanie. W sumie obejrzało je na żywo 800 000 fanów[93][94]. Po zakończeniu ostatniego koncertu ogłoszono wydanie Blu-ray i DVD „Namie Amuro Final Tour 2018 ~Finally~”. Jego zawartość obejmuje także koncert z okazji 25-lecia „Namie Amuro 25th Anniversary in Okinawa”, który odbył się w zeszłym roku na Okinawie[95]. Do 21 sierpnia całkowita liczba wstępnie zamówionych płyt DVD i Blu-ray z trasy Final Tour 2018 przekroczyła milion egzemplarzy w Japonii[96]. Animowana postać Amuro pojawiła się 25 sierpnia w odcinku One Piece, aby ją pożegnać[97]. Płyta DVD i Blu-ray namie amuro Final Tour 2018 -Finally- została wydana 29 sierpnia[98]. 15 września Namie ostatni raz wystąpiła jako artystka podczas festiwalu „We ♥ Namie Hanabi Show: I ♥ Okinawa / I ♥ Music” w Okinawa Convention Center, gdzie jako goście wystąpili między innymi Jolin Tsai i Ken Hirai. Namie oficjalnie wycofała się z branży rozrywkowej 16 września 2018 roku[99][100][101].

Dyskografia

Trasy koncertowe

  • 31 sierpnia 1996 – 1 września 1996: Summer Presents '96 Amuro Namie with Super Monkey’s
  • 23 marca 1997 – 18 maja 1997: Namie Amuro tour 1997 a walk in the park
  • 26 lipca 1997 – 13 sierpnia 1997: Mistio presents Namie Amuro Summer Stage '97 Concentration 20
  • 20 marca 2000 – 7 maja 2000: Namie Amuro Tour „Genius 2000”
  • 18 marca 2001 – 27 maja 2001: Namie Amuro tour 2001 Break the Rules
  • 17 października 2001 – 10 listopada 2001: Namie Amuro tour „AmR” 01
  • 29 listopada 2003 – 15 maja 2004: Namie Amuro So Crazy tour featuring Best singles 2003-2004
  • 27 sierpnia 2004 – 20 września 2004: Namie Amuro tour „fan space '04"
  • 1 września 2005 – 24 grudnia 2005: Space of Hip-Pop -namie amuro tour 2005-
  • 13 sierpnia 2006 – 23 listopada 2006: Namie Amuro Best tour „Live Style 2006”
  • 18 sierpnia 2007 – 13 kwietnia 2008: Namie Amuro Play tour 2007
  • 25 października 2008 – 20 marca 2009: Namie Amuro BEST FICTION 2008-2009
  • 3 kwietnia 2010 – 15 grudnia 2010: Namie Amuro PAST FUTURE TOUR 2010
  • 30 lipca 2011 – 27 grudnia 2011: Namie Amuro Live STYLE Tour 2011
  • 24 listopada 2012 – 21 grudnia 2012: Namie Amuro 5 Major Domes Tour 2012 ~20th Anniversary Best~
  • 16 sierpnia 2013 – 23 grudnia 2013: Namie Amuro FEEL tour 2013
  • 22 sierpnia 2014 – 23 grudnia 2014: Namie Amuro LIVE STYLE 2014
  • 5 września 2015 – 10 lutego 2016: Namie Amuro LIVEGENIC 2015-2016
  • 19 sierpnia 2016 – 3 maja 2017: Namie Amuro LIVE STYLE 2016-2017
  • 16 września 2017 – 17 września 2017: Namie Amuro 25th Anniversary in Okinawa
  • 17 lutego 2018 – 3 czerwca 2018: Namie Amuro Final Tour 2018 ~Finally~

Filmografia

Działalność charytatywna

Nagrody

Japan Record Awards

RokPrzedmiot
nominacji		Kategoria
1995utwór Try MeExcellence Prize
1996utwór Don’t Wanna CryExcellence Prize
1996album Sweet 19 BluesBest Album
1996utwór Don’t Wanna CryThe Award
1997singel Can You Celebrate?Excellence Prize
1997utwór Can You Celebrate?The Award
2000singel Never EndSpecial Award
2008album BEST FICTIONBest Album, Excellence Album Award

Japan Gold Disc Award

RokPrzedmiot
nominacji		Kategoria
1997Best 5 Artist
1997singel Don’t Wanna CryBest 5 Single
1997Music Video
1997singel Can You Celebrate?The Award
1998album Concentration 20Pop Album of the Year
1998utwór Can You Celebrate?Song of the Year
1999album 181920Pop Album of the Year
2013utwór Love StorySong of the Year
2015album BalladaBest 5 Album (Japanese Music)[104]
2017utwór HeroBest 5 Song Download
2018Artist of the Year[105]
2018utwór FinallyAlbum of the Year, Best 5 Album[105]

