Nancy J. Currie
 Nancy J. Currie (1995) | |
| Data i miejsce urodzenia | 29 grudnia 1958 Wilmington (Delaware) |
|---|---|
| Narodowość | amerykańska |
| Funkcja | specjalistka misji |
| Łączny czas misji kosmicznych | 41 dni, 15 godzin i 32 minuty[1] |
| Misje | STS-57, STS-70, STS-88, STS-109 |
| Stopień wojskowy | pułkownik US Army |
| Wyuczony zawód | pilot wojskowy |
Nancy Jane Currie-Gregg z d. Decker[2] (ur. 29 grudnia 1958 w Wilmington) – amerykańska astronautka, inżynier, pilot wojskowy[3]. W czasie swojej kariery w NASA czterokrotnie podróżowała w kosmos na pokładzie amerykańskich promów kosmicznych.
Urodziła się w Wilmington, w stanie Delaware. W 1977 roku ukończyła Troy High School w Troy, w stanie Ohio, a następnie otrzymała z wyróżnieniem tytuł licencjata w dziedzinie nauk biologicznych na Ohio State University w 1980 roku[3].
Przez 23 lata służyła w US Army aż do przejścia na emeryturę w maju 2005 roku. Była instruktorem lotniczym w U.S. Army Aviation Center i służyła na różnych stanowiskach dowódczych. Wylatała ponad 4000 godzin na różnych typach samolotów i śmigłowców. Dosłużyła się rangi pułkownika[3].
Kariera astronauty
We wrześniu 1987 została przydzielona do Centrum Lotów Kosmicznych imienia Lyndona B. Johnsona jako inżynier symulacji lotu. Została wybrana na astronautkę w 1990 roku, program szkolenia astronautów ukończyła w roku 1991[3].
Czterokrotnie podróżowała w kosmos. Pierwszy raz na pokładzie wahadłowca Endeavour w ramach misji STS-57 (21 czerwca – 1 lipca 1993). Podczas misji Currie wykonała 22 eksperymenty z dziedziny materiałoznawstwa i nauk o Ziemi, była także operatorką ramienia robotycznego promu podczas wyjścia w otwartą przestrzeń dwóch innych astronautów[3].
Była także członkiem misji STS-70 na pokładzie promu Discovery (13–22 lipca 1995) oraz STS-88 (wahadłowiec Endeavour; 4–15 grudnia 1998), podczas której załoga rozpoczęła prace nad zbudowaniem Międzynarodowej Stacji Kosmicznej. Currie była głównym operatorem robotycznego ramienia, dzięki któremu połączono w jedną całość rosyjskie i amerykańskie elementy przyszłej stacji[3].
Ostatnim jej lotem był STS-109 na pokładzie wahadłowca Columbia (1–12 marca 2002), podczas którego Currie sterowała robotycznym ramieniem podczas naprawy teleskopu Hubble’a[3].
Pracowała na stanowiskach kierowniczych w różnych ośrodkach i biurach NASA. Obecnie (2016) jest głównym inżynierem w NASA Engineering and Safety Center[3].
Życie prywatne
Trzykrotnie wychodziła za mąż: za Richarda J. Sherlocka, Davida W. Currie (zmarł w 2011) oraz Timothy’ego R. Gregga[1]. Ma jedną córkę[3].
Wykaz lotów
| Loty kosmiczne, w których uczestniczyła Nancy J. Currie | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| № | Data startu | Data lądowania | Statek kosmiczny | Funkcja | Czas trwania | |
| 1 | Endeavour F-4 | |||||
| 2 | Discovery F-21 | |||||
| 3 | Endeavour F-13 | |||||
| 4 | Columbia F-27 | |||||
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b Biogram (ang.). W: Spacefacts [on-line]. [dostęp 2017-02-21].
- ↑ Mark Wade: Currie, Nancy Jane Sherlock (ang.). W: Encyclopedia Astronautica [on-line]. [dostęp 2017-04-06].
- ↑ a b c d e f g h i Lyndon B. Johnson Space Center, Biographical Data: NANCY JANE CURRIE-GREGG [pdf], styczeń 2016 [dostęp 2017-02-01] (ang.).
Media użyte na tej stronie
Astronaut Nancy J. Currie and cosmonaut Sergei K. Krikalev, both mission specialists, use rechargeable power tools to manipulate nuts and bolts on the Russian-built Zarya module.