Nanna (bóg)

Nanna

— bóg Księżyca —
Inne imiona	Sin, Aszimbabar, Namrasit, Inbu
Występowanie	mitologia sumeryjska
Atrybuty	sierp wschodzącego Księżyca w pozycji leżącej, barka
Teren kultu	starożytna Mezopotamia
Szczególne miejsce kultu	E-hulhul w Harranie
Rodzina
Ojciec	Enlil
Matka	Ninlil
Żona	Ningal (Nikkal)
Dzieci	Utu (Szamasz), Inanna (Isztar)

Nanna, Nannar – sumeryjski bóg Księżyca. Nazywany też był Suen, Zuen (akad. Sin). Inne imiona: Aszimbabar, Namrasit, Inbu. Jego imię zapisywano również liczbą trzydzieści (tyle jest dni w miesiącu księżycowym).

Był synem Enlila i Ninlil. Jego żoną została Ningal (Nikkal), z którą miał dzieci: Utu (Szamasza) i Inannę (Isztar).

Głównym miejscem kultu Nanny była świątynia E-hulhul (Dom radości) w mieście Harran (dzisiejsza Turcja). Inne świątynie zlokalizowane były w Ur, Borsippie, Uruku, Aszur, Babilonie, Agade, Kalchu i Larsie, a także w oazie Tema na Półwyspie Arabskim. W Ur kapłanki tego boga były wybierane spośród rodziny królewskiej, najsłynniejszą kapłanką była Enheduanna, poetka, córka Sargona Wielkiego. Babiloński król Nabonid (555-539 p.n.e.) dążył do wyniesienia boga Sina na głównego boga panteonu, co spotkało się z oporem kapłanów Marduka w Babilonie. Kult tego boga był żywy aż do 382, kiedy cesarz Teodozjusz I Wielki rozkazał zburzyć świątynię w Harranie.

Kult Nanny popularny był wśród mezopotamskich kupców, których karawany chętniej podróżowały w nocy przy blasku księżyca niż w palącym świetle słońca^[1].

Symbol: sierp wschodzącego Księżyca w pozycji leżącej lub barka, którą podróżował po nocnym niebie^[2].

Zwierzę: byk lub lew-smok.

Przypisy

Bibliografia

• Praca zbiorowa: Mitologie Świata – Ludy Mezopotamii. New Media Concept sp. z o.o., 2007, s. 50-51. ISBN 978-83-86840-14-1. (pol.)