Neso (księżyc)
| ||
 Symulacja wyglądu księżyca Neso | ||
| Planeta | Neptun | |
| Odkrywca | Matthew Holman, John Kavelaars, Tommy Grav, Wesley Fraser i Dan Milisavljevic | |
| Data odkrycia | 14 sierpnia 2002 | |
| Tymczasowe oznaczenie | S/2002 N4 | |
| Charakterystyka orbity | ||
| Półoś wielka | 50 258 000 km[1] | |
| Mimośród | 0,4243[1] | |
| Okres obiegu | 9880,63 d[1] | |
| Nachylenie do ekliptyki | 131,265°[1] | |
| Długość węzła wstępującego | 49,151°[1] | |
| Argument perycentrum | 86,441°[1] | |
| Anomalia średnia | 260,648°[1] | |
| Własności fizyczne | ||
| Średnica równikowa | 60 km[2][3][4] | |
| Powierzchnia | 11 310 km²[4] | |
| Objętość | 113 097 km³[4] | |
| Masa | 1,65 × 1017 kg[4] | |
| Średnia gęstość | 1,5 g/cm³[3] | |
| Przyspieszenie grawitacyjne na powierzchni | 0,012 m/s²[4] | |
| Prędkość ucieczki | 97 km/h[4] | |
| Albedo | 0,04[3][4] | |
| Jasność obserwowana (z Ziemi) | 24,6m[3] | |
Neso (Neptun XIII) – najbardziej zewnętrzny księżyc Neptuna, odkryty przez Matthew J. Holmana i in. oraz Bretta J. Gladmana i in. w 2003 r. ze zdjęć zrobionych w 2002 r. Otrzymał tymczasowe oznaczenie S/2002 N 4.
Nazwa księżyca pochodzi od jednej z Nereid w mitologii greckiej[5].
Neso krąży wokół Neptuna w średniej odległości ponad 50 milionów km, czyli około 1/3 j.a., najdalej od planety spośród wszystkich znanych księżyców w Układzie Słonecznym[1]. Jedno okrążenie zajmuje jej ok. 27 lat, obiega ona Neptuna przeciwnie do kierunku jego obrotu wokół własnej osi. Podobieństwo orbit Neso i Psamathe sugeruje, że mogły one powstać w wyniku rozpadu jednego księżyca miliardy lat temu[5].
Zobacz też
- Chronologiczny wykaz odkryć planet, planet karłowatych i ich księżyców w Układzie Słonecznym
- Księżyce Neptuna – zestawienie podstawowych danych
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h Planetary Satellite Mean Orbital Parameters (ang.). Jet Propulsion Laboratory, 2013-08-23. [dostęp 2016-02-14].
- ↑ David R. Williams: Neptunian Satellite Fact Sheet (ang.). NASA, 2015-10-13. [dostęp 2016-02-14].
- ↑ a b c d Planetary Satellite Physical Parameters (ang.). Jet Propulsion Laboratory, 2015-02-19. [dostęp 2016-02-14].
- ↑ a b c d e f g Neso: By the Numbers (ang.). W: Solar System Exploration [on-line]. NASA. [dostęp 2018-12-24].
- ↑ a b Neso: In Depth (ang.). W: Solar System Exploration [on-line]. NASA. [dostęp 2018-12-24].
| wewnętrzne regularne (7) | |
|---|---|
| Tryton | |
| zewnętrzne nieregularne (6) |
_flatten_crop.jpg)
- Lista jest posortowana według średniej odległości od Neptuna. Największe księżyce mają nazwy pogrubione.
| Planety (☾ ∅) | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Planety karłowate | |||||||||||||||||
| Małe ciała Układu Słonecznego |
| ||||||||||||||||
- Zobacz też
- powstanie i ewolucja Układu Słonecznego
- ciała niebieskie
- lista obiektów w Układzie Słonecznym ze względu na
- Portal: Astronomia
- ciała niebieskie
Media użyte na tej stronie
This is a revised version of Solar_System_XXIX.png.
Autor: Ramon27, Licencja: CC BY-SA 3.0
Simulation of a natural satellite of Neptune, Neso.
Uploader's notes: The original NASA/Cowart PNG image has been modified by flattening (combining layers), cropping and converting to JPEG format.
Original caption released with image:
Voyager 2 Narrow Angle Camera image of Neptune taken on August 20, 1989 as the spacecraft approached the planet for a flyby on August 25. The Great Dark Spot, flanked by cirrus clouds, is at center. A smaller dark storm, Dark Spot Jr., is rotating into view at bottom left. Additionally, a patch of white cirrus clouds to its north, named "Scooter" for its rapid motion relative to other features, is visible.
This image was constructed using orange, green and synthetic violet (50/50 blend of green filter and UV filter images) taken between 626 and 643 UT.
Image Credit: NASA / JPL / Voyager-ISS / Justin Cowart