Naruhito

Naruhito
徳仁

Imię japońskie
Kanji 徳仁 Transkrypcja Hepburna Naruhito
— Jego Cesarska Mość Cesarz Naruhito —
Cesarz Naruhito (sierpień 2019)
Cesarz Japonii
Okres	od 1 maja 2019
Koronacja	22 października 2019 (formalna intronizacja)
Era panowania	Reiwa
Poprzednik	Akihito
Kōtaishi
Okres	od 7 stycznia 1989 do 30 kwietnia 2019
Poprzednik	Akihito
Następca	Akishino
Dane biograficzne
Data i miejsce urodzenia	23 lutego 1960 Chiyoda (Tokio)
Ojciec	Akihito
Matka	Michiko
Żona	Masako od 9 czerwca 1993
Dzieci	Aiko
Odznaczenia

Japonia

To jest artykuł z cyklu: Japońska rodzina cesarska

Cesarz Naruhito Cesarzowa Masako Księżniczka Aiko Emerytowany cesarz Akihito Emerytowana cesarzowa Michiko (1) Następca tronu książę Akishino Księżna Kiko Księżniczka Kako (2) Książę Hisahito (3) Książę Hitachi Liczba w nawiasach oznacza kolejność w sukcesji do tronu cesarskiego.

Naruhito (jap. 徳仁; ur. 23 lutego 1960 w Tokio) – 126. cesarz Japonii od 1 maja 2019, książę w latach 1989–2019 jako następca tronu (kōtaishi) Japonii.

Sukcesja tronu

8 sierpnia 2016 cesarz Akihito wygłosił orędzie do narodu, wyrażając w nim swoją wolę abdykacji ze względu na zły stan zdrowia i podeszły wiek^[1]. Doszło do niej 30 kwietnia 2019 po uzgodnieniach pomiędzy: Dworem Cesarskim, Agencją Dworu Cesarskiego i rządem. Następnego dnia odbyła się pierwsza z głównych ceremonii, w długim procesie intronizacji, polegająca na przekazaniu regaliów cesarskich jego starszemu synowi, księciu Naruhito, który tym samym został kolejnym, 126. cesarzem Japonii^[2], rozpoczynając przy tym erę Reiwa.

22 października 2019 cesarz Naruhito formalnie ogłosił swoją intronizację^[a] oraz przyjął gratulacje od przedstawicieli narodu japońskiego i licznych gości zagranicznych. Główna ceremonia intronizacji o nazwie „Sokuirei-Seiden-no-gi”^[3] odbyła się w sali Seiden-Matsu-no-Ma w Pałacu Cesarskim w Tokio^[4].

W Japonii, gdy mówi się o cesarzu, nie używa się jego imienia, ale tytułu „Jego Cesarska Mość” (jap. 天皇陛下 Tennō Heika).

Życiorys

Urodził się jako najstarszy syn księcia Akihito, następcy tronu, oraz księżnej Michiko. W 1989 roku jego ojciec objął tron po śmierci swego ojca cesarza Hirohito, a Naruhito został następcą tronu.

Jest magistrem historii (1988). Pisał artykuły naukowe, jest autorem książki: The Thames and I: A Memoir of Two Years at Oxford. Jest znany z działalności dobroczynnej.

W 1993 roku ożenił się z dyplomatką Masako Owadą, ma z nią jedną córkę – Aiko (ur. 2001). Narodziny dziewczynki były wielkim zawodem dla oczekujących na narodziny chłopca, pierwszego w rodzinie cesarskiej od kilkudziesięciu lat. Wywołały one dyskusję na temat konieczności zmian w ustawodawstwie, dopuszczających sukcesję w linii żeńskiej. Skończyła się ona w momencie narodzin (6 września 2006) jego bratanka Hisahito.

1 kwietnia 2019 rząd Japonii ogłosił, że era panowania nowego cesarza została nazwana Reiwa („Piękna Harmonia”)^[5].

Odznaczenia

• Order Chryzantemy
• Wielka Złota Odznaka Honorowa na Wstędze za Zasługi dla Republiki Austrii
• Łańcuch Orderu Al-Khalifa (Bahrajn)
• Order Słonia
• Krzyż Wielki Orderu Karola III
• Łańcuch Orderu Zasługi Państwa Katar (Katar)
• Krzyż Wielki Orderu św. Olafa
• Krzyż Wielki Orderu Chrystusa (1993)^[6]
• Order Królewski Serafinów
• Krzyż Wielki Orderu Zasługi Republiki Włoskiej (1982)^[7]
• Order Zayeda (Zjednoczone Emiraty Arabskie, 1995)
• Wielki Łańcuch Orderu Sikatuny (Filipiny, 2002)

Galeria

• 

  (c) 外務省ホームページ, CC BY 4.0

  Naruhito i Masako w strojach ślubnych, 9.6.1993

• 

  Cesarz Naruhito w trakcie ceremonii intronizacji, 22.10.2019

• 

  Para cesarska oczekuje na gości (2019)

Zobacz też

• zmiana na tronie cesarskim Japonii 2019
• linia sukcesji do japońskiego tronu
• cesarze Japonii
• drzewo genealogiczne japońskiej rodziny cesarskiej
• japońskie regalia cesarskie

Uwagi

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Oficjalna genealogia rodu cesarskiego, przedstawiona przez Agencję Dworu Cesarskiego (Kunai-chō) (ang.)

Szefowie państw i rządów Azji

Szefowie państw	Prezydent lub władca pełni równocześnie funkcję szefa rządu Arabia Saudyjska Brunei Cypr Filipiny Indonezja Malediwy Oman Turcja Turkmenistan Prezydent lub władca, który nie pełni równocześnie funkcji szefa rządu Armenia Afganistan Azerbejdżan Bahrajn Bangladesz Bhutan Chiny Gruzja Indie Irak Iran Izrael Japonia Jemen Jordania Kambodża Katar Kazachstan Kirgistan Korea Południowa Korea Północna (1, 2) Kuwejt Laos Liban Malezja Mjanma Mongolia Nepal Pakistan Rosja Singapur Sri Lanka Syria Tadżykistan Tajlandia Timor Wschodni Uzbekistan Wietnam Zjednoczone Emiraty Arabskie
Szefowie państw nieuznawanych	Abchazja Cypr Północny Górski Karabach Osetia Południowa Palestyna Tajwan[A]
Szefowie rządów	Armenia Afganistan Azerbejdżan Bahrajn Bangladesz Bhutan Chiny Gruzja Indie Irak Iran Izrael Japonia Jemen Jordania Kambodża Katar Kazachstan Kirgistan Korea Południowa Korea Północna Kuwejt Laos Liban Malezja Mjanma Mongolia Nepal Pakistan Rosja Singapur Sri Lanka Syria Tadżykistan Tajlandia Timor Wschodni Uzbekistan Wietnam Zjednoczone Emiraty Arabskie
Szefowie rządów państw nieuznawanych	Abchazja Cypr Północny Górski Karabach Osetia Południowa Palestyna Tajwan[A]

(c) Aotearoa z polskiej Wikipedii, CC-BY-SA-3.0

1. ↑ ^{a b} Republika Chińska (Tajwan) jest uznawana przez 13 państw członkowskich ONZ oraz Stolicę Apostolską.