Neogale
Neogale | |||
J.E. Gray, 1864[1] | |||
Przedstawiciel rodzaju – wizon amerykański (N. vison) | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Infrarząd | |||
Parvordo | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Rodzaj | Neogale | ||
Typ nomenklatoryczny | |||
nie podany[a] | |||
Synonimy | |||
Gatunki | |||
|
Neogale – rodzaj ssaka z podrodziny łasic (Mustelinae) w obrębie rodziny łasicowatych (Mustelidae).
Zasięg występowania
Rodzaj obejmuje gatunki występujące naturalnie w Ameryce[6][7].
Morfologia
Długość ciała (bez ogona) 20,3–43 cm, długość ogona 7,6–21 cm; masa ciała 80–1805 g[6].
Systematyka
Etymologia
- Neogale: gr. νεος neos „nowy”; rodzaj Gale Wagner, 1841 (łasica)[8].
- Grammogale: gr. γραμμη grammē „linia na piśmie, kreska”, od γραφω graphō „pisać”[9]; γαλεη galeē lub γαλη galē „łasica”[10]. Gatunek typowy: Putorius africanus Desmarest, 1818.
- Cabreragale: Ángel Cabrera y Latorre (1879–1960), hiszpańsko-argentyński zoolog i paleontolog; γαλεη galeē lub γαλη galē „łasica”[4]. Gatunek typowy: Mustela felipei Izor & de la Torre, 1978.
- Neovison: gr. νεος neos „nowy”; rodzaj Vison J.E. Gray, 1843[5]. Gatunek typowy: Mustela vison Schreber, 1776.
Podział systematyczny
Analizy filogenetyczne wykazały na silną odrębność amerykańskiego kladu i że gatunki z tego kladu powinny być umieszczone w odrębnym rodzaju[7][2]. W takim ujęciu do ponownie wskrzeszonego rodzaju Neogale należą następujące gatunki[2][11][7][12]:
- Neogale vison (Schreber, 1776) – wizon amerykański
- Neogale macrodon (Prentis, 1903) – wizon morski – gatunek wymarły
- Neogale frenata (Lichtenstein, 1831) – łasica długoogonowa
- Neogale felipei (Izor & de la Torre, 1978) – łasica kolumbijska
- Neogale africana (Desmarest, 1818) – łasica tropikalna
Uwagi
Przypisy
- ↑ a b J.E. Gray. Revision of the genera and species of Mustelidae contained in the British Museum. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1864, s. 114, 1864. (ang.).
- ↑ a b c B.D. Patterson, H.E. Ramírez Chaves, J.F. Vilela, A.E.R. Soares & F. Grewe. On the nomenclature of the American clade of weasels (Carnivora: Mustelidae). „Journal of Animal Diversity”. 3 (2), s. 1–8, 2021. DOI: 10.29252/JAD.2021.3.2.1. (ang.).
- ↑ A. Cabrera. Notas sobre carnívoros sudamericanos. „Notas del Museo de La Plata”. 5 (29), s. 15, 1933. (hiszp.).
- ↑ a b Baryshnikov i Abramov 1997 ↓, s. 1409.
- ↑ a b Baryshnikov i Abramov 1997 ↓, s. 1408.
- ↑ a b S. Larivière & A.P. Jennings: Family Mustelidae (Weasels and relatives). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 1: Carnivores. Barcelona: Lynx Edicions, 2009, s. 649, 650, 651, 655. ISBN 978-84-96553-49-1. (ang.).
- ↑ a b c C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 456. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
- ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 453, 1904. (ang.).
- ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 99.
- ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 94.
- ↑ ASM Mammal Diversity Database (v1.9, wydany 1 kwietnia 2022). The American Society of Mammalogists. [dostęp 2022-05-11]. (ang.).
- ↑ Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 159–161. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
Bibliografia
- E.C. Jaeger: Source-book of biological names and terms. Wyd. 1. Springfield: Charles C. Thomas, 1944, s. 1-256. (ang.).
- Г.Ф. Барішников & А.В. Абрамов. Строение бакулюма (os penis) у куниевьіx, Mustelidae (Mammalia, Carnivora) сооббщение 1. „Эooлoгический Журнал”. 76 (12), s. 1408, 1997. (ros.).
Media użyte na tej stronie
Autor: , Licencja: CC0