Nekroni

Cosplay na Pyrkonie w Poznaniu.

Nekroni – rasa robotów bitewnych ze świata Warhammera 40,000. Przyjmują postać zbudowanych z metalu, mechanicznych szkieletów. Przez 64 miliony lat trwali w uśpieniu, teraz zaś – w dalekiej przyszłości świata gry – budzą się ponownie do życia^[1].

Większość ras i istot ze świata Warhammera 40,000 jest inspirowana motywami z gry Warhammer Fantasy i z kultury popularnej. Nekroni są futurystyczną wersją nieumarłych – przypominają Królow Grobowców (ang. Tomb Kings). Twórcy gry czerpali także inspirację z serii filmów Terminator – uwagę zwraca podobieństwo nekronów do metalowych cyborgów z uniwersum filmu.

Historia rozwoju armii

Nekroni po raz pierwszy pojawiawiają się jako jednostki do gry jako „Nekrońscy Grabieżcy” (ang. Necron Raiders). Zasady do używania nowej frakcji zostały opublikowane w 217. numerze magazynu „White Dwarf”^[2] i obowiązywały do końca drugiej edycji gry. W tym czasie jedynymi dostępnymi jednostkami byli wojownicy nekronów (ang. Necron Warriors) i skarabeusze (ang. Scarabs), wojownicy zaś uzbrojeni byli w działa-obdzieracze Gaussa (ang. Gauss-Flayer Guns)^[3][4]. Wkrótce, w następnym numerze pisma, nekroni dostali rozszerzoną listę armii. Dołączono jednostki nekrońskiego lorda (ang. Necron Lord) i nekrońskiego niszczyciela (ang. Necron Destroyer))^[5][6]. W tym numerze pisma „White Dwarf” nekroni po raz pierwszy pojawiają się w raporcie z bitwy (pomiędzy nekronami a Siostrami Bitwy) – to wydarzenie zostało potem inkorporowane do tła fabularnego gry, jako jeden z pierwszych kontaktów Imperium z nekronami^[7]. Również równolegle z tym numerem wydane zostały pierwsze figurki nekronów (metalowe) – darmowa figurka była dodawana do tego numeru. W 239. numerze pisma został umieszczony artykuł z serii „Chapter Approved” (autorstwa Andiego Chambersa i Jervisa Johnsona) dla tej armii.

Tło fabularne

Wygląd i psychika

Większość nekronów należy do jednej klasy militarnej i jest identyczna pod względem fizjonomii, chociaż zaobserwowano różne znaki hieroglificzne oraz kolorystykę pancerza – prawdopodobnie uzależnione od światów macierzystych tych istot. Nekrońscy wojownicy (najczęściej spotykane konstrukty tej rasy) przypominają humanoidy. Poruszają się na dwóch kończynach w pozycji wyprostowanej, posiadają ręce zakończone chwytnymi palcami przystosowanymi do operowania bronią. Istnieje szereg pomniejszych podobieństw do ludzkiego ciała: ruchome stawy w łokciach i kolanach, czy elastyczny kręgosłup. Sylwetka nekrona jest zgarbiona i krępa – wierzch pancerza grzbietowego wystaje ponad czaszkę konstruktu. Kończyny dolne zginają się w stawach kolanowych nie wydając praktycznie żadnych dźwięków, dzięki czemu nekroni poruszają się niezwykle cicho. Występują pewne różnice w sposobie przemieszczania się wojowników – jedni wykonują ruchy w płynnym i powolnym rytmie, inni szybciej, choć nieco chaotycznie. Przypuszcza się, że sposób pracy kończyn wojowników jest ściśle powiązany z czasem aktywności osobnika po ostatnim przebudzeniu.

We wszystkich zaobserwowanych przypadkach stwierdzono metaliczną budowę ciał obcych. Definicja tworzywa użytego do ich konstrukcji pozostaje w sferze spekulacji. Metal ten nie posiada tak wysokich właściwości ochronnych jak najlepsze kompozyty stosowane w Imperium, jest jednak w stanie wytrzymać ciągły ostrzał z broni ręcznej i maszynowej do poziomu ciężkiego boltera włącznie. Ta nienaturalna budowa ciał konstruktów pociąga za sobą coś więcej niż tylko wysoką odporność na uszkodzenia fizyczne. Nekroni nie są podatni na jakiekolwiek konwencjonalne toksyny, ekstremalne temperatury otoczenia, mogą też operować w kosmicznej próżni.

