National Provincial Championship
 Bunnings NPC 2022 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Dyscyplina | rugby union |
| Organizator rozgrywek | |
| Data założenia | 1976 |
| Zwycięzcy | |
| Pierwszy zwycięzca | Bay of Plenty |
| Obecny zwycięzca | |
| Najwięcej zwycięstw | Auckland (17) |
| Strona internetowa | |
National Provincial Championship (ze względów sponsorskich nazywane Bunnings NPC) – prowadzone od 1976 roku przez New Zealand Rugby Union rozgrywki o mistrzostwo Nowej Zelandii w rugby union. Startują w nich drużyny reprezentujące regionalne związki rugby.
Historia
National Provincial Championship w różnych wariantach rozgrywek są organizowane od 1976 roku. W pierwszym okresie Dywizja 1 składała się z siedmiu drużyn z Wyspy Północnej i czterech z Wyspy Południowej, a pozostałe prowincje rozgrywały spotkania w Dywizji 2 podzielonej według klucza geograficznego. Najniżej sklasyfikowana w Dywizji 1 drużyna z południa kraju rozgrywała mecz o utrzymanie ze zwycięzcą południowej Dywizji 2, natomiast najsłabsza drużyna z północy spadała do północnej Dywizji 2, której zwycięzca awansowywał na jej miejsce[1].
Od 1985 roku wprowadzono geograficznie podzieloną Dywizję 3, zaś Dywizja 2 przekształciła się w ogólnokrajową. Najniżej sklasyfikowane zespoły z Dywizji 1 i 2 zostawały automatycznie relegowane do niższych klas rozgrywek, awans natomiast otrzymywały najlepsza drużyna Dywizji 2 oraz wygrany z pojedynku zwycięzców Dywizji 3 z obu wysp. Pod koniec sezonu 1991 relegowane zostały trzy drużyny z Dywizji 1, aby wyrównać liczbę zespołów w każdej z nich – rozszerzając ją jednak do dziesięciu drużyn w 1998 roku, by uniknąć konieczności stosowania pauzowania dla jednej z nich podczas każdej kolejki[1].
W 1992 roku po zakończeniu rundy prowadzonej systemem kołowym wprowadzono fazę play-off, który wyłaniała zwycięzcę każdej z dywizji[1].
W 2006 roku zrestrukturyzowano rozgrywki – Dywizję 1 rozszerzono do czternastu zespołów i przemianowano na Air New Zealand Cup[2], Dywizję 2 na Heartland Championships, a Dywizję 3 rozformowano[3]. Jednocześnie zlikwidowano również pomiędzy nimi system awansów i spadków. W 2010 roku ze względów sponsorskich ponownie zmieniono nazwę na ITM Cup[4], a rok później podzielono najwyższą klasę rozgrywek na dwie siedmiozespołowe ligi (Premiership i Championship) według wyników osiągniętych w sezonie 2010[5]. Od 2016 roku nowym sponsorem tytularnym z pięcioletnią umową została nowozelandzka sieć marketów budowlanych Mitre 10[6], jednocześnie też powrócono do przyznawania triumfatorom historycznego Rugby Cup po raz ostatni wręczonego w edycji 2005[7]. Na początku kwietnia 2021 ogłoszono, że nowym sponsorem tytularnym zawodów będzie firma Bunnings[8], zaś rok później ogłoszono reorganizację formatu rozgrywek – po raz pierwszy od edycji 2010 drużyny nie rywalizowały w dwóch hierarchicznie ułożonych dywizjach o oddzielne trofea z systemem awansów i spadków pomiędzy nimi. Czternaście uczestniczących zespołów rywalizowało natomiast w pierwszej fazie podzielone na dwie siedmiozespołowe konferencje, a podzielone zostały według miejsc zajętych w poprzednim sezonie. Rozgrywały one spotkania systemem kołowym ze wszystkimi zespołami z własnej grupy, dodatkowo każda drużyna rozgrywała cztery spotkania z zespołami z drugiej grupy. Najlepsza czwórka z każdej grupy zyskała awans do trzyrundowej fazy pucharowej – ćwierćfinały zaplanowano w ramach konferencji, ich zwycięzcy awansowali do półfinałów, gdzie zmierzyli się z zespołami z przeciwnej grupy[9].
W ramach NPC odbywają się również mecze o Ranfurly Shield.
