Narodowo-Socjalistyczna Partia Robotnicza

Symbol NSPR

Narodowo-Socjalistyczna Partia Robotnicza – powstała w drugiej połowie 1933 roku polska partia narodowosocjalistyczna^[1]. Wodzem partii był Wacław Kozielski, były członek zarządu okręgowego Stronnictwa Narodowego w województwie kieleckim, wyrzucony zeń za radykalizm. Udało mu się zwerbować do NSPR kilku działaczy Obozu Wielkiej Polski^[2]. Do NSPR przyłączyły się dwie partie o zbliżonym profilu ideologicznym, Niezależna Partia Narodowych Socjalistów i Stronnictwo Narodowo-Socjalistyczne.

We wrześniu 1933 r. w NSPR doszło do rozłamu na frakcje Kozielskiego (centrala w Sosnowcu, pismo „Jedna Karta”) i Józefa Grałły (centrala w Katowicach, pismo „Błyskawica”). Partię rozwiązano 13 czerwca 1934 roku. Po delegalizacji frakcja Kozielskiego utworzyła w 1935 r. Narodowo-Socjalistyczną Partię Miast i Wsi, która przetrwała do 1939 r. Zwolennicy Grałły tworzyli Narodowo-Społeczną Partię Radykalną (1934-1935), Polską Partię Faszystowską (1935-1938) i Narodową Partię Społeczną (1937-1938)^[3].

Pod względem ideologicznym program NSPR stanowił imitację (choć utrzymywał antyniemieckie stanowisko). Frakcja Kozielskiego stanowiła radyklane społecznie skrzydło ruchu.

Literatura

• Olgierd Grott – Faszyści i narodowi socjaliści w Polsce, Krakow 2007, ISBN 978-83-60490-19-8
• Jarosław Tomasiewicz, Rewolucja Narodowa. Nacjonalistyczne koncepcje rewolucji społecznej w Drugiej Rzeczypospolitej, Warszawa 2012, ISBN 978-83-64125-01-0, s. 169-180

Zobacz też

• Partia Narodowych Socjalistów

Przypisy