Narodowa Rada Tymczasowa

Libia
Flag of Libya.svg
Ten artykuł jest częścią serii:
Ustrój i polityka
Libii
Ustrój polityczny
Konstytucja
Władza ustawodawcza
Władza wykonawcza
Władza sądownicza
Kontrola państwowa
Finanse
Samorząd terytorialny
Partie polityczne
Wybory
Polityka zagraniczna

Wikiprojekt Polityka

Narodowa Rada Tymczasowa (także: Przejściowa Rada Narodowa[1], Tymczasowa Rada Narodowa, Libijska Rada Narodowa[2]; arab. المجلس الوطني الانتقالي, Al-Majlis al-Waṭanī al-Intiqālī) – ciało powołane 5 marca 2011 w Bengazi przez przeciwników reżimu Muammara al-Kaddafiego podczas wojny domowej w Libii, pełniące funkcję organu władzy do 8 sierpnia 2012.

Pierwsze działania na rzecz utworzenia rządu

15 lutego 2011 w Libii rozpoczęły się antyrządowe protesty przeciwko władzy wieloletniego przywódcy kraju Muammara al-Kaddafiego, które z czasem przybrały formę powstania i walki zbrojnej.

Jedne z pierwszych działań na rzecz utworzenia własnych władz powstańcy podjęli 24 lutego 2011, kiedy w wyzwolonym mieście Al-Bajda odbyło się spotkanie grupy opozycyjnych polityków, byłych oficerów wojskowych i przywódców plemiennych pod przywództwem Mustafy Muhammada Abd ad-Dżalila. Ad-Dżalil odmówił prowadzenia rozmów z Kaddafim i wezwał go do rezygnacji z władzy[3]. Podczas spotkania, na podium została rozwieszona libijska flaga używana w latach 1951–1969[4][5][6].

Powstanie Narodowej Rady Tymczasowej

Flaga Libii wprowadzona przez Narodową Radę Tymczasową

5 marca 2011 w mieście Bengazi powstańcy oficjalnie powołali do życia Narodową Radę Tymczasową, składającą się z 31 członków reprezentujących miasta i regiony wyzwolone spod władzy Muammara al-Kaddafiego. Na czele Rady stanął były minister sprawiedliwości Mustafa Muhammad Abd ad-Dżalil. Rada uznała się za jedynego reprezentanta całej Libii i zamierzała realizować cele powstania aż do ostatecznego oswobodzenia kraju spod władzy pułkownika Kaddafiego. Swoją legitymizację czerpała od komitetów miejskich zakładanych w pierwszych dniach powstania w miastach zdobytych przez siły powstańcze[7][8].

10 marca 2011 Francja jako pierwsze państwo uznała Narodową Radę Tymczasową za legalne władze Libii[9].

23 marca 2011 Rada powołała własny rząd tymczasowy na czele z Mahmudem Dżibrilem[10].

Wraz z ofensywą powstańców, wspieranych z powietrza przez siły NATO, wzrastało uznanie międzynarodowe dla Narodowej Rady Tymczasowej. 23 sierpnia 2011 powstańcy zdobyli kwaterę Kaddafiego w Trypolisie, zmuszając go do ucieczki, a Rada efektywnie (de facto) przejęła władzę w kraju[11]

8 sierpnia 2012 w Trypolisie odbyła się uroczystość przekazania władzy przez Narodową Radę Tymczasową, Zgromadzeniu Narodowemu. Symbolicznie władze na ręce najstarszego członka liczącego 200 deputowanych Zgromadzenia Narodowego Mohammeda Ali Salima przekazał przewodniczący TRN Mustafa ad-Dżalil. Tym samym Zgromadzenie Narodowe wybrane w lipcowej elekcji przejęło konstytucyjne obowiązki kierowania i reprezentowania kraju. Jej pierwszym zadaniem był wybór przewodniczącego, którym 9 sierpnia 2012 został Mohammed Megarjef. Narodowa Rada Tymczasowa została rozwiązana[12][13].

Uznanie międzynarodowe

     Libia

     Państwa formalnie uznające Narodową Radę Tymczasową za legalne władze Libii

     Państwa utrzymujące nieformalnie stosunki z Narodową Radą Tymczasową

     Państwa nieuznające Narodowej Rady Tymczasowej

10 marca Francja uznała Narodową Radę Tymczasową za jedynego prawomocnego przedstawiciela narodu libijskiego i zapowiedziała wysłanie do Bengazi swojego ambasadora oraz przyjęcie ambasadora NRT w Paryżu[9]. 11 marca na szczycie UE dotyczącym sytuacji w Libii kanclerz Niemiec ogłosiła, że rząd niemiecki nie uznaje już Kaddafiego za partnera do rozmów w Libii. Kierujące pracami UE Węgry zapowiedziały zamrożenie aktywów koncernów naftowych i gazowych[14].

28 marca Katar, jako drugie państwo uznało Narodową Radę Tymczasową za przedstawiciela państwa libijskiego[15]. 3 kwietnia Malediwy, a dzień później Włochy uznały Tymczasową Radę Narodową za jedyną legalną władzę w Libii. Katar ogłosił, iż pozytywnie rozważył prośbę rebeliantów o dozbrajanie bojówek 13 kwietnia ten rząd w Bengazi uznał Kuwejt, natomiast 22 kwietnia Gambia[16].

5 maja rebelianci podali, że Tymczasową Radę Narodową uznały Hiszpania, Dania i Holandia. Ministerstwa Spraw Zagranicznych Danii i Hiszpania zaprzeczyły, jakoby formalnie uznały rząd rebeliantów. Do początku maja rząd z Bengazi uznały Francja (10 marca), Katar (28 marca), Malediwy (3 kwietnia), Włochy (4 kwietnia), Kuwejt (13 kwietnia) oraz Gambia (22 kwietnia)[17].

