Napój sojowy

Ten artykuł od 2007-12 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Uwagi: Wstawiono: 10 grudnia 2007. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do wiarygodnych źródeł. (Dodanie listy źródeł bibliograficznych lub linków zewnętrznych nie jest wystarczające). Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Napój sojowy sprzedawany pod marką Yeo’s

Napój sojowy, także mleko sojowe – tradycyjny chiński napój otrzymywany poprzez namaczanie w wodzie nasion soi, popularny szczególnie na południu Chin i w kuchni kantońskiej. Z Chin napój sojowy trafił także do innych krajów Dalekiego Wschodu.

Za wynalazcę mleka sojowego jest uważany Liu An, który miał technikę jego produkcji opracować w 164 r. n.e., za panowania dynastii Han. Liu An miał także odkryć, że napój sojowy poddaje się koagulacji i tym samym wynalazł twarożek sojowy (tofu).

Pierwsze oficjalne wzmianki o mleku napoju sojowym pochodzą z 1365 roku z Chin. W Wietnamie napój pojawił się w 1790 r., a w Japonii około 1900 r. W Stanach Zjednoczonych o mleku sojowym napisano po raz pierwszy w renomowanym czasopiśmie medycznym, American Journal of Pharmacy, w 1896 r., a w 1897 roku Departament Rolnictwa Stanów Zjednoczonych (USDA) określił ten produkt oficjalnie jako mleko sojowe. W 1909 roku zaczęły powstawać pierwsze preparaty dla niemowląt na bazie soi^[1].  

Napój sojowy zawiera podobną ilość protein, co mleko krowie – ok. 3,5% białka, a także 2% tłuszczu, 2,9% węglowodanów.

Po chińsku mleko sojowe nazywa się dòujiāng (豆漿; dosł. „płyn sojowy”), aczkolwiek nazwa dòunǎi (豆奶; lit. „mleko sojowe”) jest również spotykana. Nazwa japońska to tounyū (豆乳).

Dziewczynki karmione w niemowlęctwie mlekiem sojowym (zawierającym genisteinę) częściej mają bolesne miesiączki jako młode dorosłe^[2].

Przygotowanie

Nasiona soi lub mąkę sojową moczy się w wodzie przez co najmniej trzy godziny (im woda chłodniejsza, tym proces musi trwać dłużej) w proporcjach wagowych 10:1 (woda:soja). Po namoczeniu nasiona uciera się razem z wodą, aby mleko uzyskało odpowiednią gęstość. W tradycji chińskiej uzyskany płyn filtruje się i gotuje przez 15-20 minut, aby poprawić jego wartości odżywcze i zabić ewentualne mikroorganizmy. W tradycji japońskiej filtracja następuje dopiero po wygotowaniu, przez co chińskie tofu jest nieco rzadsze od japońskiego. Żeby powstrzymać płyn z roztartymi nasionami od pienienia się, w kuchni japońskiej dodaje się do niego substancje, które ograniczają powstawanie piany podczas gotowania.

Regulacje

Decyzją Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 2017 termin "mleko" co do zasady zarezerwowany jest wyłącznie dla mleka pochodzenia zwierzęcego, tak samo ma się sytuacja w wypadku pojęć: śmietana, śmietanka, chantilly, masło, ser i jogurt z pojedynczymi wyjątkami^[3].

Zobacz też

• mleko migdałowe
• mleko ryżowe
• mleko owsiane
• yuba

Przypisy