Nestor (Sidoruk)
| Gieorgij Sidoruk | |
| Biskup kurski i biełgorodzki | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 10 stycznia 1904 |
| Data i miejsce śmierci | 1 października 1951 |
| Biskup kurski i biełgorodzki | |
| Okres sprawowania | 1948–1951 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Śluby zakonne | 24 września 1945 |
| Diakonat | 2 listopada 1944 |
| Prezbiterat | 4 listopada 1944 |
| Chirotonia biskupia | 14 października 1945 |
| Data konsekracji | 14 października 1945 | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||
| Miejsce | Cerkiew Opieki Matki Bożej | ||||||||||
| Konsekrator | |||||||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||||||
| |||||||||||
| |||||||||||
Nestor, imię świeckie Gieorgij Martynowicz Sidoruk (ur. 10 stycznia 1904, zm. 1 października 1951) – biskup Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego.
Życiorys
Urodził się 10 stycznia 1904 w Zawierciu w powiecie będzińskim guberni piotrkowskiej Królestwa Polskiego Imperium Rosyjskiego (obecnie województwo śląskie). Jego ojciec pracował jako sędzia pokoju, dziadek był kapłanem prawosławnym.
Ukończył gimnazjum w Połtawie, a następnie studia na Wydziale Historycznym uniwersytetu w Charkowie. Pracował w Połtawie jako nauczyciel. W latach 1937–1940 więzień Uchtpieczłagu[1].
W 1942 został wykładowcą kursów przygotowujących do święceń kapłańskich zorganizowanych w Połtawie. 2 listopada 1944 wyświęcony na diakona, zaś dwa dni później – na kapłana i mianowany proboszczem parafii przy soborze św. Makarego w Połtawie. W 1945 otrzymał godność protoprezbitera.
24 września 1945 złożył wieczyste śluby mnisze, zaś 30 września tego samego roku otrzymał godność archimandryty. 14 października 1945 w cerkwi Opieki Matki Bożej w Moskwie miała miejsce jego chirotonia na biskupa humańskiego, wikariusza eparchii kijowskiej. W charakterze konsekratorów w obrzędzie udział wzięli metropolita kruticki i kołomieński Mikołaj, biskup rostowski i taganroski Eleuteriusz oraz biskup możajski Makary. Dziesięć dni po chirotonii biskup Nestor został oficjalnie mianowany ordynariuszem eparchii mukaczewskiej i użhorodzkiej, którą pierwotnie miał zarządzać jako tytularny biskup humański. W 1948 przeniesiony na katedrę kurską i biełgorodzką.
Zmarł w 1951 wskutek wylewu krwi do mózgu.
Przypisy
Bibliografia
- Концевич Н., протоиерей. Епископ Курский и Белгородский Нестор (некролог) // Журнал Московской Патриархии. 1951. — № 11. — C. 7-10.
- Федосеев А. Н. Албанская миссия епископа Нестора (Сидорука) // Studia Humanitatis. 2015. — № 2.
- Данилець Ю. В. Нестор (Сидорук) — первый Мукачево-Ужгородский архиерей // Государство, общество, церковь в истории России ХХ-ХХ1 веков : материалы XV Междунар. науч. конф., Иваново, 23-24 марта 2016 г. : в 2 ч. Иваново : Иванов. гос. ун-т, 2016. — Ч. 1. — С. 117123.
- Данилець Ю. В. Православна церква на Закарпатті в перші роки радянської влади (на документах розсекречених фондів ДАЗО) // Русин. 2016. — № 4. — С. 217—235.
- Данилець Ю. В. Життєвий шлях православного єпископа Нестора (Сидорука) (1904—1951) у світлі нових архівних документів // Науковий вісник Ужгородського університету : Серія: Історія / відп. за вип. Н. П. Керецман. — Ужгород : Говерла, 2017. — Вип. 1 (36). — С. 14–22.