Nektanebo I

Nektanebo I

Królewski Protokół Nomen Nechet-nebef (egip. Mocny-swego-Pana) Prenomen Cheper-Ka-Re (egip. Dusza-Re-jest-Stwórcą)
faraon Egiptu
Okres	od 380 p.n.e. do 362 p.n.e.
Dane biograficzne
Dynastia	XXX dynastia
Ojciec	Dżedhor z Sebennytos
Żona	Udżaszu lub Ptolememais (?)
Dzieci	Tachos, Czahapimu

Nektanebo I (380-362 p.n.e.) faraon – władca Starożytnego Egiptu, założyciel ostatniej rodzimej, XXX dynastii.

Był synem naczelnego dowódcy armii egipskiej Dżedhora z Sebennytos, prawdopodobnie mężem Egipcjanki Udżaszu lub Greczynki Ptolememais. Jego synami byli Tachos i generał Czahapimu.

Doszedł do władzy obalając Neferitesa II^[1]. Chcąc utrzymać prestiż swoich rządów i jedność państwa prowadził intensywną politykę religijną i budowlaną.

Wiosną 373 p.n.e. armia perska i flota z Akko w Palestynie pod dowództwem satrapy Syrii Farnabazosa i greckiego dowódcy najemników Ifikratesa zaatakowały Egipt. Persom udało się wedrzeć na tereny Wschodniej Delty w okolicach odnogi Nilu przy Mendes, jednak silny opór egipski, nieporozumienia w dowództwie wojsk inwazyjnych i rozpoczynający się wylew Nilu zmusił armię perską do odwrotu. Wielkie powstanie satrapów zachodnich prowincji Persji w latach 60. IV w. p.n.e. doprowadziło do całkowitej zmiany sytuacji i teraz Egipt zaczął wspierać Greków w Azji Mniejszej oraz Spartę i Ateny.

Prawdopodobnie w 365 p.n.e. Nektanebo uczynił swojego syna Tachosa koregentem, umożliwiając mu tym samym przejęcie władzy po swojej śmierci w 362 p.n.e.

Przypisy