Nawa główna

Nawa główna
Nawa główna

Nawa główna – środkowa przestrzeń wielonawowego korpusu nawowego kościoła[1] lub sali kolumnowej, oddzielona rzędami kolumn od naw bocznych. Nawa główna jest zwykle najszersza, stanowi podstawową przestrzeń świątyni i przebiega wzdłuż niej, wyznaczając główną oś budynku.

W kościołach zbudowanych w oparciu o system nawowy nawa główna przebiega od elewacji przedniej (i niekiedy od kruchty) w kierunku prezbiterium. Niekiedy przecięta jest nawą poprzeczną czyli transeptem.

W systemie bazylikowym nawa główna jest znacznie wyższa od naw bocznych i jest oświetlona przez okna znajdujące się ponad dachami bocznych naw. Okna te umieszczone są w ścianach nad rzędami kolumn. W systemie pseudobazylikowym nawa główna nieznacznie przewyższa nawy boczne i nie posiada okien. W systemie halowym nawa główna i nawy boczne mają tę samą wysokość.

Przypisy

  1. Wilfried Koch Style w architekturze. Arcydzieła budownictwa europejskiego od antyku po czasy współczesne, wyd. 1996, s. 461

Media użyte na tej stronie

Nave.png
Autor: unknown, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Oliwa Cathedral in Gdańsk – interior.JPG
Autor: Artur Andrzej, Licencja: CC0
Oliwa Cathedral in Gdańsk (Poland).