Natalie Bennett
.jpg)
Natalie Bennett (ur. 10 lutego 1966) – brytyjska dziennikarka i polityk.
Kariera zawodowa
Urodziła się w Australii w rodzinie robotniczej, wychowywała się na przedmieściach Sydney[1].
Po studiach w dziedzinie nauk rolnych, studiów azjatyckich i komunikacji masowej[2] pracowała jako dziennikarka m.in. w regionalnych gazetach w Nowej Południowej Walii. Następnie przez pięć lat mieszkała w Tajlandii, gdzie pisała do Bangkok Post i zajmowała się działalnością na rzecz praw kobiet i praw dzieci w Azji południowo-wschodniej i południowej[3]. Jest autorką raportu dla WHO o dostępie kobiet do ochrony zdrowia[4] i dla ILO o zapobieganiu przymusowej pracy dzieci[5].
W Anglii mieszka od 1999[1]. Pracowała jako dziennikarka w The Times, The Independent oraz The Guardian, gdzie w latach 2007–2012 była redaktorką „Guardian Weekly”[3].
Działalność polityczna
Do Partii Zielonych Anglii i Walii wstąpiła 1 stycznia 2006[1]. Kilkakrotnie kandydowała w wyborach samorządowych i parlamentarnych. 3 września 2012 wygrała wybory na liderkę Partii Zielonych Anglii i Walii, pokonując troje innych kandydatów[6]. W swoim przekazie silnie wiąże kwestie ekologiczne ze sprawiedliwością społeczną[2]. Mówi o sobie, że jest „jedyną brytyjską liderką partyjną, która umie strzyc owce”[7]. We wrześniu 2016 roku Bennet przestała być liderką partii.
Przypisy
- ↑ a b c Carmela Ferraro: Force of nature (ang.). Inside Story, 17 kwietnia 2013. [dostęp 2014-10-11].
- ↑ a b Kayte Rath: Profile: Green Party leader Natalie Bennett (ang.). BBC, 3 września 2012. [dostęp 2014-10-11].
- ↑ a b Natalie Bennett Profile (ang.). The Guardian. [dostęp 2014-10-11].
- ↑ Natalie Bennett: Women’s Health in Thailand (ang.). styczeń 1998. [dostęp 2014-10-11].
- ↑ Natalie Bennett: Child labour in Thailand (ang.). styczeń 1998. [dostęp 2014-10-11].
- ↑ New Leader and Deputy Leader announcement (ang.). greenparty.org.uk, 3 września 2012. [dostęp 2014-10-11].
- ↑ Charlie Cooper: Green Party welcomes only political leader who can shear sheep (ang.). The Independent, 3 września 2012. [dostęp 2014-10-11].
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie