Natalia Hiszpańska

Natalia Hiszpańska

Podporucznik
Data i miejsce urodzenia	16 kwietnia 1904 Warszawa
Data i miejsce śmierci	14 lutego 1944 Oświęcim
Przebieg służby
Lata służby	od 1939
Główne wojny i bitwy	ZWZ – AK
Odznaczenia

Natalia Hiszpańska (ur. 16 kwietnia 1904 w Warszawie, zm. 14 lutego 1944 w Auschwitz-Birkenau) – harcmistrz (od 1927), podporucznik. Córka architekta Franciszka Eychhorna oraz aktorki i śpiewaczki Natalii z Borodziczów.

Życiorys

Ukończyła gimnazjum Anieli Wereckiej, należała do 10 WŻDH im. Józefa Sułkowskiego. W 1924 roku zdała maturę i rozpoczęła studia na wydziale architektury Politechniki Warszawskiej. Współprojektantka, razem z Mirosławem Szabuniewiczem, kolonii domów Towarzystwa Osiedli Robotniczych na Grochowie. Była drużynową w 18 WŻDH, następnie zorganizowała Krąg Starszoharcerski „Wilcze Gniazdo”. 28 czerwca 1932 roku poślubiła Stanisława Hiszpańskiego. W latach 1932–1939 członkini komitetu redakcyjnego pisma „Skrzydła”. Od 1935 roku kierowała Wydziałem Starszych Harcerek w Głównej Kwaterze Harcerek. Uczestniczyła w wojnie obronnej Polski w 1939 roku. Pod koniec roku 1939 wstąpiła w szeregi Służby Zwycięstwu Polski (następnie ZWZ – AK) i pełniła funkcję zastępcy szefa Wydziału Łączności Wewnętrznej Oddziału II Komendy Głównej ZWZ–AK. W 1940 roku pracowała w Stołecznym Komitecie Samoobrony Społecznej przy rejestracji strat wojennych. W 1943 roku odznaczona Krzyżem Walecznych.

8 maja 1943 aresztowana przez Gestapo i umieszczona na Pawiaku. Mimo bestialskich tortur jakim ją poddawano nie wydała nikogo. 24 sierpnia 1943 roku wywieziona do niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau, z wyrokiem pięciu lat obozu (po nich – kara śmierci). W obozie współpracowała z tamtejszym ruchem oporu. Zmarła w obozowym szpitalu 15 lutego 1944 roku. Jej symboliczny grób znajduje się na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 274-5-22)^[1].

Przypisy

Bibliografia

• Janina Palmowska: Hiszpańska Natalia. W: Polski Słownik Biograficzny. T. 9. Wrocław – Warszawa – Kraków: Polska Akademia Nauk – Instytut Historii – Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1961, s. 536–537., reprint wydany przez Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław, 1990, ISBN 83-04-03497-2