Nestor (Fomin)

Nestor
Nikołaj Fomin
Biskup nowogrodzko-siewierski
Ilustracja
Kraj działania

Rosja

Data i miejsce urodzenia

31 sierpnia 1849
Jurbork

Data śmierci

19 sierpnia 1910

Biskup nowogrodzko-siewierski
Okres sprawowania

1903–1910

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Inkardynacja

Eparchia czernihowska

Śluby zakonne

1889

Diakonat

1 października 1889

Prezbiterat

2 lutego 1890

Nominacja biskupia

23 lutego 1901

Chirotonia biskupia

15 kwietnia 1901

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

15 kwietnia 1901

Miejscowość

Niżny Nowogród

Miejsce

Sobór Przemienienia Pańskiego

Konsekrator

Arseniusz (Briancew)

Współkonsekratorzy

Nazariusz (Kiriłłow), Platon (Gruzow), Aleksy (Opocki)

Nestor, imię świeckie Nikołaj Dmitrijewicz Fomin (ur. 31 sierpnia 1849 w Jurborku, zm. 19 sierpnia 1910) – rosyjski biskup prawosławny.

Życiorys

Był synem generała-majora. Ukończył Cesarską Szkołę Prawoznawstwa jako jeden z najlepszych absolwentów w swoim roczniku. Zamierzał następnie podjął naukę teologii na Petersburskiej Akademii Duchownej i zostać mnichem, jednak za radą starca i biskupa Teofana Pustelnika zarzucił te plany. Wstąpił na służbę państwową i w 1870 rozpoczął pracę w Ministerstwie Sprawiedliwości, skąd skierowano go do Wilna, do pracy w sądzie karnym i cywilnym. Po roku został asystentem sekretarza w jednym z departamentów Senatu Rządzącego. Od 1877 pracował w charytatywnym Cesarskim Towarzystwie Miłości Człowieka (ros. Императорскоe Человеколюбивоe общество) pod kierunkiem metropolity petersburskiego Izydora[1].

W 1881, za wysługę lat w ministerstwie, otrzymał rangę radcy kolegialnego. Trzy lata później został archiwariuszem w sądzie okręgowym w Warszawie, gdzie opiekował się nie tylko archiwum sądowym, ale i niedziałających już dawnych sądów na ziemiach polskich. Aby móc czytać te dokumenty, Nikołaj Fomin nauczył się języka polskiego[1]. Znał również język francuski oraz niemiecki, a w mniejszym stopniu angielski oraz włoski[1].

W 1887, z błogosławieństwa arcybiskupa chełmskiego i warszawskiego Leoncjusza, zrezygnował ze służby państwowej i podjął studia w Petersburskiej Akademii Duchownej. Na trzecim roku złożył wieczyste śluby mnisze przed rektorem Akademii, biskupem wyborskim Antonim. Przyjął imię zakonne Nestor na cześć św. Nestora Kronikarza. 1 października 1889 przyjął z rąk biskupa Antoniego, w soborze św. Włodzimierza w Petersburgu, święcenia diakońskie. Na kapłana wyświęcono go 2 lutego 1890 w cerkwi św. Katarzyny w tym samym mieście[1]. Rok później ukończył studia ze stopniem kandydata nauk teologicznych i zamieszkał w Ławrze św. Aleksandra Newskiego. W monasterze spędził jednak tylko dwa miesiące, gdyż arcybiskup wileński i litewski Donat uczynił go namiestnikiem monasteru Św. Ducha w Wilnie. W 1892 otrzymał godność archimandryty. Przebywając w Wilnie, archimandryta Nestor zasiadał w radzie szkolnej eparchii wileńskiej i litewskiej i w jej konsystorzu[1].

Z Wilna wyjechał na własne życzenie w 1895 i osiadł w Ławrze Poczajowskiej. Jeszcze jednak w tym samym roku metropolita petersburski i ładoski Palladiusz mianował go proboszczem dwóch cerkwi Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego we Francji: w Pau oraz w Biarritz. W miejscowościach tych zyskał znaczny autorytet[1].

23 lutego 1901 został nominowany na biskupa bałachnińskiego, wikariusza eparchii niżnonowogrodzkiej. Po raz pierwszy w historii wikariusz tejże administratury został wyświęcony w Niżnym Nowogrodzie. Przeprowadzonej 15 kwietnia 1901 chirotonii biskupiej przewodniczył arcybiskup kazański i swijaski Arseniusz. Biskup bałachniński był również przewodniczącym rady szkół eparchii niżnonowogrodzkiej. W 1902 na polecenie biskupa niżnonowogrodzkiego Nazariusza przeprowadził kontrolę w eparchialnych monasterach[1].

W listopadzie 1903 został przeniesiony do eparchii czernihowskiej, jako jej biskup pomocniczy z tytułem biskupa nowogrodzko-siewierskiego. Był także przełożonym Jeleckiego Monasteru Zaśnięcia Matki Bożej w Czernihowie. W 1908 brał udział w I wszechrosyjskim zjeździe misjonarzy w Kijowie. W Czernihowie służył do śmierci[1].

Przypisy

Media użyte na tej stronie

Bishop Nestor Fomin1.jpg
Епископ Балахнинский Нестор (Фомин)