All Japan Request Awards

RokPrzedmiot
nominacji		Kategoria
1999utwór Something 'bout the KissTadashi Yoshida Award
2000singel Never EndMillennium Special Award

MTV Video Music Awards Japan

RokPrzedmiot
nominacji		Kategoria
2002Inspiration Award Japan
2003Best Collaboration
2004Best R&B Video
2004buzzAsia from Japan
2005teledysk Girl TalkBest R&B Video
2005Most Impressivle Performing Artist in Asia
2008teledysk Hide & SeekBest R&B Video[106]
2009teledysk NEW LOOKBest Female Video
2009teledysk Sexy GirlBest R&B Video
2010teledysk FAST CARBest Female Video
2012teledysk Love StoryBest Female Video
2012teledysk make it happen feat. After SchoolBest Collaboration Video
2014teledysk BallerinaBest Female Video
2014teledysk BallerinaBest Video
2015teledysk BirthdayBest Female Video -Japan-
2015BEST CREATIVITY

Pozostałe nagrody

  • 1996:
    • Golden Arrow Awards – Music Award
    • Best Dresser Awards – Female
    • Idol Music Awards – Best Idol
  • 1997: Japan Record Sales Awards – Best Single za singel Can You Celebrate?
  • 2000:
    • Citizen in Honor, Naha City, Okinawa
    • Japan Jewelry Best Dresser Award
  • 2007: MTV Student Voice Awards 2007 – „Student Voice” Respect Award[107]
  • 2008: Space Shower Music Video Awards 08 – Best Female Video za teledysk Hide & Seek[108]
  • 2009:
    • Space Shower Music Video Awards 09 MVA09 – BEST ARTIST
    • Space Shower Music Video Awards 09 – BEST FEMALE VIDEO „NEW LOOK”
  • 2010: World Music Awards 2010 Best Asian Artist
  • 2012:
    • TV Video Music Awards Japan 2012 – Best Female Video „Love Story”
    • Billboard JAPAN Top Pop Artist 2012
  • 2015
    • Spike Asia 2015 za Anything[109]
    • FWA The Cutting Edge Award za Anything[110]
  • 2018:
    • Space Shower Music Video Awards 2018 – BEST FEMALE ARTIST
    • CD Shop Award 2018 – Special Award za Finally[111]
    • AMD Award – Excellence Award za Finally[112]

