Nebaliidae
| Nebaliidae | |
| Samouelle, 1819 | |
 © Hans Hillewaert, CC BY-SA 4.0 przejściówka różnonoga[1] (Nebalia bipes) | |
| Systematyka | |
| Domena | eukarionty |
|---|---|
| Królestwo | zwierzęta |
| Typ | stawonogi |
| Podtyp | skorupiaki |
| Gromada | pancerzowce |
| Podgromada | liścioraki |
| Rząd | cienkopancerzowce |
| Rodzina | Nebaliidae |
Nebaliidae – rodzina skorupiaków z gromady pancerzowców i rzędu cienkopancerzowców.
Opis
Ciało poniżej 2 cm długości, pokryte dwuklapowym karapaksem. Czułki pierwszej pary samców o niespuchniętym biczyku, czasem pólkiem gęsto rozmieszczonych estet. Czułki drugiej pary bez okrągłych guzków czy ząbków na trzonku, czasem o scalonych członach trzecim i czwartym; u samca tak silnie wydłużone, że sięgają furki. Żuwaczki z dobrze rozwiniętym wyrostkiem molarnym. Pierwsza para szczęk z długimi, dobrze wykształconymi głaszczkami. Znacznie mniejsze od początkowej pary odnóży tułowiowych szczęki drugiej pary mają co najmniej trzy pierwsze endyty dobrze rozwinięte. Odnóża tułowiowe osadzone blisko siebie, niezbyt wystające poza karapaks; te pierwszej pary nieco tylko różniące się od pozostałych. Pary od drugiej do siódmej mają epipodity dłuższe niż egzopodity albo nie mają ich wcale. Odwłok o ząbkowanych na całej krawędzi pleonitach od czwartego do siódmego. Odnóża odwłokowe par 2-4 mają równoległe lub nieco pośrodku rozszerzone krawędzie egzopoditów; te 5 pary są innej długości niż jedno- lub dwuczłonowe pary szóstej. Ramiona furki równomiernie zwężone ku szczytowi[2][3].
Biologia i ekologia
Morskie filtratory bentosowe. Preferują miękkie podłoża muliste lub piaszczyste z niską zawartością tlenu. Spotykane od płytkich wód przybrzeżnych po abisal[2].
Systematyka
Należy tu 36 gatunków zgrupowanych 5 rodzajach[4][5]:
- Dahlella Hessler, 1984
- Nebalia Leach, 1814
- Nebaliella Thiele, 1904
- Sarsinebalia Dahl, 1985[6]
- Speonebalia Bowman, Yager et Iliffe, 1985
Przypisy
- ↑ Czesław Jura: Bezkręgowce : podstawy morfologii funkcjonalnej, systematyki i filogenezy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005, s. 461.
- ↑ a b Subclass: Phyllocarida. W: P.J.F. Davie: Zoological catalogue of Australia. 19.3A. Crustacea: Malacostraca. Phyllocarida, Holplocarida, Eucarida (Part 1). CSIRO Publishing, 2002, s. 26. ISBN 978-0-643-06791-2.
- ↑ Genefor K. Walker-Smith, Gary C. B. Poore. A phylogeny of the Leptostraca (Crustacea) with keys to families and genera. „Memoirs of Museum Victoria”. 58 (2), s. 383–410, 2001.
- ↑ Shane T. Ahyong i inni, Subphylum Crustacea Brünnich, 1772 Linnaeus, 1758, „Zootaxa”, 3148, 2011 (Animal biodiversity: An outline of higher-level classification and survey of taxonomic richness), s. 165–191 [dostęp 2016-03-31].???
- ↑ Nebaliidae. W: World Register of Marine Species [on-line]. [dostęp 2016-03-31].
- ↑ J. Moreira, L. Gestoso, J. S. Troncoso. Two new species of Sarsinebalia (Crustacea, Leptostraca) from the Northeast Atlantic, with comments on the genus. „Sarsia: North Atlantic Marine Science”. 88 (3), s. 189–209, 2003. DOI: 10.1080/00364820310001390.
Media użyte na tej stronie
Autor: (of code) -xfi-, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Wikispecies logo created by Zephram Stark based on a concept design by Jeremykemp.
© Hans Hillewaert, CC BY-SA 3.0
General layout of the Leptostracan bodyplan (Nebalia bipes)
© Hans Hillewaert, CC BY-SA 4.0
This leptostracan was sampled on the Belgian Continental Shelf in 2004. Length 5.5 mm (carapax 3 mm). Image Taken with an Axiocam (Zeiss) camera mounted on a Zeiss Stemi C-2000 binocular microscope. Geo-location not applicable as the picture was later taken in the lab.