Nanna (bóg)

Nanna
bóg Księżyca
ilustracja
Inne imionaSin, Aszimbabar, Namrasit, Inbu
Występowaniemitologia sumeryjska
Atrybutysierp wschodzącego Księżyca w pozycji leżącej, barka
Teren kultustarożytna Mezopotamia
Szczególne miejsce kultuE-hulhul w Harranie
Rodzina
OjciecEnlil
MatkaNinlil
ŻonaNingal (Nikkal)
DzieciUtu (Szamasz), Inanna (Isztar)

Nanna, Nannarsumeryjski bóg Księżyca. Nazywany też był Suen, Zuen (akad. Sin). Inne imiona: Aszimbabar, Namrasit, Inbu. Jego imię zapisywano również liczbą trzydzieści (tyle jest dni w miesiącu księżycowym).

Był synem Enlila i Ninlil. Jego żoną została Ningal (Nikkal), z którą miał dzieci: Utu (Szamasza) i Inannę (Isztar).

Głównym miejscem kultu Nanny była świątynia E-hulhul (Dom radości) w mieście Harran (dzisiejsza Turcja). Inne świątynie zlokalizowane były w Ur, Borsippie, Uruku, Aszur, Babilonie, Agade, Kalchu i Larsie, a także w oazie Tema na Półwyspie Arabskim. W Ur kapłanki tego boga były wybierane spośród rodziny królewskiej, najsłynniejszą kapłanką była Enheduanna, poetka, córka Sargona Wielkiego. Babiloński król Nabonid (555-539 p.n.e.) dążył do wyniesienia boga Sina na głównego boga panteonu, co spotkało się z oporem kapłanów Marduka w Babilonie. Kult tego boga był żywy aż do 382, kiedy cesarz Teodozjusz I Wielki rozkazał zburzyć świątynię w Harranie.

Kult Nanny popularny był wśród mezopotamskich kupców, których karawany chętniej podróżowały w nocy przy blasku księżyca niż w palącym świetle słońca[1].

Symbol: sierp wschodzącego Księżyca w pozycji leżącej lub barka, którą podróżował po nocnym niebie[2].

Zwierzę: byk lub lew-smok.

Przypisy

  1. Z Ur do Kanaanu. W: Alfred Tschirschnitz: Dzieje ludów biblijnych. Wyd. I. Cz. VII: Dzieje starożytnego Izraela. Warszawa: M. Sadren i S-ka, 1994, s. 170. ISBN 83-86340-00-3.
  2. H.W.F.Saggs, Wielkość i upadek Babilonii, PIW, Warszawa 1973, s. 294

Bibliografia

  • Praca zbiorowa: Mitologie Świata – Ludy Mezopotamii. New Media Concept sp. z o.o., 2007, s. 50-51. ISBN 978-83-86840-14-1. (pol.)

Media użyte na tej stronie

Khashkhamer seal moon worship.jpg
Another view
original 1915 caption: "Worship of the Moon God. Cylinder-seal of Khashkhamer, patesi of Ishkun-Sin (in North Babylonia), and vassal of Ur-Engur, king of Ur (c. 2400 BC) (British Museum). Photo: Mansell"