23 maja Turcja (nieformalnie), 24 maja Jordania[18] oraz Rosja (nieformalnie), a 28 maja Senegal, uznały Tymczasową Radę Narodową za jedyną legalną władzę Libii. 8 czerwca rząd hiszpański uznał Narodową Radę Tymczasową za jedynego prawowitego reprezentanta Libii[19]. Dzień później władze w Bengazi uznała Australia[20].

12 czerwca Zjednoczone Emiraty Arabskie[21], a dzień później Niemcy oficjalnie uznały władze powstańcze w Bengazi jako jedyny legalny libijski organ władzy[22]. Dzień później to samo uczyniła Kanada[23]. 22 czerwca Dania uznała powstańców za reprezentantów Libii na arenie międzynarodowej[24]. Z kolei 28 czerwca Bułgaria i Chorwacja uznały tymczasową Narodową Radę Libijską[25].

3 lipca Turcja uznała Tymczasową Radę Narodową[26]. 8 lipca ten krok wykonała Polska[27]. 13 lipca Belgia, Luksemburg i Holandia uznały Narodową Radę Libijską[28]. Dwa dni później Japonia i Stany Zjednoczone uznały formalnie Tymczasową Radę Narodową podczas obrad grupy kontaktowej w Stambule[29][30].

18 lipca Albania uznała rząd powstańczy[31], 20 lipca Słowenia[32], a dnia kolejnego Czarnogóra[33].

27 lipca Wielka Brytania uznała oficjalnie rząd w Bengazi i nakazała wydalenie libijskich dyplomatów z Londynu. 9 sierpnia przedstawiciel Tymczasowej Rady Narodowej oficjalnie objął stanowisko libijskiego ambasadora w Londynie[34].

28 lipca Portugalia uznała Narodową Radę Tymczasową[35]. Ten sam krok 11 sierpnia podjęła Botswana[36], a dzień później Gabon[37]. 20 sierpnia Tunezja uznała władze powstańcze za jedyne legalne przedstawicielstwo społeczeństwa libijskiego[38], a dwa dni później Egipt[39].

23 sierpnia Bahrajn, Maroko, Irak i Nigeria uznały Narodową Radę Libijską za prawowite władze Libii[40].

Dodatkowo kolejne państwa, a także organizacje międzynarodowe, nieformalnie poparły Radę i utrzymywały z nią stosunki, m.in. Turcja[41], Grecja[42], Irlandia[43], a także Liga Państw Arabskich[44], Rada Współpracy Zatoki Perskiej, oraz Unia Europejska[45].

26 sierpnia Narodowa Rada Tymczasowa przeniosła oficjalnie swoją siedzibę z Bengazi do Trypolisu[46]. 12 września Radę uznały Chiny[47].

16 września 2011 została oficjalnie uznana przez ONZ, a jej przedstawiciel uzyskał mandat w Zgromadzeniu Ogólnym[48].

PaństwoData uznaniaLp.PaństwoData uznania
1 Francja[9]10 marca 201154 Burkina Faso[49]24 sierpnia 2011
2 Katar[15]28 marca 201155 Kolumbia[50]25 sierpnia 2011
3 Malediwy[51]3 kwietnia 201156 Serbia[52]25 sierpnia 2011
4 Włochy[53]4 kwietnia 201157 Bośnia i Hercegowina[54]25 sierpnia 2011
5 Kuwejt13 kwietnia 201158 Mongolia[55]25 sierpnia 2011
6 Gambia[56]22 kwietnia 201159 Wybrzeże Kości Słoniowej[57]25 sierpnia 2011
7 Jordania[18]24 maja 201160 Macedonia[58]25 sierpnia 2011
8 Senegal[59]28 maja 201161 Dżibuti[60]25 sierpnia 2011
9 Hiszpania[19]8 czerwca 201162 Cypr[61]26 sierpnia 2011
