Natalia Piekarska-Poneta

Natalia Piekarska-Poneta
Data i miejsce urodzenia10 stycznia 1937
Jeleśnia
Data i miejsce śmierci18 października 2013
Oświęcim
Zawód, zajęciepisarka, działaczka społeczna

Natalia Piekarska-Poneta (ur. 10 stycznia 1937 w Jeleśni, zm. 18 października 2013 w Oświęcimiu) − honorowa obywatelka miasta Katowice, była działaczka podziemia w okresie stalinowskim, członkini Związku Więźniów Politycznych Okresu Stalinowskiego, pisarka, działaczka społeczna.

Życiorys

Rodzicami Natalii byli Wojciech Czul i Anna Piekarska z Jeleśni. W czasie II wojny światowej ojciec zaginął w Anglii. Dzieciństwo Natalia spędziła w Katowicach[1]. Gdy po śmierci Józefa Stalina zmieniono w 1953 nazwę miasta Katowice na Stalinogród, Piekarska brała udział w drukowaniu ulotek protestacyjnych i pisaniu na murach wezwań typu: Precz ze Stalinogrodem, Komuna to zaraza, Śmierć komunie[2].

Została zatrzymana 18 marca 1953, była wówczas licealistką w Chorzowie. Zarzucono jej rozrzucanie z okna ulotek antypaństwowych. W czasie procesu była bita i poniżana. Wyrokiem sądu wojewódzkiego z 8 czerwca 1953 skazano ją na umieszczenie w zakładzie poprawczym na trzy lata. Przebywała m.in. w areszcie śledczym w Katowicach przy ul. Mikołowskiej. Ze schroniska w Wodzisławiu Śląskim zbiegła 24 września 1953. Pojmano ją ponownie w Gdańsku 2 czerwca 1955[3].

Ukończyła studium nauczycielskie w Raciborzu oraz Wyższą Szkołę Pedagogiczną w Opolu. Ponad 30 lat pracowała jako nauczycielka[4]. Została zrehabilitowana. W 2004 otrzymała tytuł Honorowego Obywatela Miasta Katowic[5] i symboliczne klucze do miasta. Swoje przeżycia opisała w książkach Byłam nie tylko na Mikołowskiej, wydanej w 1996[6] oraz Siedziałam za Katowice: wspomnienia z 2005[7]. W 2000 opublikowała też książkę dla dzieci Malutki, Robokop, Plaskaty i Bani oraz tomiki poezji: Bańki Mydlane, Taniec Motyli, Perturbacje: wiersze (2008) oraz Plamy na słońcu (2008)[8].

Była członkinią Stowarzyszenia Piłsudczyków, Związku Artystów Polskich, honorowym członkiem Zrzeszenia Literatów im. Jana Pawła II w Chicago[9]. Mieszkała w Raciborzu i Wodzisławiu Śląskim, gdzie spędziła ostatnie lata swojego życia[10].

Na mocy uchwały Radu Miasta Katowice z 17 grudnia 2014 roku imieniem Natalii Piekarskiej-Ponety nazwano skwer, położony w dzielnicy Murcki, w rejonie ulicy Karola Bohdanowicza[11].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Ireneusz Stajer: Rodzeństwo po latach. www.nowiny.rybnik.pl, 2008-12-24. [dostęp 2012-01-16].
  2. ↑ Siedziałam za Katowice – Natalia Piekarska-Poneta, glucholazy.pl, 24 października 2006 [dostęp 2012-01-16] [zarchiwizowane z adresu 2012-07-31].
  3. ↑ Katalog osób „rozpracowywanych” przez organa bezpieczeństwa państwa komunistycznego, bip.ipn.gov.pl [dostęp 2012-01-16].
  4. ↑ Natalia Piekarska-Poneta. www.skarbiec-slaski.itatis.pl. [dostęp 2012-01-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-20)].
  5. ↑ Honorowi Obywatele Miasta. www.katowice.eu. [dostęp 2012-01-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-02)].
  6. ↑ Natalia Piekarska-Poneta: Byłam nie tylko na Mikołowskiej. Nysa: Miejska Biblioteka Publiczna im. Konstantego Prusa, 1996. ISBN 83-901718-4-8.
  7. ↑ Wspomnienia.... www.literaci.org. [dostęp 2012-01-16].
  8. ↑ Piekarska-Poneta, Natalia (1937−). alpha.bn.org.pl. [dostęp 2012-01-16].
  9. ↑ Natalia Poneta Piekarska − honorowy członek. www.literaci.org. [dostęp 2012-01-16].
  10. ↑ Zmarła Natalia Piekarska-Poneta, mieszkanka Wodzisławia, honorowa obywatelka Katowic (pol.). Nowiny.pl, 2012-10-23. [dostęp 2012-10-23].
  11. ↑ Uchwała nr IV/16/14 Rady Miasta Katowice z dnia 17 grudnia 2014 r. w sprawie nadania placowi położonemu na terenie miasta Katowice nazwy "Skwer Natalii Piekarskiej-Ponety" (pol.). bip.um.katowice.pl, 2014-12-24. [dostęp 2017-01-10].

Linki zewnętrzne