Narentanie

Nerentanie na mapie Bałkanów w 850 roku
Narentanie (Paganie) w IX wieku
Narentanie (Paganie) w X wieku

Narentanie, Nereczanie[1], również Neretwianie[2], Neretlanie, Paganie, a od X w. – Moranie – drobne plemię słowiańskie, które około połowy VII w. uformowało się na terenach między Cetiną a Neretwą, na wybrzeżu adriatyckim, na wschód od Splitu.

Pochodzenie Narentan nie jest jasne. Mogą być zarówno plemieniem chorwackim, które przywędrowało na Bałkany wraz z główną migracją po 626 roku, jak i plemieniem sklawińskim, które przesiedliło się zza Dunaju w ramach wielkiej migracji sklawińskiej pomiędzy 609 a 615 rokiem. Niewątpliwie plemię uformowało się w wyniku tychże migracji słowiańskich[3].

W VII i VIII wieku Narentanie weszli w skład wielkiego chorwackiego związku plemiennego. W drugiej połowie VIII wieku wykorzystując słabość Bizancjum zdobyli trzy bizantyńskie wyspy: Brač, Hvar i Korčulę. Pchnęło ich to w kierunku korsarstwa i pośrednio przyczyniło się do tego, że nie utworzyli nigdy własnego organizmu państwowego.

W IX wieku rywalizowali o wpływy w rejonie pomiędzy Splitem a Dubrownikiem z Wenecją[3]. W 867 roku odparli próbę narzucenia im zwierzchnictwa przez Bizancjum, które, w wyniku udanej akcji morskiej przeciw piratom arabskim w rejonie Dubrownika, podporządkowało sobie ziemie Duklan, Trebinian i Zahumlan. Nadal też uprawiali swój piracki proceder, co na początku XI wieku sprowokowało wyprawy doży weneckiego przeciwko wyspom Brač, Hvar i Korčuli.

Ostatecznie w drugiej połowie XI wieku terytoria Narentan, zarówno lądowe jak i wyspy, wcielił do Chorwacji król chorwacki – Piotr Krzesimir IV[4].

Zobacz też

Przypisy

  1. Henryk Łowmiański, Podstawy gospodarcze formowania się państw słowiańskich, Warszawa 1953, s.89
  2. Czerwiński ↓, s. 66.
  3. a b T. Wasilewski: Historia Jugosławii. s. 30.
  4. T. Wasilewski: Historia Jugosławii. s. 49 i 51. Mały słownik kultury dawnych Słowian. L.Leciejewicz (red.). s. 429.

Bibliografia

  • J. Skowronek, M. Tanty, T. Wasilewski: Historia Słowian południowych i zachodnich. Warszawa: PWN, 1988. ISBN 83-01-07549-X.
  • Mały słownik kultury dawnych Słowian. L. Leciejewicz (red.). Warszawa: Wiedza Powszechna, 1990. ISBN 83-214-0499-5.
  • Maciej Czerwiński: Chorwacja. Dzieje, kultura, idee. Kraków: Międzynarodowe Centrum Kultury, 2020. ISBN 978-83-66419-09-4.

Media użyte na tej stronie

Paganija, Zahumlje, Travunija, Duklja, Croatian view.png
Autor: User:PANONIAN, derivative work: User:Ceha, Licencja: CC BY-SA 4.0
South Adriatiac Sclavinias.
Balkans925.png
Political map of the western Balkan in 925 AD.
Balkans850.png
Autor: Oryginalnym przesyłającym był Hxseek z angielskiej Wikipedii, Licencja: CC BY-SA 3.0
Sources:

1. P.M. Barford, The Early Slavs. Culture and Society in Early Medieval Eastern Europe, ISBN 0-8014-3977-9

2. John Fine, Jr., The Early Medieval Balkans, ISBN 0-472-08149-7

3. D. Hupchik, The Balkans. From Constantinople to Communism, ISBN 1-4039-6417-4 Invalid ISBN

4. H.E. Stier (dir.), Grosser Atlas zur Weltgeschichte, Westermann publ., Braunschweig 1985, ISBN 3-14-100919-8, pp. 54-59.

Borders were often fluctuant, and those represented here are based on discussions contained within the above books.

Hxseek (talk) 03:42, 15 January 2009 (UTC)