10 Australia[20]9 czerwca 201163 Malezja[62]26 sierpnia 2011
11 Zjednoczone Emiraty Arabskie[21]12 czerwca 201164 Rwanda[63]26 sierpnia 2011
12 Niemcy[22]13 czerwca 201165 Estonia[64]26 sierpnia 2011
13 Kanada[23]14 czerwca 201166 Benin[65]26 sierpnia 2011
14 Panama[66]14 czerwca 201167 Niger[65]27 sierpnia 2011
15 Austria[67]18 czerwca 201168 Togo[65]27 sierpnia 2011
16 Łotwa[68]20 czerwca 201169 Kosowo[69]27 sierpnia 2011
17 Litwa[70]20 czerwca 201170 Gwinea[71]28 sierpnia 2011
18 Dania[24]22 czerwca 201171 Czechy[72]29 sierpnia 2011
19 Republika Zielonego Przylądka[73]26 czerwca 201172 Filipiny[74]30 sierpnia 2011
20 Bułgaria[25]28 czerwca 201173 Słowacja[75]30 sierpnia 2011
21 Chorwacja[25]28 czerwca 201174 Armenia[76]31 sierpnia 2011
22 Turcja[26]3 lipca 201175 Rosja[77]1 września 2011
23 Polska[27]8 lipca 201176 Finlandia[78]1 września 2011
24 Luksemburg[28]13 lipca 201177 Rumunia[79]1 września 2011
25 Belgia[28]13 lipca 201178 Ukraina[80]1 września 2011
26 Holandia[28]13 lipca 201179 Azerbejdżan[81]2 września 2011
27 Japonia[29]15 lipca 201180 Botswana[82]2 września 2011
28 Stany Zjednoczone[30]15 lipca 201181 Kazachstan[83]5 września 2011
29 Albania[31]18 lipca 201182 Komory[84]5 września 2011
30 Słowenia[32]20 lipca 201183 Republika Środkowoafrykańska[85][86]5 września
31 Czarnogóra[33]21 lipca 201184 Seszele[87]7 września 2011
32 Wielka Brytania[88]27 lipca 201185 Ghana[89]9 września 2011
33 Portugalia[35]28 lipca 201186 Chińska Republika Ludowa[90]12 września 2011
34 Gabon[91]19 sierpnia 201187 Afganistan[92]13 września 2011
35 Tunezja[38]20 sierpnia 201188 Wietnam[93]14 września 2011
36 Egipt[39]22 sierpnia 201189 Kostaryka[94]16 września 2011
37 Nowa Zelandia[95]22 sierpnia90 Chile[96]16 września 2011
38 Maroko[97]22 sierpnia 201191 Republika Chińska[98]16 września 2011
39 Irlandia[99]22 sierpnia 201192 Indie[100]17 września 2011
40 Palestyna[101]22 sierpnia 201193 Iran[102]18 września 2011
41 Oman[103]23 sierpnia 201194 Południowa Afryka[104]20 września 2011
42 Bahrajn[105]23 sierpnia 201195 Uganda[106]21 września 2011
43 Nigeria[107]23 sierpnia 201196 Algieria[108]24 września 2011
44 Irak[109]23 sierpnia 201197 Szwecja[110]24 września 2011
45 Norwegia[111]23 sierpnia 201198 Kenia[112]24 września 2011
46 Liban[113]23 sierpnia 201199 Szwajcaria[114]29 września 2011
47 Malta[115]23 sierpnia 2011100 Jamajka[116]29 września 2011
48 Grecja[117]23 sierpnia 2011101 Somalia[118]30 września 2011
49 Korea Południowa[119]24 sierpnia 2011102 Bangladesz[120]13 października 2011
50 Sudan[121]24 sierpnia 2011103 Watykan[122]20 października 2011
51 Czad[123]24 sierpnia 2011104 Pakistan[124]3 listopada 2011
52 Węgry[125]24 sierpnia 2011105 Mauretania[126]25 listopada 2011
53 Etiopia[127]24 sierpnia 2011106 Erytrea[128]30 listopada 2011