Przypisy

  1. ↑ Namie Amuro | Biography & History | AllMusic. allmusic.com. [dostęp 2017-11-25]. (ang.).
  2. ↑ Namie Amuro | Billboard. billboard.com. [dostęp 2017-11-25].
  3. ↑ 引退目前の安室奈美恵、歴代1位記録を振り返る. oricon.co.jp. [dostęp 2018-09-13].
  4. ↑ Namie Amuro reviews, music, news – sputnikmusic. sputnikmusic.com. [dostęp 2017-11-25].
  5. ↑ 12 Best Selling Jpop Artists of All Time. thisisjapan.asia. [dostęp 2018-04-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-20)]. (ang.).
  6. ↑ J-pop diva Namie Amuro plans to exit showbiz next September after 25-year career. The Japan Times. [dostęp 2017-12-28]. (ang.).
  7. ↑ The Songbird Who Made Okinawa Cool. [dostęp 2018-08-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2001-01-25)]. (ang.).
  8. ↑ SUPER MONKEY’S. baike.baidu.com. [dostęp 2018-03-27].
  9. ↑ Namie Amuro: Queen of J-POP, announces retirement. napost.com. [dostęp 2017-11-21].
  10. ↑ Refashioning Pop Music in Asia. books.google.pl. [dostęp 2018-03-27].
  11. ↑ 安室奈美恵. oricon.co.jp. [dostęp 2018-03-27].
  12. ↑ a b c d e “Queen of Japanese Pop Music”, Namie Amuro, Brings Asia Tour To Singapore. mtvasia.com. [dostęp 2013-02-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-27)].
  13. ↑ GOLD ALBUM 他認定作品 1996年8月度. riaj.or.jp. [dostęp 2014-06-10].
  14. ↑ 安室奈美恵. oricon.co.jp. [dostęp 2018-03-27].
  15. ↑ 安室奈美恵. oricon.co.jp. [dostęp 2018-03-27].
  16. ↑ op 100 Japanese pops Artists – No.53. hmv.co.jp. [dostęp 2018-03-27].
  17. ↑ 安室奈美恵. oricon.co.jp. [dostęp 2018-03-27].
  18. ↑ 安室奈美恵のプロフィールとは？？. entertainment-topics.jp. [dostęp 2018-03-27].
  19. ↑ 第48回紅白歌合戦. nikkansports.com. [dostęp 2010-04-12].
  20. ↑ 安室奈美恵. oricon.co.jp. [dostęp 2018-03-27].
  21. ↑ a b 安室奈美恵. oricon.co.jp. [dostęp 2018-03-27].
  22. ↑ Tragedy; mom of Amuro slain. [dostęp 2008-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (19 kwietnia 2001)]. (ang.).
  23. ↑ 安室奈美恵. oricon.co.jp. [dostęp 2018-03-27].
  24. ↑ 安室奈美恵. oricon.co.jp. [dostęp 2018-03-27].
  25. ↑ GENIUS 2000. cdjapan.co.jp. [dostęp 2018-03-27].
  26. ↑ Okinawa diary. theguardian.com. [dostęp 2000-07-24].
  27. ↑ 安室奈美恵. oricon.co.jp. [dostęp 2018-03-27].
  28. ↑ 安室奈美恵. oricon.co.jp. [dostęp 2018-03-27].
  29. ↑ 安室奈美恵. oricon.co.jp. [dostęp 2018-03-27].
  30. ↑ Forgiven but not forgotten. japantimes.co.jp. [dostęp 2002-01-22].
  31. ↑ SUITE CHIC. [dostęp 2008-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (23 grudnia 2008)]. (jap.).
  32. ↑ Namie Amuro So Crazy Tour. [dostęp 2008-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (15 sierpnia 2008)]. (ang.).
  33. ↑ Tsunami disaster – countries in crisis. [dostęp 2008-08-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (15 lutego 2020)]. (ang.).
  34. ↑ Global stars play Asia Aid show. [dostęp 2008-08-12]. (ang.).
  35. ↑ Simple Plan Travel to Thailand to Help Tsunami Victims and Families. [dostęp 2008-08-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (23 stycznia 2009)]. (ang.).
  36. ↑ Pop star Namie Amuro files for divorce. [dostęp 2008-08-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (25 lipca 2008)]. (ang.).
  37. ↑ 安室奈美恵が大胆なコスプレに挑戦!?. Oricon. [dostęp 2017-01-18]. (jap.).
  38. ↑ ＜MVA08＞、BUMP OF CHICKENが史上初の３冠. barks.jp. [dostęp 2018-01-18].
  39. ↑ マライアからファーギーまで、MTV VMAJ08授賞式. livedoor.com. [dostęp 2018-01-18].
  40. ↑ R&B queen Double adds jewel to crown. japantimes.co.jp. [dostęp 2018-01-18].
  41. ↑ 安室奈美恵の勢い衰えず!ドリカム以来14年8ヶ月ぶりの6週連続首位. Oricon. [dostęp 2018-01-18].
  42. ↑ 安室奈美恵:ファンクラブ先行受付ご案内の発送に関して. rising-pro.jp. [dostęp 2018-01-18].
  43. ↑ 安室奈美恵が王女様気分！？入浴シーン披露. sanspo.com. [dostęp 2009-04-10].
  44. ↑ ゴールドディスク認定. RIAJ. [dostęp 2018-01-18].
  45. ↑ Namie attended 'WORLD MUSIC AWARDS 2010'. riaj.or.jp. [dostęp 2010-05-19].
