Nektariusz (Grigorjew)

Nektariusz
Nikołaj Grigorjew
Metropolita kiszyniowski i mołdawski
Kraj działaniaZSRR
Data i miejsce urodzenia26 maja 1902
Chochłowo
Data śmierci3 września 1969
Miejsce pochówku?
Metropolita kiszyniowski i mołdawski
Okres sprawowania1963–1969
Wyznanieprawosławne
KościółRosyjski Kościół Prawosławny
InkardynacjaEparchia kiszyniowska
Śluby zakonne17 października 1923
Diakonat21 października 1923
Prezbiterat8 marca 1924
Sakra biskupia29 czerwca 1947
Sukcesja apostolska
Data konsekracji29 czerwca 1947
MiejscowośćMoskwa
MiejsceCerkiew Wszystkich Świętych
KonsekratorAleksy I
WspółkonsekratorzyWitalis (Wwiedienski), Paisjusz (Obrazcow)

Nektariusz, imię świeckie Nikołaj Konstantinowicz Grigorjew (ur. 26 maja 1902 w Chochłowie, zm. 3 września 1969) – rosyjski biskup prawosławny.

Życiorys

W 1918 ukończył I męskie gimnazjum w Kazaniu. W tym samym roku razem z wojskami Białych ewakuował się w głąb Syberii, gdzie przebywał do 1920. W latach 1920–1923 służył w Armii Czerwonej. Ukończył następnie dwa lata studiów na wydziale historyczno-filologicznym uniwersytetu w Kazaniu oraz Wyższy Instytut Teologiczny w tym samym mieście. 17 października 1923 złożył wieczyste śluby mnisze, przyjmując imię Nektariusz. Następnie 21 października został wyświęcony na hierodiakona, zaś 8 marca 1924 – na hieromnicha. Służył w Kazaniu, początkowo w monasterze św. Jana Chrzciciela (1923–1925), następnie jako duchowny parafialny. W latach 1925–1928 trwało przeciwko niemu śledztwo, ostatecznie umorzone. W 1929 został proboszczem cerkwi przy pustelni św. Katarzyny w Moskwie. W tym samym roku podniesiony do godności archimandryty. Od stycznia do grudnia 1930 był proboszczem parafii Kazańskiej Ikony Matki Bożej i Wprowadzenia Matki Bożej do Świątyni w Moskwie.

W grudniu 1930 aresztowany i skazany na trzyletnią zsyłkę. Po odbyciu kary w 1934 zamieszkał w Kaszyrze, obejmując obowiązki przełożonego parafii przy soborze Zaśnięcia Matki Bożej, a od 1935 także dziekana parafii w rejonie kaszyrskim. Od 1935 do 1937 służył kolejno w różnych cerkwiach Moskwy: Zesłania Ducha Świętego, Świętych Adriana i Natalii, Złożenia Szaty Chrystusa Zbawiciela.

W 1941 objął zadania pomocnika przełożonego Ławry Poczajowskiej. Następnie w 1942 był kapelanem cerkwi żeńskiego monasteru Wprowadzenia Matki Bożej do Świątyni w Kijowie, służył w cerkwiach w Wołodkowie-Diewicy (obwód czernihowski), Nieżynie, do 1944 w Pawłowym Posadzie. W latach 1944–1946 ponownie uwięziony. W 1946 zamieszkał w Ławrze Troicko-Siergijewskiej, pełniąc obowiązki dziekana klasztoru. Jeszcze w tym samym roku powierzono mu zadania przełożonego Monasteru Pskowsko-Pieczerskiego.

29 czerwca 1947 miała miejsce jego chirotonia biskupia, po której objął katedrę pietrozawodzką. W charakterze konsekratorów w ceremonii udział wzięli patriarcha moskiewski i całej Rusi Aleksy I, arcybiskup dmitrowski Witalis oraz biskup iwanowski i kineszemski Paisjusz. W 1948 został przeniesiony na katedrę tyraspolską. Do 1949 równocześnie pełnił zadania locum tenens eparchii kiszyniowskiej. W 1949 został biskupem kiszyniowskim i mołdawskim. W 1956 podniesiony do godności arcybiskupa, zaś w 1963 – metropolity. Jako ordynariusz eparchii kiszyniowskiej nie protestował przeciwko likwidacji ostatnich czynnych monasterów męskich w Mołdawskiej SRR – klasztorów Nowy Neamţ i Căpriana[1]. Zmarł w 1969 i został pochowany na cmentarzu Kalitnikowskim w Moskwie[2].

Przypisy

  1. 10. Архимандрит Григорий (Кэпэцынэ) 1952–1959, www.noulneamt.md [dostęp 2017-01-12].
  2. NECTARIE (Grigoriev), „Mitropolia Chişinăului şi a Întregii Moldove”, 17 lipca 2012 [dostęp 2017-01-19] (rum.).

Bibliografia