Nasław
Nasław — staropolskie imię męskie. Imię to składa się z dwóch członów: na ("na"; jedno ze znaczeń na nazywało "kogoś, ze względu na kogo coś się działo", poza tym na oznaczało "na" i mogło także oznaczać naj-) oraz -sław ("sława"). Mogło ono więc oznaczać "ten, dzięki któremu przychodzi sława". Notowane na Pomorzu[1], po raz pierwszy w 1280 (1277) roku[2]. Możliwe staropolskie zdrobnienia: Nach, Naszon, Naszan, Naszko, Naszętka (masc.), Naszotek[1].
Nasław imieniny obchodzi 6 sierpnia.
Odpowiedniki w innych językach:
Znane osoby o imieniu Nasław:
- Nasław z Gogolina — podczaszy bydgoski, kasztelan bydgoski w latach 1455-1464
- Nasław z Serocka — ostatni (1294 r.) kasztelan Serocka
Żeński odpowiednik: Nasława
Przypisy
Bibliografia
- Józef Bubak: Księga naszych imion. Wrocław, Warszawa, Kraków: Ossolineum, 1993. ISBN 83-04-03860-9.
- Aleksandra Cieślikowa: Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. Przy współudziale Janiny Szymowej i Kazimierza Rymuta. T. 1. Odapelatywne nazwy osobowe. Kraków: 2000. ISBN 83-87623-23-7.
- Witold Taszycki: Słownik staropolskich nazw osobowych. T. 4 z. 1, (Nabiela—Pawlikowa). Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk: 1974.
| ||||||||||||||