  46. ↑ 安室奈美恵 【namie amuro PAST < FUTURE tour 2010】. billboard-japan.com. [dostęp 2010-10-05].
  47. ↑ Checkmate!. namieamuro.jp. [dostęp 2018-01-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-19)].
  48. ↑ NAKED/ Fight Together/ Tempest. namieamuro.jp. [dostęp 2018-01-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-19)].
  49. ↑ Namie Amuro Performs New Opening Theme for One Piece Anime Starting on October 1. animenewsnetwork.com. [dostęp 2017-11-09].
  50. ↑ Sit! Stay! Wait! Down!/Love Story. namieamuro.jp. [dostęp 2018-01-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-19)].
  51. ↑ Go Round / YEAH-OH. namieamuro.jp. [dostęp 2018-01-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-19)].
  52. ↑ Uncontrolled. namieamuro.jp. [dostęp 2018-01-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-19)].
  53. ↑ 【オリコン】安室奈美恵、2年半ぶり新作が首位 今年ソロトップの29.2万枚. oricon.co.jp. [dostęp 2012-07-03].
  54. ↑ Damage – Single. itunes.apple.com. [dostęp 2018-01-19].
  55. ↑ namie amuro 5 Major Domes Tour 2012 〜20th Anniversary Best〜. namieamuro.jp. [dostęp 2018-01-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-19)].
  56. ↑ Big Boys Cry / Beautiful. namieamuro.jp. [dostęp 2018-01-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-19)].
  57. ↑ Contrail. namieamuro.jp. [dostęp 2018-01-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-19)].
  58. ↑ Hands On Me(from ALBUM「FEEL」) – Single. itunes.apple.com. [dostęp 2018-01-19].
  59. ↑ Heaven(from ALBUM「FEEL」) – Single. itunes.apple.com. [dostęp 2018-01-19].
  60. ↑ FEEL. namieamuro.jp. [dostęp 2018-01-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (20 września 2018)].
  61. ↑ Namie Amuro: “FEEL tour” Live DVD&Blu-ray will include surprise footage from her 500th performance. en.barks.jp. [dostęp 2014-01-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (21 kwietnia 2015)].
  62. ↑ TSUKI. namieamuro.jp. [dostęp 2018-01-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (22 stycznia 2018)].
  63. ↑ Ballerina. namieamuro.jp. [dostęp 2018-01-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (22 stycznia 2018)].
  64. ↑ Neonlight Lipstick. namieamuro.jp. [dostęp 2018-01-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (22 stycznia 2018)].
  65. ↑ namie amuro LIVE STYLE 2014. namieamuro.jp. [dostęp 2018-01-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (22 stycznia 2018)].
  66. ↑ BRIGHTER DAY. namieamuro.jp. [dostęp 2018-01-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (22 stycznia 2018)].
  67. ↑ Jolin Play (Jolin Tsai) – 3.5/5. riaj.or.jp. [dostęp 2018-01-21].
  68. ↑ _genic. namieamuro.jp. [dostęp 2018-01-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (22 stycznia 2018)].
  69. ↑ Amuro Namie opens private management agency. tokyohive.com. [dostęp 2015-06-10].
  70. ↑ Namie Amuro Leaves Her Management Company. aramajapan.com. [dostęp 2018-02-24].
  71. ↑ Red Carpet. namieamuro.jp. [dostęp 2018-01-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (22 stycznia 2018)].
  72. ↑ Mint. namieamuro.jp. [dostęp 2018-01-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (22 stycznia 2018)].
  73. ↑ ゴールドディスク認定. riaj.or.jp. [dostęp 2018-01-21].
  74. ↑ Dear Diary / Fighter. namieamuro.jp. [dostęp 2018-01-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (22 stycznia 2018)].
  75. ↑ 【オリコン】安室奈美恵、100公演ツアーDVD/BDが同時1位 歴代1位記録更新. oricon.co.jp. [dostęp 2017-05-10].
  76. ↑ namie amuro LIVE STYLE 2016-2017. namieamuro.jp. [dostęp 2017-05-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (17 marca 2018)].
  77. ↑ Just You and I. namieamuro.jp. [dostęp 2017-05-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (17 marca 2018)].