Kraje, które nie ogłosiły uznania NRT, ale głosujące 16 września w ONZ za uznaniem NRT
Lp.PaństwoLp.Państwo
1 Andora16 Meksyk
2 Argentyna17 Mołdawia
3 Belize18 Monako
4 Brazylia19 Paragwaj
5 Brunei20 Peru
6 Fidżi21 Saint Lucia
7 Gruzja22 San Marino
8 Gwatemala23 Singapur
9 Islandia24 Sri Lanka
10 Izrael25 Sudan Południowy
11 Jemen26 Syria
12 Liechtenstein27 Tajlandia
13 Madagaskar28 Timor Wschodni
14 Mauritius29 Vanuatu


Przypisy

  1. ↑ Nazwa stosowana przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych [1]
  2. ↑ Rebelianci proszą o naloty. Brytyjczycy rozbrajają myśliwce, TVN24.pl, 2 marca 2011 [dostęp 2011-03-04] [zarchiwizowane z adresu 2011-03-05].
  3. ↑ Libya protests: Gaddafi embattled by opposition gains, BBC News, 24 lutego 2011 [dostęp 2011-02-27] (ang.).
  4. ↑ LIVE: Libya unrest, BBC News, 24 lutego 2011 [zarchiwizowane z adresu 2011-02-25] (ang.).
  5. ↑ Lulu Garcia-Navarro, Provisional Government Forming In Eastern Libya, NPR, 23 lutego 2011 (ang.).
  6. ↑ Peter S. Green, Libya’s Eastern Rebels, Long-Time Qaddafi Foes, Driving Revolt, Bloomberg, 25 lutego 2011 [zarchiwizowane z adresu 2011-02-28] (ang.).
  7. ↑ Founding Statement of the Interim Transitional National Council (TNC), The Interim Transitional National Council, 5 marca 2011 [dostęp 2011-03-28] [zarchiwizowane z adresu 2011-03-11] (ang.).
  8. ↑ Council members, The Libyan Interim National Council [dostęp 2011-03-28] [zarchiwizowane z adresu 2011-04-16] (ang.).
  9. ↑ a b c Przełom? Francja uznała libijskich powstańców za prawowitą władzę, Onet.pl, 10 marca 2011 [dostęp 2011-03-10].
  10. ↑ Libyan rebels form „interim government”, Al Jazeera, 22 marca 2011 [dostęp 2011-03-28] [zarchiwizowane z adresu 2011-03-24] (ang.).
  11. ↑ Peter Graff, Libyan rebels overrun Gaddafi HQ, say he's „finished”, Reuters, 24 sierpnia 2011 [dostęp 2011-09-20] (ang.).
  12. ↑ Tymczasowa Rada Narodowa przekazała władzę Zgromadzeniu Narodowemu, Wirtualna Polska, 9 sierpnia 2012 [dostęp 2012-08-09] [zarchiwizowane z adresu 2012-08-29].
  13. ↑ Libya's NTC hands power to newly elected assembly, BBC News, 9 sierpnia 2012 [dostęp 2012-06-08] (ang.).
  14. ↑ „Pułkownik Kaddafi musi natychmiast oddać władzę”, TVN24.pl, 11 marca 2011 [dostęp 2011-03-11] [zarchiwizowane z adresu 2011-03-13].
  15. ↑ a b Ostatni bastion w ogniu. „Nie mamy wyboru, musimy walczyć”, TVN24.pl, 12 marca 2011 [dostęp 2011-03-12] [zarchiwizowane z adresu 2011-03-14].
  16. ↑ Rzym uznaje rebeliantów, TVN24.pl, 4 kwietnia 2011 [dostęp 2011-04-04] [zarchiwizowane z adresu 2011-04-06].
  17. ↑ Uznali czy nie rząd powstańców? Sprzeczne wersje, Wirtualna Polska, 5 maja 2011 [dostęp 2011-05-20] [zarchiwizowane z adresu 2011-09-11].
  18. ↑ a b Jordan recognises Libya interim council, to appoint envoy to Benghazi, Petra – Jordan News Agency, 24 maja 2011 [dostęp 2011-10-20] [zarchiwizowane z adresu 2011-09-06] (ang.).
  19. ↑ a b Iwona Krawczyk, Hiszpania: rada powstańców jedynym reprezentantem Libii, rp,pl, 8 czerwca 2011 [dostęp 2011-06-09] [zarchiwizowane z adresu 2016-04-02].
  20. ↑ a b Dan Oakes, Canberra backs new Libya, The Sydney Morning Herald, 10 czerwca 2011 [dostęp 2021-06-09] (ang.).
  21. ↑ a b UAE recognises Libya's TNC, WAM, 12 czerwca 2011 [dostęp 2011-07-03] [zarchiwizowane z adresu 2011-06-15] (ang.).
  22. ↑ a b Niemcy uznały Narodową Radę Libijską, Wirtualna Polska, 13 czerwca 2011 [dostęp 2011-06-13] [zarchiwizowane z adresu 2012-08-01].
  23. ↑ a b Kanada uznała libijskich rebeliantów, Wirtualna Polska, 14 czerwca 2011 [dostęp 2011-06-20] [zarchiwizowane z adresu 2014-04-07].
  24. ↑ a b Dania uznała rząd libijskich rebeliantów, Wirtualna Polska, 22 czerwca 2011 [dostęp 2011-06-22] [zarchiwizowane z adresu 2012-07-10].
  25. ↑ a b c Bułgaria i Chorwacja uznały Narodową Radę Libijską, Onet.pl, 28 czerwca 2011 [dostęp 2021-06-08] (pol.).
  26. ↑ a b Turcja uznała Narodową Radę Libijską, rp.pl, 3 lipca 2011 [dostęp 2011-07-03] [zarchiwizowane z adresu 2012-09-11] (pol.).
  27. ↑ a b Spencer Butts, Daily Libya Tracker, Institute for the Study of War [dostęp 2021-06-08] (ang.).
  28. ↑ a b c d Kraje Beneluksu uznały Narodową Radę Libijską, Wirtualna Polska, 13 lipca 2011 [dostęp 2011-07-20] [zarchiwizowane z adresu 2012-07-13].
  29. ↑ a b Libya Contact Group to recognize NTC as legitimate authority: FM, Xinhua News Agency, 15 lipca 2011 [dostęp 2011-10-21] [zarchiwizowane z adresu 2011-07-20] (ang.).
  30. ↑ a b Tulay Karadeniz, United States recognises Libya rebels, Reuters, 15 lipca 2011 [dostęp 2011-10-21] (ang.).
  31. ↑ a b The Government of the Republic of Albania recognises the National Transition Council in Libya, as the legitimate representative of the Libyan people, Ministria e Punëve të Jashtme e Republikës së Shqipërisë, 18 lipca 2011 [dostęp 2011-07-18] [zarchiwizowane z adresu 2011-09-27] (ang.).
  32. ↑ a b Slovenska vlada hitro pozabila na Gadafija, Delo, 20 lipca 2011 [dostęp 2021-06-08] (słoweń.).
  33. ↑ a b Government of Montenegro recognises Libyan National Transitional Council, Government of Montenegro, 21 lipca 2011 [dostęp 2011-08-22] [zarchiwizowane z adresu 2011-10-02] (ang.).
