Nereida (księżyc)
| ||
Zdjęcie Nereidy wykonane przez Voyagera 2 | ||
Planeta | Neptun | |
Odkrywca | Gerard Kuiper[1][2] | |
Data odkrycia | 1 maja 1949[1][2] | |
Charakterystyka orbity | ||
Półoś wielka | 5 513 818 km[3] | |
Mimośród | 0,7507[3] | |
Perycentrum | 1 374 595 km[4] | |
Apocentrum | 9 653 041 km[4] | |
Okres obiegu | 360,13 d[3] | |
Prędkość orbitalna | 0,934 km/s[4] | |
Nachylenie do płaszczyzny Laplace’a | 7,090°[3] | |
Długość węzła wstępującego | 335,570°[3] | |
Argument perycentrum | 281,117°[3] | |
Anomalia średnia | 216,692°[3] | |
Własności fizyczne | ||
Średnica równikowa | 340 km[4][5] | |
Powierzchnia | 363 168 km²[4] | |
Objętość | 20 579 526 km³[4] | |
Masa | 3,1 x 1019 kg[4] | |
Średnia gęstość | 1,5 g/cm³[4] | |
Przyspieszenie grawitacyjne na powierzchni | 0,071 m/s²[4] | |
Prędkość ucieczki | 156 m/s[4] | |
Okres obrotu wokół własnej osi | 11,52 ± 0,14 h[6] | |
Albedo | 0,16[7] | |
Jasność obserwowana (z Ziemi) | 19,2m[5] | |
Temperatura powierzchni | ~50 K |
Nereida (Neptun II) – dziewiąty pod względem odległości od planety księżyc Neptuna[3]. Został odkryty 1 maja 1949 roku przez Gerarda Kuipera[2]. Kolejne księżyce Neptuna odkryto dopiero 40 lat później podczas przelotu sondy Voyager 2 w pobliżu tej planety[1].
Nazwa pochodzi od nereid, nimf morskich w mitologii greckiej[1].
Orbita
Odległość Nereidy od Neptuna wynosi średnio około 5,5 miliona km, jednak ze względu na bardzo dużą ekscentryczność zmienia się od 1,37 do 9,65 miliona kilometrów[4]. Jest to największa ekscentryczność orbity spośród wszystkich znanych satelitów w Układzie Słonecznym[3].
Niezwykłość orbity Nereidy nasuwa podejrzenie, że może ona być przechwyconą planetoidą lub obiektem pasa Kuipera albo, jej orbita została zakłócona w czasie przechwycenia największego księżyca Neptuna – Trytona[1].
Charakterystyka fizyczna
Przez długi czas była najbardziej zewnętrznym znanym księżycem Neptuna (w 2002 i 2003 roku odkryto pięć jeszcze bardziej odległych)[5]. Jest trzecim co do wielkości księżycem Neptuna, ze średnicą ok. 340 km[5].
Badania Nereidy
Podczas przelotu koło Neptuna w 1989 roku sonda Voyager 2 wykonała 83 zdjęcia Nereidy z odległości 9,2–176 milionów km[8]. Nadesłane zdjęcia ukazały tylko jej bardzo nieregularny kształt, natomiast przy tak niskiej rozdzielczości niewidoczne były szczegóły ukształtowania powierzchni.
Zobacz też
- chronologiczny wykaz odkryć planet, planet karłowatych i ich księżyców w Układzie Słonecznym
- księżyce Neptuna – zestawienie podstawowych danych
Przypisy
- ↑ a b c d e Nereid (ang.). W: Solar System Exploration [on-line]. NASA. [dostęp 2018-12-23].
- ↑ a b c Gerard P. Kuiper. The Second Satellite of Neptune. „Publications of the Astronomical Society of the Pacific”. 61 (361), s. 175, sierpień 1949. Bibcode: 1949PASP...61..175K (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i Planetary Satellite Mean Orbital Parameters (ang.). Jet Propulsion Laboratory, 2013-08-23. [dostęp 2015-03-27].
- ↑ a b c d e f g h i j k Nereid: Facts & Figures (ang.). W: Solar System Exploration [on-line]. NASA. [dostęp 2016-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-25)].
- ↑ a b c d Scott Sheppard: Neptune's Known Satellites (ang.). W: The Giant Planet Satellite Page [on-line]. [dostęp 2015-03-27].
- ↑ T. Grav, M.J. Holman, JJ. Kavelaars. The Short Rotation Period of Nereid. „The Astrophysical Journal Letters”. 591 (1), s. L71, 2003-07-01. DOI: 10.1086/377067 (ang.).
- ↑ David R. Williams: Neptunian Satellite Fact Sheet (ang.). NASA, 2013-07-19. [dostęp 2015-03-27].
- ↑ R. A. Jacobson. Triton and Nereid astrographic observations from Voyager 2. „Astronomy and Astrophysics Supplement Series”. 90 (3), s. 541-563, listopad 1991. Bibcode: 1991A&AS...90..541J (ang.).
Media użyte na tej stronie
This is a revised version of Solar_System_XXIX.png.
衛星ネレイド、ボイジャー2号の撮影
Uploader's notes: The original NASA/Cowart PNG image has been modified by flattening (combining layers), cropping and converting to JPEG format.
Original caption released with image:
Voyager 2 Narrow Angle Camera image of Neptune taken on August 20, 1989 as the spacecraft approached the planet for a flyby on August 25. The Great Dark Spot, flanked by cirrus clouds, is at center. A smaller dark storm, Dark Spot Jr., is rotating into view at bottom left. Additionally, a patch of white cirrus clouds to its north, named "Scooter" for its rapid motion relative to other features, is visible.
This image was constructed using orange, green and synthetic violet (50/50 blend of green filter and UV filter images) taken between 626 and 643 UT.
Image Credit: NASA / JPL / Voyager-ISS / Justin Cowart