  78. ↑ Namie Amuro’s new single “Just You and I” reaches no.1 on the USEN Request chart!. moshimoshi-nippon.jp. [dostęp 2017-05-30].
  79. ↑ 【重要】「namie amuro 25th ANNIVERSARY LIVE in OKINAWA」チケットの転売・譲渡の禁止および詐欺被害について. namieamuro.jp. [dostęp 2017-05-06].
  80. ↑ Namie Amuro to sing new One Piece opening theme. aramajapan.com. [dostęp 2018-03-16].
  81. ↑ 新曲「Hope」が、フジテレビ系アニメ「ワンピース」主題歌に決定!!. namieamuro.jp. [dostęp 2017-09-12].
  82. ↑ ファンの皆様へ. namieamuro.jp. [dostęp 2017-09-20].
  83. ↑ 本日発売！オールタイム・ベストアルバム「Finally」. namieamuro.jp. [dostęp 2017-11-08].
  84. ↑ Amuro Namie to hold 5-dome tour + Asia concert. tokyohive.com. [dostęp 2017-10-04].
  85. ↑ 68th NHK Kohaku Uta Gassen Live Stream and Chat. aramajapan.com. [dostęp 2018-03-15].
  86. ↑ Finally. oricon.co.jp. [dostęp 2018-09-16].
  87. ↑ Finally. nikkei.com. [dostęp 2018-02-08].
  88. ↑ Amuro Namie x ONE PIECE Collaboration. neotokyo2099.com. [dostęp 2018-02-10].
  89. ↑ Namie Amuro Announces Last Tour, 52-Song Greatest Hits Album, ‘Finally’. billboard.com. [dostęp 2017-10-04].
  90. ↑ 第32回 日本ゴールドディスク大賞『アーティスト・オブ・ザ・イヤー』他、受賞！. namieamuro.jp. [dostęp 2018-02-27].
  91. ↑ Body Feels EXIT (from AL「Finally」). mora.jp. [dostęp 2018-04-19].
  92. ↑ 安室奈美恵さんに県民栄誉賞 「平成の歌姫」称賛され涙. asahi.com. [dostęp 2018-08-23].
  93. ↑ Namie Amuro Announces Dates for Her Farewell Tour. aramajapan.com. [dostęp 2018-07-17].
  94. ↑ Namie Amuro bids tearful farewell to fans at final tour. asahi.com. [dostęp 2018-06-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (12 sierpnia 2018)].
  95. ↑ 【POP】Namie Amuro – Final Tour 2018 ~ FINALLY. discsjapan.com. [dostęp 2018-06-12].
  96. ↑ LIVE DVD&Blu-ray「namie amuro Final Tour 2018 ～Finally～」、予約でミリオン突破！. namieamuro.jp. [dostęp 2018-08-21].
  97. ↑ 安室奈美恵、コンサート限定『ワンピース』コラボ映像をTV初公開 アニメ化した“安室” 登場. Oricon. [dostęp 2018-08-24].
  98. ↑ 本日発売！LIVE DVD&Blu-ray「namie amuro Final Tour 2018 ～Finally～」. namieamuro.jp. [dostęp 2018-08-29].
  99. ↑ ファンの皆様へ. namieamuro.jp. [dostęp 2017-09-20].
  100. ↑ Japanese Superstar Namie Amuro Announces Final Performance in Okinawa. billboard.com. [dostęp 2018-08-28].
  101. ↑ Jolin Tsai to attend Namie Amuro’s final public event. aramajapan.com. [dostęp 2018-09-10].
  102. ↑ Watashi ga Ren’ai Dekinai Riyū. imdb.com. [dostęp 2018-05-26].
  103. ↑ a b c 安室奈美恵、個人的に５０００万寄付. megalodon.jp. [dostęp 2011-03-20].
  104. ↑ The Japan Gold Disc Award 2015 Winners Announced. aramajapan.com. [dostęp 2018-04-22].
  105. ↑ a b Amuro Namie wins “Best Artist of the Year” and “Best Album of the Year”. neotokyo2099.com. [dostęp 2018-02-28].
  106. ↑ Namie Amuro Triumph At The MTV Video Music Awards Japan 2004. [dostęp 2008-08-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (14 sierpnia 2008)]. (ang.).
  107. ↑ Micro named Best Artist at Student Voice Awards. [dostęp 2008-08-12]. (ang.).
  108. ↑ Space Shower MVA. [dostęp 2008-08-12]. (ang.).
  109. ↑ Namie Amuro’s „Anything” Music Video Wins „Spike Asia 2015” Award. jpopasia.com. [dostęp 2015-09-22].
  110. ↑ 「Anything」ミュージックビデオのGoogle Chrome版が国際アワード受賞！. namieamuro.jp. [dostęp 2015-09-17].
  111. ↑ Special Award. aramajapan.com. [dostęp 2018-04-22].
  112. ↑ 「デジタル・コンテンツ・オブ・ジ・イヤー‘17／第23 回AMD アワード」の年間コンテンツ賞【優秀賞】受賞！. namieamuro.jp. [dostęp 2018-03-14].

Linki zewnętrzne

Namie Amuro
Albumy
Wideografia
Kompilacje
Single
Powiązane

Media użyte na tej stronie

25th Anniversary Namie Amuro Live.jpg
Autor: Avex Group Holdings, Inc., Licencja: CC BY-SA 2.0
Namie Amuro live at Okinawa, Japan.
Namie AmuroatMAA.JPG
(c) I, Sry85, CC BY 2.5
Perform at MTV Asia Aid ,Bangkok,Thailand
「namie amuro 25th ANNIVERSARY LIVE in OKINAWA」.jpg
Autor: Avex Group, Licencja: CC BY-SA 2.0

安室奈美恵 「namie amuro 25th ANNIVERSARY LIVE in OKINAWA」ライブステージで。


CC BY 2.0 Avex Group Holdings, Avex Trax.