Niala górska
Tragelaphus buxtoni[1] | |
(Lydekker, 1910) | |
samiec i samica | |
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Typ | |
Gromada | |
Podgromada | |
Rząd | |
Rodzina | |
Podrodzina | |
Rodzaj | |
Gatunek | niala górska |
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |
Zasięg występowania | |
Niala górska[3] (Tragelaphus buxtoni) – gatunek dużego ssaka parzystokopytnego z rodziny wołowatych, zaliczany do antylop, blisko spokrewniony z nialą grzywiastą i kudu (kudu wielkie i kudu małe).
Występowanie i biotop
Obecny zasięg występowania gatunku jest ograniczony do niewielkich obszarów prowincji Arussi i Bale w Etiopii, na wysokościach 3000–4200 m n.p.m. na terenie Parku Narodowego Bale Mountains. Jego siedliskiem są formacje krzewiaste.
Charakterystyka ogólna
Podstawowe dane | |
---|---|
Długość ciała | 190–260 cm |
Wysokość w kłębie | 90–135 cm |
Długość ogona | ? |
Masa ciała | 150–300 kg |
Dojrzałość płciowa | 18–24 miesięcy |
Okres godowy | grudzień–styczeń |
Ciąża | 8–9 miesięcy |
Liczba młodych w miocie | 1 |
Długość życia | 15–20 lat |
Wygląd
Niala górska jest niższa w kłębie od niali grzywiastej, ale dłuższa i cięższa. Samice osiągają 150–200 kg, a samce 180–300 kg masy ciała. Ubarwienie szare do szarobrązowego, spodem jaśniejsze, zależne od wieku osobnika – u młodszych dominuje kolor brązowy, u starszych szary.
Wyraźnie zaznaczony jest dymorfizm płciowy – samce są większe od samic, mają spiralnie zakręcone (1,5–2 obrotów) rogi, a ich ubarwienie jest ciemniejsze w porównaniu z samicami w tym samym wieku.
Tryb życia
Wędrują w stadach złożonych z kilku do kilkunastu osobników, zwykle samic z młodymi, czasem samców. Starsze samce wędrują samotnie. Niala górska jest gatunkiem roślinożernym. Żywi się ziołami, krzewami i trawami. Wykazują aktywność późnym popołudniem, nocą i wczesnym rankiem.
Rozród
Okres godowy przypada zwykle na grudzień-styczeń, ale może odbywać się w innych miesiącach. Po ponad 8-miesięcznej ciąży rodzi się jedno młode, które przez kilka tygodni przebywa ukryte w gęstwinach. Po dołączeniu do stada młode pozostaje pod opieką matki przez około dwa lata.
Podgatunki
Nie wyróżniono podgatunków Tragelaphus buxtoni.
Zagrożenia i ochrona
Głównym naturalnym wrogiem niali jest lampart plamisty. Mniejsze drapieżniki polują na młode niale, natomiast krokuta cętkowana i lew afrykański rzadko wkraczają na obszary zajmowane przez nialę górską.
Gatunek nie jest objęty konwencją waszyngtońską CITES. W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów został zaliczony do kategorii EN (endangered – zagrożony wyginięciem)[2]. Do głównych przyczyn zagrożenia zaliczono polowania i utratę siedlisk. Obecna dzika populacja liczy prawdopodobnie mniej niż 2500 osobników.
Przypisy
- ↑ Tragelaphus buxtoni, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
- ↑ a b Tragelaphus buxtoni, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
- ↑ Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.
Bibliografia
- Brent Huffman, www.ultimateungulate.com: Tragelaphus buxtoni. [dostęp 2007-09-15]. (ang.).
- Aleman, M. 2003.: "Tragelaphus buxtoni" (On-line), Animal Diversity Web.. [dostęp 2007-09-15]. (ang.).
Zobacz też
Media użyte na tej stronie
Autor: (of code) -xfi-, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Wikispecies logo created by Zephram Stark based on a concept design by Jeremykemp.
Autor: Cephas, Licencja: CC BY-SA 3.0
Approximate distribution of Gedemsa
Autor: KrisMaes, Licencja: CC BY-SA 3.0
Mountain Nyala photographed in Bale mountains national park in the fenced area around the park headquarters