Nawigacja zliczeniowa

Nawigacja zliczeniowa – ustalanie pozycji statku uzyskiwane poprzez obliczenie przebytej przez statek drogi od ostatniej pozycji obserwowanej. Obliczenia dokonuje się ustalając pozycję jednostki na podstawie kursu i szybkości (według liczby obrotów śruby lub wskazań logu).

Na dokładność wyznaczenia pozycji zliczonej wpływają czynniki hydro-meteorologiczne, takie jak oddziaływanie wiatru (dryf) oraz prądu (znos). Dokładność pozycji zliczonej w niesprzyjających warunkach jest mała, a błąd określania pozycji tą metodą wynika głównie z tego, że czynniki typu dryf czy znos są trudne do precyzyjnego określenia i mogą ulegać częstym zmianom co do prędkości lub kierunku. Ze względu na niewielką dokładność nawigacji zliczeniowej używa się jej obecnie sporadycznie tylko do celów orientacyjnych.

Nawigacja zliczeniowa była powszechnie stosowana w czasach, kiedy nie było radionawigacji czy systemu nawigacji satelitarnej GPS, a pomiar pozycji obserwowanej astronomicznej lub terrestrycznej był niemożliwy. Używano jej też podczas korzystania z nieistniejącego już systemu nawigacji satelitarnej Transit, który dawał pozycję obserwowaną w odstępach od kilkudziesięciu minut do kilku godzin. Nowsze odbiorniki tego systemu same prowadziły nawigację zliczeniową na podstawie danych z żyrokompasu i logu.

Bibliografia

• Franciszek Wróbel: Vademecum Nawigatora. Gdynia: Trademar, 2009. ISBN 83-915444-3-5.
• Lesław Furmaga, Józef Wójcicki: Mały słownik morski. Gdynia: Mitel International Ltd. ISBN 83-85413-73-1.