  34. ↑ Libya's rebel opposition takes over London embassy, Reuters, 9 sierpnia 2011 [dostęp 2011-08-09] (ang.).
  35. ↑ a b Press Statement, Ministério dos Negócios Estrangeiros [dostęp 2011-08-22] [zarchiwizowane z adresu 2011-08-29] (ang.).
  36. ↑ Bame Piet, Botswana recognises Libya's rebel govt, Mmegi Online, 11 sierpnia 2011 [dostęp 2011-08-22] (ang.).
  37. ↑ Libyan rebels on offensive 6 months into uprising, StarAfrica.com, 12 sierpnia 2011 [dostęp 2011-08-22] [zarchiwizowane z adresu 2012-03-21] (ang.).
  38. ↑ a b Tunis recognizes Libyan rebels as country's rep, FOX News, 20 sierpnia 2011 [dostęp 2021-06-08] (ang.).
  39. ↑ a b Egypt recognises Libya rebel government, The New Age, 22 sierpnia 2011 [dostęp 2011-08-22] [zarchiwizowane z adresu 2012-03-08] (ang.).
  40. ↑ Dyktator kontratakuje. Pociski spadają na Trypolis i Mistratę, TVN24.pl, 24 sierpnia 2011 [zarchiwizowane z adresu 2013-05-03].
  41. ↑ Turkey recognizes Libyan rebels, Monsters and Critics, 23 maja 2011 [dostęp 2011-07-03] [zarchiwizowane z adresu 2011-05-27] (ang.).
  42. ↑ Greece to establish liaison presence in Benghazi, Libya.tv, 15 maja 2011 [dostęp 2011-07-03] [zarchiwizowane z adresu 2012-03-23] (ang.).
  43. ↑ Mary Fitzgerald, Representative of Libyan rebels opposes EU force, The Irish Times, 21 kwietnia 2011 [dostęp 2011-07-03] (ang.).
  44. ↑ Libyan regime „lost legitimacy” – Arab League, INQUIRER.net, 13 marca 2011 [dostęp 2011-07-03] [zarchiwizowane z adresu 2011-03-14] (ang.).
  45. ↑ Libya: US and EU say Muammar Gaddafi must go, BBC News, 11 marca 2011 [dostęp 2011-07-03] (ang.).
  46. ↑ „W Bab Al-Azizija doszło do masowego morderstwa”, TVN24.pl, 26 sierpnia 2011 [zarchiwizowane z adresu 2013-01-13].
  47. ↑ Kaddafi dziś nie przemówi. Względy bezpieczeństwa, TVN24.pl, 12 września 2011 [zarchiwizowane z adresu 2012-03-22].
  48. ↑ Louis Charbonneau, UN assembly recognizes Libya's interim government, Reuters, 16 września 2011 [dostęp 2011-09-20] (ang.).
  49. ↑ Burkina Faso offers Gaddafi exile, Reuters, 24 sierpnia 2011 [dostęp 2011-10-15] (ang.).
  50. ↑ Colombian president meets Libyan rebel representatives, Xinhua, 25 sierpnia 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2012-11-08] (ang.).
  51. ↑ Maldives Recognises Libyan National Council as sole representative of the Libyan people, The President's Office Republic of Maldives, 3 kwietnia 2011 [dostęp 2011-10-20] [zarchiwizowane z adresu 2011-08-10] (ang.).
  52. ↑ Srbija priznaje pobunjenički Prelazni savet u Libiji, Blic Online, 25 sierpnia 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2012-01-13] (serb.).
  53. ↑ Frattini: Włochy uznały Narodową Radę Libijską, Interia.pl, 4 kwietnia 2011 [dostęp 2011-10-20] [zarchiwizowane z adresu 2012-07-12].
  54. ↑ Predsjedništvo BiH priznalo novu libijsku vlast, sarajevo-x.com, 25 sierpnia 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2011-09-16] (serb.).
  55. ↑ Монгол Улс Ливийн шилжилтийг дэмжихээ илэрхийлэв, Gogo News, 25 sierpnia 2011 [dostęp 2011-10-15] (mong.).
  56. ↑ Gambia: Government recognises Libya's Transitional National Council, AllAfrica, 26 kwietnia 2011 [dostęp 2011-10-20] (ang.).
  57. ↑ Ivory Coast recognizes libyan rebels, NOW Lebanon, 25 sierpnia 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2012-09-15] (ang.).
  58. ↑ Македонија ја призна новата власт во Либија, Утрински весник, 25 sierpnia 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2011-09-27] (mac.).
  59. ↑ Senegal grants diplomatic recognition to Libya rebels, StarAfrica.com, 28 maja 2011 [dostęp 2011-10-20] [zarchiwizowane z adresu 2012-03-21] (ang.).
  60. ↑ Djibouti recognizes Libya's transitional council, Ethio Somali Democratic Council, 25 sierpnia 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2012-02-01] (ang.).
  61. ↑ Sarah Fenwick, Cyprus Recognises Libya National Transitional Council, CyprusNewsReport.com, 26 sierpnia 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2012-03-23] (ang.).
  62. ↑ Malaysia Recognizes Libyan Rebel Authority, Jakarta Globe, 27 sierpnia 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2012-09-13] (ang.).
  63. ↑ Rwanda urges AU to back Libyan rebels, Sunday Times, 26 sierpnia 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2012-10-16] (ang.).
  64. ↑ Estonia supports launching of democratic changes in Libya, Estonian Foreign Ministry, 26 sierpnia 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2012-08-28] (ang.).
  65. ↑ a b c David Lewis, Niger, Benin and Togo recognize Libyan rebels, Reuters, 27 sierpnia 2011 [dostęp 2011-10-15] (ang.).
  66. ↑ Panama uznaje libijskich powstańców, tierralatina.pl, 15 czerwca 2011 [dostęp 2011-10-20].
  67. ↑ Austria recognises Libyan rebels, Saigon Gai Phong, 18 czerwca 2011 [dostęp 2011-10-20] [zarchiwizowane z adresu 2011-06-22] (ang.).
  68. ↑ Foreign Ministry Political Director meets minister of Libyan Transitional National Council, Ministry of Foreign Affairs of the Republic of Latvia, 20 czerwca 2011 [dostęp 2011-10-20] [zarchiwizowane z adresu 2012-03-23] (ang.).
