Natalia Radzina

Natalia Radzina
Наталля Радзіна
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia3 maja 1979
Kobryń
Zawód, zajęciedziennikarka

Natalia Radzina (ur. 3 maja 1979 w Kobryniu) – białoruska dziennikarka, redaktor naczelna portalu Karta'97.

Życiorys

Ojciec Natalii jest wojskowym, a matka przedszkolanką. W latach 1979–1985 rodzina mieszkała w Polsce, gdy ojciec został wysłany do jednostki wojskowej[1]. Studiowała dziennikarstwo na Białoruskim Uniwersytecie Państwowym równocześnie pracując jako dziennikarka w niezależnych mediach. Współpracowała z niezależnymi czasopismami: Imia, Narodnaya Wolia, Nowosti i Nasza swaboda. Studia ukończyła w 2001 roku i w tym samym roku została redaktorką naczelną portalu charter97.org reprezentującego organizację Karta'97. Wielokrotnie była aresztowana i bita podczas komentowania akcji protestacyjnych. 16 marca 2010 roku została uderzona w twarz przez cywilnych funkcjonariuszy podczas rewizji w biurze redakcji  portalu[2].

Natalia po protestach na Białorusi przeciwko fałszowaniu wyborów prezydenckich w nocy z 19 na 20 grudnia 2010 roku trafiła do aresztu. Po miesiącu areszt zastąpiono zakazem opuszczania miejsca zamieszkania, nakazując jej powrót do rodzinnej miejscowości Kobrynia[3]. Pomimo konfiskaty paszportu wyjechała do Moskwy, ponieważ nie ma kontroli na granicy bialorusko-rosyjskiej. Po czteromiesięcznym ukrywaniu się poprosiła przedstawicielstwo ONZ ds. uchodźców o pomoc i po wyrobieniu dokumentów wyjechała do Holandii[4]. W 2011 roku poprosiła i otrzymała azyl na Litwie[5][6]. Od 2012 roku, gdy portal przeniósł się do Polski, mieszka w Warszawie[1][6].

Odznaczenia

  • W 2010 roku otrzymała nominację do nagrody Wolność słowa przyznawanej przez brytyjską organizację na rzecz praw człowieka Index on Censorship w kategorii Za walkę przeciwko represjom i za działalność w celu zmiany sytuacji politycznej[2].
  • 2011 Nagroda CPJ International Press Freedom Award(ang.) (Nagroda wolności prasy Międzynarodowego komitetu ochrony dziennikarzy)[7].
  • 2015 Nagroda Wolności Prasy (Freedom of the Press) organizacji Reporterzy bez granic Austria (Reporter ohne Grenzen Österreich)[8][9]
  • 2019 Medal Stulecia Białoruskiej Republiki Ludowej przyznany przez działającą na emigracji Radę Białoruskiej Republiki Ludowej[10].

Przypisy

  1. ↑ a b Натальля Радзіна, Радыё Свабода [dostęp 2020-05-30] (biał.).
  2. ↑ a b Натальля Радзіна – Свабоду палітвязьням! [dostęp 2020-05-30] (ukr.).
  3. ↑ Polskie Radio Esperanto - Натальля Радзіна выйшла зь СІЗА КДБ, www2.polskieradio.pl [dostęp 2020-05-30].
  4. ↑ Натальля Радзіна папрасіла палітычнага прытулку ў Летуве, Polskie Radio dla Zagranicy [dostęp 2020-05-30].
  5. ↑ Białoruska dziennikarka poprosiła na Litwie o azyl, wyborcza.pl, 8 sierpnia 2011 [dostęp 2020-05-30].
  6. ↑ a b Prezes FSM o finansowaniu Karty’97: mamy realny plan, nikt nie handluje sprawą portalu z Białorusią, PolskieRadio.pl [dostęp 2020-05-30].
  7. ↑ Natalya Radina, Belarus, Committee to Protect Journalists [dostęp 2020-05-30] (ang.).
  8. ↑ Наталья Радина и Егор Мартинович стали лауреатами премии "Свобода прессы" организации "Репортеры без границ", Białoruskie Stowarzyszenie Dziennikarzy [dostęp 2020-05-30] (ros.).
  9. ↑ Press Freedom Award 2015 – Belarus, Reporter ohne Grenzen (RSF) Österreich [dostęp 2021-09-01] (niem.).
  10. ↑ Галоўная рэдактарка «Хартыі-97» Натальля Радзіна адной зь першых атрымала мэдаль БНР, Радыё Свабода [dostęp 2020-05-30] (biał.).

Media użyte na tej stronie

Natalya Radina IPFA winner 2011.jpg
Autor: Committee to Protect Journalists, Licencja: CC BY-SA 3.0
Natalya Radina, belarusian journalist, winner of the International Press Freedom Award of the Committee to Protect Journalists