Zwycięzcy
| Zwycięzcy Dywizji 1 | |||
|---|---|---|---|
| 1976 | Bay of Plenty | ||
| 1977 | Canterbury | ||
| 1978 | Wellington | ||
| 1979 | Counties Manukau | ||
| 1980 | Manawatu | ||
| 1981 | Wellington | ||
| 1982 | Auckland | ||
| 1983 | Canterbury | ||
| 1984 | Auckland | ||
| 1985 | Auckland | ||
| 1986 | Wellington | ||
| 1987 | Auckland | ||
| 1988 | Auckland | ||
| 1989 | Auckland | ||
| 1990 | Auckland | ||
| 1991 | Otago | ||
| Finały play-off Dywizji 1 | |||
| Sezon | Zwycięzca | Wynik | Finalista |
| 1992 | Waikato | 40:5 | Otago |
| 1993 | Auckland | 27:18 | Otago |
| 1994 | Auckland | 22:16 | North Harbour |
| 1995 | Auckland | 23:19 | Otago |
| 1996 | Auckland | 46:15 | Counties Manukau |
| 1997 | Canterbury | 44:13 | Counties Manukau |
| 1998 | Otago | 49:20 | Waikato |
| 1999 | Auckland | 24:18 | Wellington |
| 2000 | Wellington | 34:29 | Canterbury |
| 2001 | Canterbury | 30:19 | Otago |
| 2002 | Auckland | 40:28 | Waikato |
| 2003 | Auckland | 41:29 | Wellington |
| 2004 | Canterbury | 40:27 | Wellington |
| 2005 | Auckland | 39:11 | Otago |
| Air New Zealand Cup | |||
| Sezon | Zwycięzca | Wynik | Finalista |
| 2006 | Waikato | 37:31 | Wellington |
| 2007 | Auckland | 23:14 | Wellington |
| 2008 | Canterbury | 7:6 | Wellington |
| 2009 | Canterbury | 28:20 | Wellington |
| ITM Cup | |||
| Sezon | Zwycięzca | Wynik | Finalista |
| 2010 | Canterbury | 33:13[10] | Waikato |
| 2011 | Canterbury | 12:3[11] | Waikato |
| 2012 | Canterbury | 31:18[12] | Auckland |
| 2013 | Canterbury | 29:13[13] | Wellington |
| 2014 | Taranaki | 36:32[14] | Tasman |
| 2015 | Canterbury | 25:23[15] | Auckland |
| Mitre 10 Cup | |||
| Sezon | Zwycięzca | Wynik | Finalista |
| 2016 | Canterbury | 43-27[16] | Tasman |
| 2017 | Canterbury | 35-13[17] | Tasman |
| 2018 | Auckland | 40-33[18] | Canterbury |
| 2019 | Tasman | 31-14[19] | Wellington |
| 2020 | Tasman | 13:12[20] | Auckland |
| Bunnings NPC | |||
| Sezon | Zwycięzca | Wynik | Finalista |
| 2021 | Waikato | 23:20[21] | Tasman |
| 2022 | Wellington | 26:18[22] | Canterbury |
Przypisy
- ↑ a b c NPC History. itmcup.co.nz. [dostęp 2012-04-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-09)]. (ang.).
- ↑ Air New Zealand Cup launched in grand style. airnewzealand.co.nz. [dostęp 2012-04-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-12-28)]. (ang.).
- ↑ Heartland Championship Information. allblacks.com. [dostęp 2012-04-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-16)]. (ang.).
- ↑ ITM Cup the new prize of national provincial rugby. allblacks.com. [dostęp 2012-04-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-29)]. (ang.).
- ↑ ITM Cup Format – 2011 and Beyond. itmcup.co.nz. [dostęp 2012-04-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-29)]. (ang.).
- ↑ Mitre 10 unveiled as new sponsor of national provincial rugby competitions. allblacks.com. [dostęp 2016-12-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-12-14)]. (ang.).
- ↑ Mitre 10 Cup ready to kick off in 2016. mitre10cup.co.nz. [dostęp 2016-12-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-22)]. (ang.).
- ↑ Bunnings Warehouse: Kicking off a new era for provincial rugby. provincial.rugby. [dostęp 2022-03-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-24)]. (ang.).
- ↑ New competition format for the Bunnings Warehouse NPC. provincial.rugby. [dostęp 2022-11-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-02-14)]. (ang.).
- ↑ Canterbury powers forward to 3rd title. bayofplentytimes.co.nz. [dostęp 2012-11-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-02)]. (ang.).
- ↑ Canterbury claim fourth consecutive title. tvnz.co.nz. [dostęp 2012-11-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-24)]. (ang.).
- ↑ Five in a row for Canterbury. planetrugby.com. [dostęp 2012-11-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-11-13)]. (ang.).
- ↑ Canterbury claim sixth successive title. espnscrum.com. [dostęp 2013-10-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-19)]. (ang.).
- ↑ Taranaki win 2014 ITM Cup Premiership. itmcup.co.nz. [dostęp 2014-11-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-21)]. (ang.).
- ↑ Canterbury reclaim ITM Cup. itmcup.co.nz. [dostęp 2015-11-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-28)]. (ang.).
- ↑ Canterbury extend their dynasty in final. mitre10cup.co.nz. [dostęp 2016-12-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-04)]. (ang.).
- ↑ Canterbury crowned champions once again. mitre10cup.co.nz. [dostęp 2018-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-11-07)]. (ang.).
- ↑ Auckland back on top of Mitre 10 Cup. mitre10cup.co.nz. [dostęp 2019-01-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-10-30)]. (ang.).
- ↑ Tasman claim national title for first time. mitre10cup.co.nz. [dostęp 2019-11-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-10-26)]. (ang.).
- ↑ TASMAN MAKO GO BACK-TO-BACK. provincial.rugby. [dostęp 2020-12-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-11-29)]. (ang.).
- ↑ Waikato and Taranaki crowned Bunnings NPC champions. provincial.rugby. [dostęp 2022-03-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-11-22)]. (ang.).
- ↑ Wellington complete NPC title and Ranfurly Shield double. provincial.rugby. [dostęp 2022-11-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-23)]. (ang.).
Bibliografia
- NPC finals from the beginning. rugby365.com. [dostęp 2013-03-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-27)]. (ang.).
- NZ National Provincial Championship rugby records. stuff.co.nz. [dostęp 2012-04-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-02)]. (ang.).
- New Zealand Domestic. espnscrum.com. [dostęp 2012-04-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-07-08)]. (ang.).
- High five for Canterbury. rugby365.com. [dostęp 2013-03-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-27)]. (ang.).
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Flag of New Zealand. Specification: http://www.mch.govt.nz/nzflag/description.html , quoting New Zealand Gazette, 27 June 1902.
Autor: Shudde, Licencja: CC BY-SA 3.0
Map of all provincial rugby unions within New Zealand.