Narodowy Uniwersytet Leśnictwa Ukrainy

Narodowy Uniwersytet Leśnictwa Ukrainy Національний лісотехнічний університет України
Korpus główny (siedziba administracji uczelni)
Dewiza	Convenienter naturae vivere discere
Data założenia	1874
Typ	uniwersytet techniczny
Państwo	Ukraina
Adres	79057 Lwów, ul. Generała Czuprynki 103
Rektor	Jurij Tunycja
Położenie na mapie Lwowa Narodowy Uniwersytet Leśnictwa Ukrainy
Położenie na mapie Ukrainy (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Narodowy Uniwersytet Leśnictwa Ukrainy
Położenie na mapie obwodu lwowskiego Narodowy Uniwersytet Leśnictwa Ukrainy
49°49′30″N 24°00′12″E/49,825000 24,003333
Strona internetowa

Narodowy Uniwersytet Leśnictwa Ukrainy – ukraińska uczelnia, uniwersytet przyrodniczy we Lwowie.

Historia uczelni

Skrót uczelni, sadzony kwiatami

Początki nauczania w kierunku leśniczym mają we Lwowie tradycję sięgającą 1807, wówczas leśnicy z Galicji zwrócili uwagę władz na potrzebę profesjonalnego nauczania o lesie. Reakcja władz miała miejsce pięć lat później, w 1812 na Uniwersytecie Lwowskim powstał kierunek studiów zawodowych. W 1852 przy Galicyjskim Towarzystwie Przemysłowym stworzono sekcję leśną, a w 1874 samodzielne Galicyjskie Towarzystwo Leśne.

Sejm Krajowy uchwałą z dnia 10 stycznia 1874 postanowił założyć średnią szkołę leśniczą we Lwowie oraz uznał ją za zakład krajowy^[1][2]. 24 października 1874 rozpoczęła działalność edukacyjną Krajowa Szkoła Gospodarki Leśnej, w 1908 uzyskała status uniwersytetu. Po zakończeniu walk o Lwów polskie władze przeprowadziły reorganizację szkolnictwa wyższego, połączono wówczas Uniwersytet Leśny z Akademią Rolniczą tworząc wydział rolniczo-leśny na Politechnice Lwowskiej. Na istniejącym w latach 1921-1926 tajnym uniwersytecie ukraińskim istniał wydział leśny, a następnie leśno-agronomiczny.

Podczas okupacji hitlerowskiej w 1941 działał w ramach Politechniki Lwowskiej kurs zawodowy o specjalności leśnictwo. Po wkroczeniu do Lwowa Armii Czerwonej działalność kursów zawieszono, 15 stycznia 1945 władze Związku Radzieckiego wydały dekret nakazujący organizację Instytutu Technologii Leśnej z siedzibą we Lwowie, uczelnia w tej formie istniała przez dziewięć lat. Minister Szkolnictwa Wyższego ZSRR wydał 6 listopada 1954 rozporządzenie na mocy którego połączono Instytut Agronomiczny z Wydziałem Gospodarki Leśnej Instytutu Technologii Leśnej. W 1988 instytut otrzymał imię ukraińskiego naukowca Petra Pohrebniaka. Po uzyskaniu przez Ukrainę niepodległości Instytut początkowo działał w niezmienionej strukturze, 17 czerwca 1993 otrzymał licencję państwową na prowadzenie działalności oświatowej w zakresie szkolnictwa wyższego na czterech poziomach kwalifikacyjnych. Postanowieniem Rady Ministrów Ukrainy nr. 646 z dnia 13 sierpnia 1993 na bazie Lwowskiego Instytutu Technologii Leśnej im. Petra Pohrebniaka utworzono Ukraiński Państwowy Uniwersytet Leśnictwa. 16 maja 2005 uczelnia stała się Narodowym Uniwersytetem Leśnictwa Ukrainy.

Struktura uczelni

Uczelnia posiada sześć wydziałów – gospodarki leśnej, mechaniki leśnictwa, technologiczny, ekonomiki leśnictwa, zaoczny oraz kształcenia podyplomowego, który obejmuje swoim zakresem studium podyplomowe, kursy przygotowawcze do egzaminów wstępnych, Małą Akademię Leśną oraz kursy i szkolenia przekwalifikowujące. Na podstawie ustawy nr. 565-IV Rady Najwyższej Ukrainy z dnia 20 lutego 2003, a także „na podstawie parlamentarnego głosowania w sprawie zgodności z prawem o ochronie środowiska na Ukrainie” Minister Edukacji i Nauki oraz Rada Naukowa Uniwersytetu w dniu 25 marca 2004 podjęli decyzję o powołaniu z dniem 1 sierpnia 2004 nowego wydziału – Instytut Ekonomii Ekologicznej. Powstał on na bazie założonego w 1998 magisterskiego centrum szkoleniowego „Ekonomii Środowiska i Zasobów Naturalnych ENARECO”, który zorganizowano w ramach programu europejskiego projektu TEMPUS-TACIS prowadzonego z uczelniami z Niemiec, Belgii i Włoch.

