Nerw bębenkowy

Rycina ukazuje nerw językowo-gardłowy, nerw błędny oraz nerw dodatkowy wraz z odgałęzieniami, nerw bębenkowy podpisany jako Tympanic.

Nerw bębenkowy, nerw Jacobsona (łac. nervus tympanicus s. Jacobsoni) - gałąź nerwu językowo-gardłowego. Posiada on zarówno włókna nerwowe czuciowe (dla błony śluzowej jamy bębenkowej i trąbki słuchowej), jak i przywspółczulne (dla ślinianki przyusznej i gruczołów policzkowych). Nerw ten może otrzymywać gałązki od nerwu błędnego, dochodzące do niego bezpośrednio lub przez zwój dolny nerwu językowo-gardłowego.

Przebieg

Początek swój bierze w zwoju dolnym nerwu językowo-gardłowego (ganglion inferius nervi glossopharyngei), znajdującym się w dołku skalistym kości skroniowej. Udaje się on z niego poprzez kanalik bębenkowy, aż dociera do wzgórka (promontorium), układając się w rynience lub kanaliku w ścianie błędnikowej jamy bębenkowej. Współtworzy następnie splot bębenkowy (pomagają mu gałąź łącząca od nerwu twarzowego i nerwy szyjno-bębenkowe).

Gałęzie

Nie tworzy on typowych gałęzi wychodzących z jego pnia. Natomiast jego włókna poprzez splot bębenkowy dostają się do następujących nerwów i gałęzi:

• gałęzie bębenkowe,
• gałąź trąbkowa,
• nerw skalisty mniejszy - przedłużenie splotu bębenkowego, jako ciągłość nerwu bębenkowego.

Bibliografia

• Adam Bochenek, Michał Reicher: Anatomia człowieka – Tom V. Warszawa: PZWL, 2009. ISBN 83-200-3346-2.