  69. ↑ Kosova njeh zyrtarisht Këshillin Kombëtar të Libisë, si autoritetin e vetëm qeverisës, Ministria e Punëve të Jashtme e Republikës së Kosovës, 27 sierpnia 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2014-07-17] (alb.).
  70. ↑ In Vilnus, Lithuanian Foreign Vice-Minister meets with representatives of Libya's Transitional Council, Lietuvos Respublikos užsienio reikalų ministerija, 20 czerwca 2011 [dostęp 2021-06-10] (ang.).
  71. ↑ La Guinée reconnaît à son tour le CNT libyen, Radio France Internationale, 28 sierpnia 2011 [dostęp 2011-10-15] (fr.).
  72. ↑ Prague recognises Libyan rebels as country´s legal representation, České noviny, 29 sierpnia 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2011-09-16] (ang.).
  73. ↑ Comunicado do Governo de Cabo Verde, Governo de Cabo Verde, 24 sierpnia 2011 [dostęp 2011-10-20] [zarchiwizowane z adresu 2015-09-24] (port.).
  74. ↑ Philippine Statement on Libya, 30 August 2011, Department of Foreign Affairs - Republic of the Philippines, 30 sierpnia 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2011-10-07] (ang.).
  75. ↑ The Slovak Republic recognize the National Transitional Council of Libya, Ministry of Foreign Affairs of the Slovak Republic, 30 sierpnia 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2011-10-01] (ang.).
  76. ↑ Tigran Balayan’s, MFA Spokesperson Tigran Balayan’s answer to the question of „Hayastani Hanrapetutyun” daily, Ministry of Foreign Affairs of the Republic of Armenia, 2 września 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2012-03-26] (ang.).
  77. ↑ Statement by the Russian Ministry of Foreign Affairs, Ministry of Foreign Affairs of the Russian Federation, 1 września 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2011-11-06] (ang.).
  78. ↑ Foreign Minister Tuomioja to attend the Informal EU Foreign Ministers Meeting, Ministry for Foreign Affairs of Finland, 1 września 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2012-03-24] (ang.).
  79. ↑ Romania recognizes Libyan rebels, NOW Lebanon, 1 września 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2012-09-17] (ang.).
  80. ↑ Ukraine recognizes new Libyan government, says Foreign Ministry, Interfax-Ukraine, 1 września 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2012-06-03] (ang.).
  81. ↑ S. Agayeva, Azerbaijan recognizes Interim Transitional Council of Libya, Trend News Agency, 2 września 2011 [dostęp 2011-10-06] [zarchiwizowane z adresu 2012-10-03] (ang.).
  82. ↑ Botswana recognises Libya’s National Transitional Council, Gabzfm news, 2 września 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2012-07-19] (ang.).
  83. ↑ Kazakhstan recognizes National Transitional Council of Libya as acting government, Kazinform, 5 września 2011 [dostęp 2011-10-15] (ang.).
  84. ↑ Comores-Libye: Le gouvernement reconnaît le CNT libyen, Afrique en ligne, 6 września 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2011-11-03] (fr.).
  85. ↑ La RCA reconnait la légitimité du CNT en Libye, Radio Ndeke Luka, 5 września 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2012-04-02] (fr.).
  86. ↑ La Centrafrique reconnaît les nouvelles autorités libyennes, JJournaldeBangui.com, 6 września 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2012-03-19] (fr.).
  87. ↑ Seychelles to recognise Transitional National Council of Libya, Seychelles Nation, 8 września 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2012-03-30] (ang.).
  88. ↑ Wielka Brytania uznała Narodową Radę Libijską jako legalny rząd, Polskatimes.pl, 27 lipca 2011 [dostęp 2011-10-21] [zarchiwizowane z adresu 2012-09-13].
  89. ↑ Ghana recognizes Libyan National Transitional Council, ModernGhana, 9 września 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2012-10-12] (ang.).
  90. ↑ China recognizes Libya's NTC as ruling authority, representative of people, Xinhua, 12 września 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2011-10-26] (ang.).
  91. ↑ Diplomatie/Libye : le Gabon reconnaît le CNT comme représentant légal de ce pays, Portail Officiel Gouvernement Gabonais, 22 sierpnia 2011 [dostęp 2011-10-21] [zarchiwizowane z adresu 2012-04-02] (fr.).
  92. ↑ Statement of the Ministry of Foreign Affairs of the Islamic Republic of Afghanistan, Ministry of Foreign Affairs of the Islamic Republic of Afghanistan, 13 września 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04] (ang.).
  93. ↑ Việt Nam ủng hộ việc Hội đồng dân tộc chuyển tiếp (NTC) tiếp quản ghế của Li-bi tại Đại Hội đồng Liên Hợp quốc, Vietnam Ministry of Foreign Affairs, 14 września 2011 [dostęp 2011-10-15] (wiet.).
  94. ↑ Costa Rica reconnaît le CNT en tant que „représentant légitime” du peuple libyen, Atlasinfo.fr, 15 października 2011 [dostęp 2011-10-15] (fr.).
  95. ↑ NZ to recognise Libya's Transitional National Council, Radio New Zealand, 22 sierpnia 2011 [dostęp 2011-10-21] (ang.).
