Newe Ur

Newe Ur

‏נווה אור‎

Domy w kibucu Newe Ur
Państwo	Izrael
Dystrykt	Północny
Poddystrykt	Jezreel
Samorząd Regionu	Emek ha-Majanot
Wysokość	–224 m n.p.m.
Populacja (2010) • liczba ludności	317
Kod pocztowy	10875
Położenie na mapie Izraela Newe Ur
32°35′18″N 35°33′12″E/32,588333 35,553333
Strona internetowa
Portal Izrael

Newe Ur (hebr. נווה אור; ang. Neve Ur) – kibuc położony w Samorządzie Regionu Emek ha-Majanot, w Dystrykcie Północnym, w Izraelu. Członek Ruchu Kibuców (HaTenoa’a HaKibbutzit).

Położenie

Kibuc Newe Ur jest położony na wysokości 224 m p.p.m. w intensywnie użytkowanej rolniczo Dolinie Bet Sze’an, będącej częścią depresji Rowu Jordanu. Na północ od kibucu przepływa strumień Nachal Tawor, który ma swoje ujście w położonej około 1 km na wschodzie rzece Jordan. Rzeka Jordan stanowi granicę z Jordanią. Strumień Tawor jest uznawany za północną granicę Doliny Bet Sze’an. Dodatkowo w rejonie kibucu przepływają jeszcze strumienie Bidra, Ha-Jadid i Minta, których wody są wykorzystywane w rolnictwie i stawach hodowlanych. Na zachód od kibucu znajduje się stroma skarpa płaskowyżu Ramot Jissachar (280 m n.p.m.). Na najwyższym wzgórzu wznoszą się ruiny zamku Belvoir. W jego otoczeniu znajdują się kibuce Geszer, Sede Nachum i Bet ha-Szitta, moszawy Bet Josef i Jardena, wioska komunalna Moledet, oraz wioska beduińska At-Tajjiba. Po stronie jordańskiej jest miasto Asz-Szuna asz-Szamalijja i wioska al-Mansijah.

Newe Ur jest położony w Samorządzie Regionu Emek ha-Majanot, w Poddystrykcie Jezreel, w Dystrykcie Północnym Izraela.

Demografia

W kibucu w większości mieszkają Żydzi, jednak nie wszyscy identyfikują się z judaizmem. Tutejsza populacja jest świecka^[1][2]:

Historia

Pierwotnie w okolicy tej znajdowały się arabskie wioski Umm Sabuna, az-Zawija i al-Mazar. Pierwsza została wysiedlona i zniszczona 21 maja 1948 roku podczas I wojny izraelsko-arabskiej^[3]. Druga została zniszczona w dniach 15-18 maja 1948 roku^[4]. Trzecia została zniszczona 16 maja 1948 roku^[5]. Dużo wcześniej tutejsze grunty wykupiły od arabskich mieszkańców żydowskie organizacje syjonistyczne.