Struktura organizacyjna uczelni obejmuje również Wyższą Szkołę Technologiczną, Zakarpacką Szkołę Technologii Leśnictwa w mieście Chust, liceum przyrodniczo-technologiczne, Ogród botaniczny Narodowego Uniwersytetu Leśnictwa Ukrainy, naukowo-doświadczalny kombinat leśny, Park Przyrodniczy „Rezerwat Roztocze”, centrum szkoleniowo-konferencyjne w Chuście, naukowo-doświadczalne laboratorium ekologii leśnej w Szacku, dwa ośrodki naukowo-doświadczalne, ośrodek sanatoryjno-sportowy nad Morzem Czarnym i.in.

Przy Uniwersytecie powstał kompleks naukowy „Edukacja Technologii Leśnictwa”, w której skład wchodzą instytucje edukacyjne posiadające akredytację I i II poziomu kwalifikacyjnego z różnych regionów Ukrainy. Należą do nich trzy wyższe szkoły techniczne, siedem techników, jedno liceum, trzy szkoły zawodowe i jedno gimnazjum z internatem. Celem powołania tego kompleksu było stworzenie zintegrowanego systemu edukacyjnego o jednolitym profilu nauczania na wszystkich poziomach nauczania.

Współczesność

Narodowy Uniwersytet Leśnictwa Ukrainy kształci specjalistów w dziedzinie leśnictwa i zasobów leśnych na poziomie młodszego specjalisty (inżynier), licencjata, specjalisty i magistra leśnictwa w specjalnościach:

• architektura krajobrazu;
• gospodarowanie zwierzyną leśną i myślistwo;
• ekologia i środowisko;
• inżynieria leśna;
• technologia drzewna;
• maszyny leśne;
• technologia chemiczna flory leśnej;
• automatyzacja procesów technologii leśnej;
• projektowanie zasobów leśnych;
• rachunkowość i audyt;
• organizacja i zarządzanie;
• zarządzanie międzynarodowe;
• projektowanie technologii informatycznych;
• ekonomia środowiska i zasobów naturalnych.

Na trzydziestu dwóch wydziałach studiuje ponad pięć tysięcy studentów pod kierunkiem trzystu siedemdziesięciu wykładowców, spośród nich wielu to wybitni profesorowie i doktoranci uhonorowani nagrodami państwowymi oraz członkowie-korespondenci Ukraińskiej Akademii Nauk.

Uniwersytet zajmuje dziewięć budynków edukacyjnych i laboratoryjnych, z których jeden jest obiektem zabytkowym. Na terenie kampusu znajdują się domy akademickie tworząc miasteczko uniwersyteckie. Zbiory biblioteczne znajdują się w dwóch bibliotekach, które posiadają łącznie trzy czytelnie. Jeden z gmachów bibliotecznych mieści się w budynku nieukończonej cerkwi, w budowie znajdują się dwa budynki.

Architektura budynków korpusu głównego oraz biblioteki

Centralny ryzalit korpusu głównego

Gmach przy ulicy Generała Czuprynki 103 (dawniej Andrzeja Potockiego) powstał w latach 1906-1908 według projektu Tadeusza Obmińskiego, Jana Lewińskiego i Lwa Lewińskiego dla gimnazjum i bursy Ukraińskiego Towarzystwa Pedagogicznego. W 1913 zmienił przeznaczenie i stał się klasztorem bazylianów, od 1940 był siedzibą szkoły leśnej, a następnie Uniwersytetu Leśnictwa.

Posiada trzy kondygnacje i wysoki dach, projektując go zastosowano motywy huculskie, fronton posiada trzy ryzality i łamany dach, nad środkowym ryzalitem podwójnie a nad skrajnymi pojedynczo, taka forma była stosowana podczas budowy cerkwi. Centralny ryzalit został zwieńczony wieżą opasaną dwukolorową rustyką i kroksztynami podpierającymi dach. Nad oknami znajdują się ceramiczne okładziny z motywami huculskich haftów.

Obok^[3] w 1937 rozpoczęto wznoszenie cerkwi greckokatolickiej, ale wybuch wojny zatrzymał prace budowlane. Po 1944 nieukończony budynek przebudowano na bibliotekę, z pierwotnego przeznaczenia pozostały zauważalne półkoliste prezbiterium i nawa z transeptem.

Budynki otacza założony w 1954 park dendrologiczny o powierzchni 22,7 ha, który jest obiektem chronionym, w jego skład wchodzi Ogród botaniczny Narodowego Uniwersytetu Leśnictwa Ukrainy.

Zobacz też

• Henryk Strzelecki (leśnik)

Przypisy

Bibliografia

• Grzegorz Rąkowski: Lwów. Przewodnik krajoznawczo-historyczny po Ukrainie Zachodniej. Część IV. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2008, s. 312-313. ​ISBN 978-83-89188-70-8​.

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona uczelni
• Strona ENARECO
• Strona samorządu studentów Narodowego Uniwersytetu Leśnictwa Ukrainy