Neisseria iguanae

Neisseria iguanae – gatunek gram-ujemnej bakterii występujący w jamie ustnej i wątrobie legwana nosorogiego oraz legwana zielonego^[1][2]. Po raz pierwszy został opisany w 1987 jako patogen odpowiedzialny za posocznicę, oraz ropnie na ogonach dwóch gatunków legwanów^[3]. Komórki N. iguanae są nieruchliwe, tworzą dwoinki (sporadycznie terady)^[1]. Jej kolonie rosną w temperaturze 25-37 °C i osiągają średnicę 1mm po 72 godzinach hodowli^[1]. Na agarze z krwią N. iguanae zdolna jest do hemolizy^[1]. Bakteria ta wytwarza katalazę, niektóre szczepy zdolne są do redukcji azotanów oraz azotynów. N. iguanae jest także w pewnym stopniu przystosowana do fermentacji glukozy, sacharozy, trehalozy, ale nie fruktozy, maltozy, laktozy i galaktozy^[1]. Gatunek ten cechuje się odpornością na antybiotyki nowobiocynę oraz trimetoprym, jest natomiast wrażliwy na penicylinę, gentamycynę, chloramfenikol, streptomycynę, oraz tetracyklinę^[1].

Przypisy