Negroamaro
Rodzaj | |
---|---|
Gatunek |
Negroamaro, Negro amaro, Negro Amaro[a][b] – czerwony szczep winorośli, pochodzący z południowych Włoch i uprawiany przede wszystkim w Apulii[1][2]. Odmianę negro amaro powszechnie sadzono tam już od VI w. p.n.e. i dopiero z czasem zyskała obecną nazwę[3]. Odgrywa ważną rolę we włoskim winiarstwie: wśród czerwonych szczepów lokuje się pod względem powierzchni upraw z 16 800 ha na piątym miejscu, a wśród wszystkich na ósmym[c][4].
Charakterystyka
Jagody mają niemal czarny odcień skórek, który dał nazwę szczepowi (negro)[3]. Choć amaro w języku włoskim znaczy gorzki, to równie prawdopodobnym źródłem tego członu nazwy jest greckie słowo maru (czarny).
Rozpowszechnienie
Jeszcze w 1990 roku powierzchnia upraw była niemal dwukrotnie wyższa (31 400 ha)[4]. Mimo to nadal negroamaro stanowi najważniejszą odmianę w Apulii, tzw. obcasie włoskiego buta[2][5][6].
Wina klasy DOC z negroamaro są wytwarzane w ramach apelacji Salice Salentino DOC oraz Alezio, Brindisi, Copertino, Galatina, Nardò, Rosso di Cerignola i Squinzano[7][8]
Popularne są także regionalne wina klasy Indicazione geografica tipica (np. IGT Salento).
Wina
Czerwone wino z negroamaro jest intensywnie czerwono-rubinowe, wonne, o pełnym i intensywnym, lekko korzennym smaku i dość wysokim poziomie alkoholu[5][6][7][8]. Negro amaro bywa mieszane z innymi odmianami, np. tradycyjnie z malvasia nera w winach salice salentino, copertino, nardò i innych albo z uva di troia (w rosso di cerignola)[2][6][8][9][10]. Grona winifikuje się także na wina różowe[6][11].
Synonimy
Winorośl negro amaro jest znana także pod innymi nazwami: abbruzzese, abruzzese, albese, amaro nero, amaronero, arbese, arbise, jonico, lacrima, lacrimo, mangia verde, mangiaverde, mangiaverme, morese, negra della lorena, nero amaro, nero leccese, nicra amaro, niuri maru, niuru maru, san lorenzo, san marzuno, uva cane[1].
Zobacz też
Uwagi
- ↑ W wersji bez apostrofów nazwy szczepów winorośli piszemy w języku polskim małymi literami – (poradnia.pwn.pl). Polska literatura dotycząca winiarstwa również stosuje się do tej konwencji, za to w źródłach dotyczących ogólnie ogrodnictwa i sadownictwa stosuje się jednak pisownię każdego członu nazwy wielką literą.
- ↑ W piśmiennictwie botanicznym najczęściej używa się nazwy negro amaro, w odróżnieniu od win, niemal wyłącznie etykietowanych jako negroamaro albo negramaro. Pisownia łączna jest też spotykana w większości dołączonych źródeł
- ↑ dane za 2000
Przypisy
- ↑ a b Negro amaro w bazie danych Instytutu Hodowli Winorośli Geilweilerhof (ang.). [dostęp 2013-03-24].
- ↑ a b c Hugh Johnson, Jancis Robinson: Wielki atlas świata win. Buchmann, 2008, s. 185. ISBN 978-83-7670-164-6. (pol.)
- ↑ a b Smak Italii. Salice Salentino (pol.). www.smakitalii.pl. [dostęp 2013-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (30 października 2020)].
- ↑ a b Eckhard Supp, Steffen Maus: Włochy. W: André Dominé: Wino. Wyd. 2. Ożarów Mazowiecki: Wydawnictwo Olesiejuk, 2009, s. 343. ISBN 978-83-7626-712-8. (pol.)
- ↑ a b Stuart Walton, Brian Glover: The Ultimate Encyclopedia of Wine, Beer, Spirits and Liqueurs. Hermes House, 1999, s. 92. ISBN 1-84038-085-3. (ang.)
- ↑ a b c d Tom Stevenson: The Sotheby's Wine Encyclopedia. Wyd. 4. Londyn: Dorling Kindersley, 2005, s. 298. ISBN 0-7566-1324-8. (ang.)
- ↑ a b Tutto vino. Guida complete ai vini d'Italia. Florencja: Giunti Editori, 2008, s. 50. ISBN 978-88-440-3610-2. (wł.)
- ↑ a b c Tutto vino. Guida complete ai vini d'Italia. Florencja: Giunti Editori, 2008, s. 815. ISBN 978-88-440-3610-2. (wł.)
- ↑ Tutto vino. Guida complete ai vini d'Italia. Florencja: Giunti Editori, 2008, s. 798. ISBN 978-88-440-3610-2. (wł.)
- ↑ Tutto vino. Guida complete ai vini d'Italia. Florencja: Giunti Editori, 2008, s. 814. ISBN 978-88-440-3610-2. (wł.)
- ↑ Tutto vino. Guida complete ai vini d'Italia. Florencja: Giunti Editori, 2008, s. 816. ISBN 978-88-440-3610-2. (wł.)
Media użyte na tej stronie
Negramaro - Vin du Salento - Italie
Autor:
Please note: This photo can be reproduced. Please quote the source as indicated below:
Doris Schneider, Julius Kühn-Institut (JKI), Federal Research Centre for Cultivated Plants, Institute for Grapevine Breeding Geilweilerhof - 76833 Siebeldingen, GERMANY, Licencja: CC BY-SA 4.0A grape of the Italian grape variety Negroamaro