Od czasu pierwszego udokumentowanego przypadku nekrońskiej aktywności nie udało się jeszcze zdobyć ani jednego osobnika tej rasy w celu przeprowadzenia dokładnych badań w laboratoriach Adeptus Mechanicus. Niemożność uzyskania obiektu badań wiąże się z systemem ochronnym uszkodzonych nekronów – niezwykle silnym układem teleportacyjnym przenoszącym zniszczonego nekrona do kompleksu grobowcowego będącego jego macierzystą bazą. Jedynym materiałem dowodowym są zatem przede wszystkim zapisy wizualne.

Podejrzewa się, iż nekroni posiadają zbiorową świadomość zbliżoną nieco do więzi mentalnych łączących tyranidów. Prawdopodobnie nie odczuwają też typowo ludzkich emocji takich jak strach oraz ból. Nekrońscy wojownicy egzystują wyłącznie w celu eksterminacji innych form życia.

Historia

Nekroni znani byli początkowo jako humanoidalna rasa Necrontyr. Zazdrościli innym rasom długiego życia (m.in. slannom i eldarom), zawarli więc układ z rasą gwiezdnych bogów-wampirów – C'tanami. W zamian za zbudowane z żywego metalu, nieśmiertelne ciała oddali im we władanie swoje dusze, stając się tym samym bezlitosnymi machinami do zabijania. Po zakończeniu wielkiej wojny między C'tanami i Przedwiecznymi (stwórcami m.in. eldarów i orków) nekroni zbudowali ogromne grobowce na światach-kryptach w których w stanie hibernacji przetrwali ponad 60 milionów lat. Obecnie budzą się by obdzierać galaktykę z życia i przywrócić wielkość swojego imperium.

Świat macierzysty

Zakłada się, iż Necroni nie posiadają świata macierzystego w konwencjonalnym tego słowa znaczeniu. Skłaniając się ku podejrzeniu jakoby byli oni produkowani, należy uznać że fabryki nekronów znajdują się na wielu światach. Skupiska bieżącej aktywności nekronów budzą ogromne zainteresowanie Adeptus Mechanicus i są niezmiernie liczne.

Nekrońskie światy charakteryzują się szczątkową atmosferą, zabójczym dla ludzi klimatem oraz całkowitym brakiem jakichkolwiek form lokalnego życia. Jednak nekrońskie światy nie padły nigdy ofiarą globalnego kataklizmu, wręcz przeciwnie – uważa się, że autonomiczne formy życia nigdy się na nich nie wykształciły. Dlaczego władcy nekronów uznali za wskazane budowanie zagadkowych megalitycznych struktur na takich globach – nie wiadomo, zakłada się jedynie, że kierowała nimi nienawiść do wszelkich przejawów życia organicznego.

Armie nekronów

Na polach bitew metalowi wojownicy nekronów wyróżniają się zdolnością do samonaprawy nawet krytycznych uszkodzeń ich szkieletowych ciał – do ich całkowitego zniszczenia potrzeba siły ognia jaką dysponują zwykle tylko pojazdy. W szeregach ich armii walczą też roje miniaturowych konstruktów-skarabeuszy, niszczyciele będące hybrydą wojownika i antygrawitacyjnego podwozia, elitarni Nieśmiertelni (ang. Immortals), tzw. pariasi (ang. Pariahs) oraz sami C'tanowie w osobach m.in. Zwiastuna Nocy (ang. Nightbringer) – nieśmiertelnemu upiorowi o potężnej sile ataku – i Oszusta (ang. Deceiver) – plugawej istoty dysponującej niewyobrażalnymi mocami, pojawiającej się w kolejnym dodatku Soulstorm. Najbardziej znanym elementem nekrońskich wojsk jest jednak monolit – zbudowana tak jak inni nekroni z żywego metalu machina wojenna, która po otworzeniu przypomina ogromną, wyposażoną w potężne działka gaussa piramidę. Posiada ogromną siłę ognia, która potrafi zmieść z powierzchni ziemi całe oddziały za pomocą jednego strzału. Jest niezwykle odporny na ataki, może się poruszać (jednakże bardzo wolno) i ma także zdolność teleportacji. Po osiągnięciu pewnego poziomu uszkodzenia monolit traci możliwość teleportacji (aż do momentu zregenerowania lub naprawienia), a po osiągnięciu poziomu krytycznego automatycznie teleportuje się do miejsca przebudzenia powracając do fazy drugiej. Pojazd ten posiada również ważne dla działania armii funkcje transportowe. Monolit jest niezwykle ważny dla armii, ponieważ tylko w nim można rekrutować jednostki nekronów.

Przypisy