Nerio Nesi

Nerio Nesi
Data i miejsce urodzenia

16 czerwca 1925
Bolonia

Zawód, zajęcie

polityk, prawnik, bankowiec

Alma Mater

Uniwersytet Boloński

Nerio Nesi (ur. 16 czerwca 1925 w Bolonii[1]) – włoski polityk, prawnik i bankowiec, parlamentarzysta, w latach 2000–2001 minister robót publicznych. Wieloletnia działalność w sektorze bankowym i jednocześnie aktywność polityczna w szeregach ugrupowań lewicowych (w tym komunistycznych) przyniosły mu przydomek „banchiere rosso” (pol. „czerwony bankier”)[2][3].

Życiorys

W okresie II wojny światowej działał w antyfaszystowskim ruchu oporu[4]. Ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Bolońskim[5]. W latach 50. pracował w dyrekcji włoskiego publicznego nadawcy radiowo-telewizyjnego RAI, a od 1958 był dyrektorem działu finansowego w centrali koncernu Olivetti w miejscowości Ivrea[5].

W drugiej połowie lat 40. działał w Chrześcijańskiej Demokracji[4], z której wkrótce wystąpił. Przyjaźnił się z komunistą Enrico Berlinguerem, z którym podróżował po Europie, m.in. brał udział w wyjeździe do ZSRR[3][6]. Mimo sympatyzowania w Włoską Partią Komunistyczną nie został członkiem tego ugrupowania[3]. W 1960 wstąpił natomiast do Włoskiej Partii Socjalistycznej, w której działał do 1992[4].

Od połowy lat 60. zawodowo związany z systemem bankowym, został wówczas wiceprezesem kasy oszczędnościowej Cassa di Risparmio di Torino. Później obejmował kierownicze stanowiska m.in. w Banca Subalpina i Banca Popolare di Milano. Od 1978 do 1989 pełnił funkcję prezesa Banca Nazionale del Lavoro, jednego z największych włoskich banków[5][6].

Po opuszczeniu PSI działał w Odrodzenie Komunistycznym, z ramienia którego w 1996 uzyskał mandat posła do Izby Deputowanych XIII kadencji[1]. W trakcie kadencji przeszedł do nowo powołanej Partii Komunistów Włoskich, należał do tego ugrupowania do 2004[7]. Od 25 kwietnia 2000 do 11 czerwca 2001 sprawował urząd ministra robót publicznych w drugim rządzie Giuliana Amato[8]. W 2001 ponownie wybrany do niższej izby włoskiego parlamentu jako kandydat Drzewa Oliwnego. Mandat poselski wykonywał do 2006[1], od 2005 działał w partii Włoscy Demokratyczni Socjaliści. Był następnie członkiem powołanej w 2007 Partii Socjalistycznej, a w 2008 związał się z Partią Demokratyczną[9].

Odznaczony Orderem Zasługi Republiki Włoskiej I klasy (1981)[10].

Przypisy

  1. ↑ a b c Nerio Nesi (wł.). camera.it. [dostęp 2017-02-21].
  2. ↑ Nesi, il banchiere rosso alla guida delle infrastrutture (wł.). la Repubblica.it, 26 kwietnia 2000. [dostęp 2017-02-21].
  3. ↑ a b c RICORDATE NERIO NESI IL BANCHIERE „ROSSO” DALLA CORTE DI CRAXI AI COMUNISTI (wł.). spoletonline.com, 4 czerwca 2004. [dostęp 2017-02-21].
  4. ↑ a b c Nesi, Nerio (wł.). treccani.it. [dostęp 2017-02-21].
  5. ↑ a b c Nerio Nesi (wł.). fondazionecavour.it. [dostęp 2017-02-21].
  6. ↑ a b Nerio Nesi biografia (wł.). zam.it. [dostęp 2017-02-21].
  7. ↑ Strappo di Nesi Lascio il Pdci (wł.). la Repubblica.it, 23 marca 2004. [dostęp 2019-02-13].
  8. ↑ Governo Amato II (wł.). governo.it. [dostęp 2017-02-21].
  9. ↑ Nesi (83 anni) nei democratici E Walter ricrea il Psi anni 60 (wł.). ilgiornale.it, 16 października 2008. [dostęp 2017-02-21].
  10. ↑ Cavaliere di Gran Croce Ordine al Merito della Repubblica Italiana (wł.). quirinale.it, 3 stycznia 1981. [dostęp 2017-02-21].
Drugi rząd Giuliana Amato (2000–2001)
W dniu powstania

Giuliano Amato 2001 (cropped).jpg

Media użyte na tej stronie