  96. ↑ Comunicado sobre Libia y la Asamblea General de Naciones Unidas, Ministerio de Relaciones Exteriores de Chile, 16 września 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2011-09-30] (hiszp.).
  97. ↑ Le Maroc reconnaît le CNT, visite du ministre marocain des AE à Benghazi, Romandie News, 23 sierpnia 2011 [dostęp 2011-10-21] [zarchiwizowane z adresu 2011-10-01] (fr.).
  98. ↑ Taiwan recognizes Libyan transitional council, Focus Taiwan, 16 września 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2012-08-26] (ang.).
  99. ↑ Statement by the Tánaiste on developments in Libya, Department of Foreign Affairs, 22 sierpnia 2011 [dostęp 2011-10-21] [zarchiwizowane z adresu 2011-08-24] (ang.).
  100. ↑ India formally recognizes Libya’s TNC, offers rebuilding assistance, Firstpost, 17 września 2011 [dostęp 2011-10-15] (ang.).
  101. ↑ PA recognizes Libya's rebel government, Ynet News, 22 sierpnia 2011 [dostęp 2011-10-21] (ang.).
  102. ↑ MP: Iran officially recognizes Libyan Transitional Council, Trend News Agency, 19 września 2011 [dostęp 2021-06-09] (ang.).
  103. ↑ Oman backs Libyan revolutionary council, Libya.tv, 23 sierpnia 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2012-03-23] (ang.).
  104. ↑ South Africa recognizes Libyan NTC, Xinhua, 21 września 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2011-09-27] (ang.).
  105. ↑ Kingdom of Bahrain declares its recognition of Libya’s National Transitional Council, Kingdom of Bahrain Ministry of Foreign Affairs, 23 sierpnia 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2011-09-28] (ang.).
  106. ↑ Ssekandi in New York for UN meet, The New Vision, 22 września 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2011-09-24] (ang.).
  107. ↑ Elisha Bala-Gbogbo, Mike Cohen, Nigeria Breaks Africa Ranks on Libya, Sparking Criticism, Bloomberg Businessweek, 23 sierpnia 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2011-09-13] (ang.).
  108. ↑ Algeria FM says recognises Libya's NTC – Arabiya TV, Reuters, 22 września 2011 [dostęp 2011-10-15] (ang.).
  109. ↑ Serena Chaudhry, Iraq recognises Libyan rebel council, Reuters, 23 sierpnia 2011 [dostęp 2011-10-15] (ang.).
  110. ↑ Sverige ser NTC som Libyens legitima regering, Sveriges Radios, 24 września 2011 [dostęp 2011-10-15] (szw.).
  111. ↑ Norway recognizes Libyan opposition, Monsters & Critics, 23 sierpnia 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2011-08-30] (ang.).
  112. ↑ Walter Menya, Kenya embraces new leadership in Libya, Sunday Nation, 24 września 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2011-09-24] (ang.).
  113. ↑ Nafez Qawas, Lebanon recognizes Libya's National Transitional Council, The Daily Star, 23 sierpnia 2011 [dostęp 2011-10-15] (ang.).
  114. ↑ Swiss name ambassador to new Libyan regime, swissinfo.ch, 29 września 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2012-09-14] (ang.).
  115. ↑ Malta recognises transitional council as Libyan government, Times of Malta, 23 sierpnia 2011 [dostęp 2011-10-15] (ang.).
  116. ↑ Jamaica Joins 60 Other Countries in Acknowledging the National Transitional Council as Libya’s Legal Representative, Government of Jamaica. Office of the Prime Minister, 30 września 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2012-03-28] (ang.).
  117. ↑ Greece recognises Libyan rebels, The New Age, 23 sierpnia 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2012-09-19] (ang.).
  118. ↑ Somali gov't recognizes Libya's NTC, Xinhua, 30 września 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2015-01-08] (ang.).
  119. ↑ S. Korea recognizes Libya's rebel council, Yonhap News Agency, 23 sierpnia 2011 [dostęp 2011-10-06] [zarchiwizowane z adresu 2012-05-13] (ang.).
  120. ↑ Dhaka recognises Libyan Transitional Council, bdnews24.com, 13 września 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2011-10-14] (ang.).
  121. ↑ Wang Guanqun, Sudan recognizes Libya's National Transitional Council, Xinhua, 24 sierpnia 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2012-11-08] (ang.).
  122. ↑ Watykan uznał Narodową Radę Libijską, tvp.info, 21 października 2011 [dostęp 2011-10-22].
  123. ↑ Libya – Aug 24, 2011 - 20:25, Al Jazeera, 24 sierpnia 2011 [dostęp 2011-10-06] [zarchiwizowane z adresu 2011-08-24] (ang.).
  124. ↑ Better late than never: Pakistan recognises new Libya regime, The Express Tribune, 3 listopada 2011 [dostęp 2011-11-05] (ang.).
  125. ↑ Hungary recognises rebel council as legitimate representative of Libya, Politics.hu, 24 sierpnia 2011 [dostęp 2011-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2012-09-20] (ang.).
  126. ↑ Libya: Mauritania recognises Libya's NTC, AfriqueJet, 25 listopada 2011 [dostęp 2011-11-26] [zarchiwizowane z adresu 2012-06-16] (ang.).
  127. ↑ Ethiopia Recognizes Libyan Rebels, TesfaNews, 25 sierpnia 2011 [dostęp 2021-06-10] (ang.).
  128. ↑ Eritrea recognises Libya's NTC Government, Extends Invitition for a State Visit, TesfaNews, 30 listopada 2011 [dostęp 2011-12-03] [zarchiwizowane z adresu 2012-05-02].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

