Neofit (Niewodczikow)

Neofit
Nikołaj Niewodczikow
Arcybiskup kiszyniowski
Kraj działania

Rosja

Data i miejsce urodzenia

1822
Petersburg

Data i miejsce śmierci

1910
Izmaił

Arcybiskup kiszyniowski
Okres sprawowania

1892–1898

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Śluby zakonne

1880

Prezbiterat

1858

Chirotonia biskupia

1880

Neofit, imię świeckie Nikołaj Wasiljewicz Niewodczikow (ur. 1822 w Petersburgu, zm. 1910 w Izmaile) – rosyjski biskup prawosławny.

Życiorys

Pochodził z rodziny szlacheckiej. Ukończył seminarium duchowne w Jekaterynosławiu, a następnie Moskiewską Akademię Duchowną (1844). Przez sześć lat był następnie osobistym sekretarzem dyplomaty i teologa Aleksandra Sturdzy; w jego domu w Odessie mógł spotykać się z wieloma cenionymi w swojej epoce literatami, artystami i działaczami cerkiewnymi[1]. W 1850 został zatrudniony w seminarium duchownym w Kiszyniowie jako wykładowca. W 1858, po przyjęciu święceń kapłańskich (jako mężczyzna żonaty), wrócił do Odessy. W ciągu kolejnych dwudziestu pięciu lat pracował w różnych szkołach tego miasta jako katecheta, publikował również swoje wiersze religijne, przez dwa lata wydawał pismo prawosławne Odiesskij woskriesnyj listok. W 1880, gdy był już protoprezbiterem-wdowcem, złożył wieczyste śluby mnisze, przyjmując imię Neofit. W tym samym roku otrzymał godność archimandryty i został wyświęcony na biskupa jelizawietgradzkiego, wikariusza eparchii chersońskiej. Był równocześnie przełożonym monasteru Zaśnięcia Matki Bożej w Odessie[1].

W 1883 mianowany biskupem taszkenckim i turkiestańskim. Jako biskup zyskał sławę teologa i ascety. Po trzęsieniu ziemi w 1887 prowadził odbudowę zniszczonych cerkwi swojej eparchii. W 1892 otrzymał godność arcybiskupią i został przeniesiony na katedrę kiszyniowską. Sześć lat później odszedł w stan spoczynku i zamieszkał na stałe w Izmaile. Nie zaprzestał działalności literackiej. Zmarł w 1910[1].

Przypisy