Neofit VIII (patriarcha Konstantynopola)

Neofit VIII

Νεόφυτος Η΄

Joakim Papakonstandinu Ιωακείμ Παπακωνσταντίνου
Patriarcha Konstantynopola
Kraj działania	Imperium Osmańskie
Data i miejsce urodzenia	1832 Proti
Data i miejsce śmierci	1909 Burgazada
Miejsce pochówku	?↗
Patriarcha Konstantynopola
Okres sprawowania	1891–1894
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Patriarchat Konstantynopolitański
Śluby zakonne	do 1858
Diakonat	do 1858
Nominacja biskupia	1867
Chirotonia biskupia	26 listopada 1867
Wybór patriarchy	1891

Neofit VIII, imię świeckie Joakim Papakonstandinu (ur. 1832 w Proti, zm. 1909 na Burgazadzie) – grecki biskup prawosławny, patriarcha Konstantynopola w latach 1891–1894.

Życiorys

Był synem prawosławnego duchownego Konstandina Papakonstandinu i jego żony Margarity. W 1851, dzięki pomocy metropolity Dramy Neofita, podjął naukę w seminarium duchownym na Chalki. Podczas nauki w szkole został postrzyżony na mnicha przez rektora szkoły, biskupa Konstantyna, przyjmując imię zakonne Neofit. On też wyświęcił go na diakona. Po ukończeniu nauki został nauczycielem w szkole greckiej w Alistratis, po krótkim czasie przeniósł się do Nissy, następnie był przez pewien czas sekretarzem metropolity Strumicy Hieroteusza. Następnie wyjechał do Niemiec, by kontynuować studia teologiczne w Monachium. Przerwał je jednak, gdy nagle zmarł jego brat. Po powrocie do Turcji został sekretarzem metropolity Amasji Sofroniusza, który wyświęcił go na kapłana, a następnie nadał godność archimandryty^[1].

W 1867 został nominowany, a 26 listopada tego roku wyświęcony na biskupa Eleftheropolis. Na katedrze pozostawał pięć lat. W styczniu 1872 został przeniesiony do metropolii Filippolis (Płowdiw) na miejsce metropolity Panareta, usuniętego z urzędu przez patriarchę za działanie w bułgarskim ruchu narodowym i na rzecz restytucji Bułgarskiego Kościoła Prawosławnego. Był jednym z najpoważniejszych kandydatów na urząd patriarchy Konstantynopola podczas wyborów w 1878, w których zwyciężył metropolita Salonik Joachim. Dwa lata później metropolita Neofit został przeniesiony na katedrę adrianopolską. W 1886 z powodu choroby zrzekł się katedry i odszedł do monasteru Watopedi. Rok później został metropolitą Pelagonii, zaś cztery lata później przeniesiono go do metropolii Nikopolis^[1].

W 1891 został wybrany na patriarchę Konstantynopola po śmierci Dionizego V. O jego elekcji przesądziły wpływy metropolity Heraklionu Germana, najbliższego współpracownika zmarłego hierarchy (sam German nie mógł kandydować na patriarchę, gdyż sprzeciwiły się temu władze tureckie). W okresie sprawowania urzędu patriarchy przez Neofita metropolita German nadal współdecydował o polityce Patriarchatu^[2]. Drugim bliskim współpracownikiem Neofita VIII był metropolita Kyziku Nikodem^[1].

W okresie kierowania Patriarchatem przez Neofita VIII doszło do nowego sporu między Kościołem a władzami tureckimi na tle organizacji szkół greckich prowadzonych przez Patriarchat. Kwestią sporną była obowiązek nauki języka tureckiego w szkołach greckich. W 1894 Neofit VIII został zmuszony do odejściu z urzędu po konflikcie z Synodem Kościoła. Osiadł na Burgazadzie, gdzie przebywał do śmierci w 1909. Został pochowany w sąsiedztwie budynków seminarium duchownego na Chalki^[1].

Przypisy