LibyanRepublicRelations.svg
A global map of the world showing countries that recognized or had informal relations with the Libyan Republic during the civil war of 2011.
 
Libya
 
Countries that recognised the National Transitional Council (NTC) as the sole legitimate representative of Libya
 
Countries that had permanent informal relations with the NTC, or which voted in favor of recognition at the UN, but had not granted official recognition
 
Countries which opposed recognition of the NTC at the UN, but had not made a formal statement
 
Countries that said they would not recognise the NTC
Flag of Côte d'Ivoire.svg
Flag of the Ivory Coast, written by Jon Harald Søby, modified by Zscout370. The colors match to what is reported at http://fotw.vexillum.com/flags/ci.html.
Flag of Senegal.svg
Flag of Senegal
Flag of Malaysia.svg
Flag of Malaysia – Jalur Gemilang (Stripes of Glory)
Flag of Rwanda.svg
Flag of Rwanda. The flag ratio is 2:3 with the stripes being 2:1:1. Colors are the following officially: Pantone 299 C 2X (blue), RAL 6029 (green), RAL 1023 (yellow) and RAL 1003 (golden yellow). (As of 03/08/2010, the only color used is the Pantone 299 C, which is from here. The rest of the colors are RAL shades from here.)
Flag of Croatia.svg
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Flag of Finland.svg
Flaga Finlandii
Flag of the United States.svg
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Flag of Albania.svg
Flag of Albania
Flag of Portugal.svg
Flag of Portugal, created by Columbano Bordalo Pinheiro (1857-1929), officially adopted by Portuguese government in June 30th 1911 (in use since about November 1910). Color shades matching the RGB values officially reccomended here. (PMS values should be used for direct ink or textile; CMYK for 4-color offset printing on paper; this is an image for screen display, RGB should be used.)
Flag of New Zealand.svg
Flag of New Zealand. Specification: http://www.mch.govt.nz/nzflag/description.html , quoting New Zealand Gazette, 27 June 1902.
Flag of Chile.svg
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Flag of India.svg
The Flag of India. The colours are saffron, white and green. The navy blue wheel in the center of the flag has a diameter approximately the width of the white band and is called Ashoka's Dharma Chakra, with 24 spokes (after Ashoka, the Great). Each spoke depicts one hour of the day, portraying the prevalence of righteousness all 24 hours of it.
Flag of Jamaica.svg
Flag of Jamaica. “The sunshine, the land is green, and the people are strong and bold” is the symbolism of the colours of the flag. GOLD represents the natural wealth and beauty of sunlight; GREEN represents hope and agricultural resources; BLACK represents the strength and creativity of the people. The original symbolism, however, was "Hardships there are, but the land is green, and the sun shineth", where BLACK represented the hardships being faced.
Flag of the Vatican City.svg
Autor: NieznanyUnknown author, Licencja: CC0
Flag of the Vatican City.
Flag of Mauritania.svg
Flag of Mauritania, adopted in 2017. The National Assembly added red stripes to the top and bottom edges to represent “the blood shed by the martyrs of independence”.
Flag of Ethiopia.svg
Flag of Ethiopia
Flag of Fiji.svg
Autor: unknown, Licencja: CC0
Flag of Guatemala.svg
The flag of Guatemala, official since 1871.
Flag of Israel.svg
Flag of Israel. Shows a Magen David (“Shield of David”) between two stripes. The Shield of David is a traditional Jewish symbol. The stripes symbolize a Jewish prayer shawl (tallit).
Flag of Syria.svg
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Flag of Liechtenstein.svg
Flag of Liechtenstein
Flag of Thailand.svg
The national flag of Kingdom of Thailand since September 2017; there are total of 3 colours:
  • Red represents the blood spilt to protect Thailand’s independence and often more simply described as representing the nation.
  • White represents the religion of Buddhism, the predominant religion of the nation
  • Blue represents the monarchy of the nation, which is recognised as the centre of Thai hearts.
Flag of Libya (1951–1969).svg
Flag of Libya between 1951-69, and re-introduced in the interim Constitutional Declaration of 3 August 2011.

The flag of the Kingdom of Libya was described in article 7 of the constitution of 7th October 1951 and officially adopted on 24 December 1951. The relevant passage in the constitution reads as follows (English translation based on The Libyan Flag & The National Anthem, a booklet issued by the Ministry of Information and Guidance of the Kingdom of Libya (year unknown), cited after Jos Poels at FOTW, 27 January 1997)

The national flag shall have the following dimensions: Its length shall be twice its breadth, it shall be divided into three parallel coloured stripes, the uppermost being red, the centre black and the lowest green, the black stripe shall be equal in area to the two other stripes and shall bear in its centre a white crescent, between the two extremities of which there shall be a five-pointed white star.
The red shall be sign red, and the green permanent green. The Crescent shall be on the hoistward side of the star, and the centre of the circle of which the crescent forms a part shall be in the centre of the flag. The star shall be in the open end of the crescent and one point of the star shall point to the centre of the circle. The maximum width of the 270 crescent shall equal 1/6th of its outside diameter which is 1/4th of the width of the flag. The distance between the tips of the crescent shall equal that between the uppermost and lowermost point of the star measured along a perpendicular forming the hoistward sides of these two points. The perpendicular shall form a tangent to the outside circumference of the crescent at a point equidistant from the top and bottom of the flag.

The booklet cited by way of illustration of the symbolism of the flag adds: "In the words of a well known Arab poet 'Our deeds are the colour of white, our battles of black, our meadows of green and our swords of red.' [...] The crescent is symbolic of the beginning of the lunar month according to the moslem calendar. It brings back to our minds the story of Hijra (migration) of our prophet Mohammed from his home in order to spread Islam and teach the priciples of right and virtue. The Star represents our smiling hope, the beauty of aim and object and the light of our belief in God, in our country, its dignity and honour which illuminate our way and puts an end to darkness."

But according to Barraclough's Flags of The World (1965): "The black stripe and its charges were from the black flag which the king had adopted when he was proclaimed Amir of Cyrenaica in 1947; the red stripe represents Fezzen, and the green Tripolitania."

Article 3 of the Constitutional Declaration (3 August 2011) reads (unofficial translation from the Arabic):

"The national flag shall have the following shape and dimensions:"
"Its length shall be double its width, it shall be divided into three parallel coloured stripes, the uppermost being red, the centre black and the lowest green, the black stripe shall be equal in area to the two other stripes together and shall bear in its centre a white crescent, between the two extremities of which shall be a five-pointed white star. "
Flag of Niger.svg
Please do not replace the simplified code by a version created with Inkscape or another vector graphics editor❗
Flag of Maldives.svg
Flag of Maldives. The colours used are Pantone 186 C for red and Pantone 348 C for green.
Flag of the Central African Republic.svg
The proportions of this flag are 3:2; however, there is no official definition for the correct proportions and also 5:3 is widely used.