Narodowy Front Polski

Nazwa kilku ugrupowań politycznych o charakterze nacjonalistycznym:

• Polski Front Narodowy – partia założona w kwietniu 1989 roku przez Andrzeja Wylotka, który miesiąc wcześniej opuścił Polski Związek Wspólnoty Narodowej (PZWN) Bolesława Tejkowskiego. PFN działał również pod nazwą Narodowy Front Polski. W 1991 rozpadł się na kilka mniejszych grup. Sam Wylotek założył wówczas Narodowy Zespół Koncepcyjno-Studyjny, ściśle związany z narodowo-neopogańskim ruchem zadrużnym^[1][2].

• Narodowy Front Polski – formacja polityczna kierowana przez Wojciecha Podjackiego z Gdańska, powstała w 1991 w wyniku rozpadu PFN; kilkukrotnie zmieniała nazwę (Polska Partia Narodowa, Związek Białego Orła, Polski Front Narodowy), od roku 2002 zarejestrowana jako Liga Obrony Suwerenności^[3][4].

• Polski Front Narodowy – zarejestrowana partia polityczna Janusza Bryczkowskiego (byłego działacza Zjednoczenia Patriotycznego „Grunwald” i Samoobrony) działająca w latach 1994–1995, będąca mutacją Narodowego Frontu Polski i jednego z odłamów Samoobrony. PFN współpracował min. z Władimirem Żyrinowskim. Rozwiązał się po bijatyce w Legionowie, w wyniku której poniosły śmierć dwie osoby.

• Narodowy Front Polski – formacja polityczna powstała w 2017 („zjazd założycielski” odbył się 10 czerwca 2017 w Warszawie) z inicjatywy Wojciecha Bardońskiego (pierwsze miejsce na liście NFP^[5][6]), początkowo skupiona wokół Wojciecha Olszańskiego pseudonim Aleksander Jabłonowski (drugie miejsce na liście NFP^[5][6]) oraz kilku środowisk narodowych^[7]. W czasie drugiego zjazdu (16 grudnia 2017 w Czosnowie) Rada Frontu, po głosowaniu, zawiesiła na czas nieokreślony Wojciecha Olszańskiego w prawach członka NFP^[8][9], tak jak niektórych jego zwolenników^[10]. Zwolennicy Olszańskiego założyli alternatywną formację „Stowarzyszenie Narodowy Front Polski”^[11], wpisaną do KRS jako stowarzyszenie w marcu 2018^[12], której prezesem został Olszański^[13].

Przypisy