Po zakończeniu I wojny izraelsko-arabskiej władze izraelskie widziały konieczność stworzenia ciągłej linii obronnej wzdłuż rzeki Jordan. Wymagało to utworzenia linii posterunków wojskowych, których utrzymanie było łatwiejsze przy połączeniu z istniejącą w sąsiedztwie osadą rolniczą. Z tego powodu w marcu 1949 roku utworzono tutejszy kibuc. Początkowo osiedlili się w nim żydowscy imigranci z Iraku, którzy nadali mu nazwę Ur. Nazwa ta odnosiła się do starożytnego miasta Ur w Mezopotamii. Warunki życia były tutaj tak trudne, że osadnicy po krótkim czasie wyjechali. Zastąpiła ich grupa młodych wolontariuszy, jednak w 1951 doszło do wewnętrznego rozłamu na tle poglądów politycznych i część mieszkańców wyjechała. W 1952 roku do osiedla przybyła nowa grupa imigrantów pochodzących z Węgier i Polski. Byli to członkowie młodzieżowej organizacji syjonistycznej Ha-Noar Ha-Oved VeHaLomed. Zmieniono wówczas nazwę kibucu na obecną. W 1956 roku osada została podłączona do krajowej sieci elektrycznej, pomimo to przez cały czas przeżywała ona poważne trudności. Dopiero w 1965 roku powstała grupa stałych mieszkańców kibucu, co umożliwiło jego stabilny rozwój. Podczas wojny na wyczerpanie (1967-1970) kibuc był prawie codziennie ostrzeliwany przez jordańską artylerię. Zwłaszcza początek wojny był niezwykle trudny, ponieważ kibuc nie był jeszcze dobrze zorganizowany. Pracujący na polach robotnicy byli nieustannie narażeni na ataki i ostrzał terrorystów. Sytuacja wymusiła na mieszkańcach budowę schronów. Dzieci przez długi okres musiały stale spać w schronach. W kwietniu 1968 roku w pobliżu rzeki Jordan został ranny kierowca traktora^[6]. Pod koniec 1990 roku w kibucu osiedliła się grupa imigrantów z krajów byłego ZSRR. Podczas pierwszej Intifady, w kwietniu 1991 roku grupa palestyńskich terrorystów przeniknęła do kibucu, mordując jednego mieszkańca i raniąc drugą osobę^[7]. Pod koniec lat 90. XX wieku kibuc znalazł się w kryzysie finansowym, który wymusił przeprowadzenie w 2004 roku procesu prywatyzacji. Zachowano jednak kolektywną organizację instytucji kultury, edukacji i ochrony zdrowia.

Kultura i sport

W kibucu jest ośrodek kultury z biblioteką, basen kąpielowy, sala sportowa z siłownią i korty tenisowe.

Edukacja

Kibuc utrzymuje przedszkole. Starsze dzieci są dowożone do szkoły podstawowej do kibucu Chamadja i szkoły średniej w kibucu Newe Etan^[8].

Turystyka

Na pobliskiej górze, położonej około 3 km na zachód od kibucu, znajdują się ruiny twierdzy Belvoir, którą wybudowali w 1130 roku krzyżowcy. Dodatkową atrakcją jest rezerwat przyrody Nachal Tawor. Na terenie rezerwatu wytyczono piesze szlaki turystyczne. Aby uniknąć zniszczenia unikalnego krajobrazu wytyczono w rezerwacie tylko kilka dróg, które są dostępne dla samochodów terenowych^[9][10].

Gospodarka i infrastruktura

Gospodarka kibucu opiera się na intensywnym rolnictwie i sadownictwie. Uprawy rolne obejmują pszenicę, kukurydzę, groch, słonecznik, fasolę, pomidory, czosnek, pietruszkę, arbuzy i pomidory. W sadach uprawia się oliwki, banany, cytrusy, pomelo, cytryny, pomarańcze i grejpfruty. W tutejszej fermie drobiu hoduje się indyki i kury. Hoduje się także bydło mleczne oraz cielaki na mięso. Kibuc jest także znany ze stawów hodowlanych^[11]. Tutejsza odlewnia Ortal Diecasting specjalizuje się w precyzyjnych wyrobach odlewniczych z aluminium, magnezu i cynku dla przemysłu motoryzacyjnego w Europie^[12]. Firma Adom specjalizuje się w projektach graficznych, tworzeniu stron internetowych, fotografią cyfrową itp.^[13]. W kibucu jest przychodnia zdrowia z gabinetem stomatologicznym, pralnia, gabinet kosmetyczny, sklep wielobranżowy i warsztat mechaniczny.

Transport

Z kibucu wyjeżdża się na zachód na drogę nr 90, którą jadąc na północ dojeżdża się do kibucu Geszer, lub jadąc na południe dojeżdża się do moszawów Bet Josef i Jardena.

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Zdjęcie satelitarne Newe Ur (ang.). W: Google Maps [on-line]. [dostęp 2012-12-11].
• Mapa Newe Ur (hebr.). W: Amudanan [on-line]. [dostęp 2012-12-11].