Nic do oclenia

Ten artykuł od 2022-05 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do wiarygodnych źródeł. (Dodanie listy źródeł bibliograficznych lub linków zewnętrznych nie jest wystarczające). Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Dany Boon i Julie Bernard na planie filmu

Nic do oclenia (franc. Rien à déclarer) – francusko-belgijski film komediowy w reżyserii Danego Boona.

Fabuła

Przyjęcie - w lutym 1986 - przez 12 państw członkowskich Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej Jednolitego aktu europejskiego stało się zaczątkiem ożywienia integracji europejskiej i realizacji rynku wewnętrznego. Na mocy Traktatu z Maastricht możliwy stał się swobodny przepływ towarów i osób przez wewnętrzne granice przyszłej Unii Europejskiej. Film ukazuje pogranicze francusko-belgijskie w grudniu 1992 i styczniu 1993, tj. okresie tuż przed- i tuż po wejściu w życie nowych przepisów. W dwóch fikcyjnych miastach granicznych: Courquain we Francji i Koorkin w Belgii mieszkańcy oraz funkcjonariusze Służby Celnej przygotowują się do czekających ich zmian. Boją się o miejsca pracy, szukają sobie nowych zajęć, przystosowują się do zaistniałej sytuacji. Największy problem ma belgijski celnik Ruben Vandevoorde (Benoît Poelvoorde) – patriota i zagorzały frankofob, który nie wyobraża sobie braku granicy, pomiędzy jego ojczyzną, a krajem odwiecznego wroga. Po 1 stycznia 1993 zostaje utworzona tzw. „brygada mobilna”, składająca się z jednego Belga i jednego Francuza, mająca patrolować obydwie strony granicy. Zbiegiem okoliczności zostaje do niej przydzielony Vandevoorde, a jego partnerem okaże się skonfliktowany z nim Mathias Ducatel (Dany Boon), który w dodatku od roku potajemnie spotyka się z siostrą Rubena − Louise (Julie Bernard). Rodzi to wiele zabawnych sytuacji. W tle wątek kryminalny, związany z otwarciem granicy.

Obsada

• Dany Boon jako Mathias Ducatel
• Benoît Poelvoorde jako Ruben Vandevoorde
• Julie Bernard jako Louise Vandevoorde
• Karin Viard jako Irène Janus
• Éric Godon jako Szef Willems
• François Damiens jako Jacques Janus
• Olivier Gourmet jako Duszpasterz w Chimay
• Zinedine Soualem jako Lucas
• Bouli Lanners jako Bruno Vanuxem
• Laurent Gamelon jako Duval
• Guy Lecluyse jako Grégory Brioul
• Laurent Capelluto jako Rosjanin
• Bruno Lochet jako Tiburce
• Nadège Beausson-Diagne jako Nadia Bakari
• Jean-Paul Dermont jako ojciec Vandevoorde
• Alexandre Carrière jako kelner w Brukseli

Linki zewnętrzne

• Oficjalny europejski box-office filmu w bazie Lumière
• Nic do oclenia w bazie IMDb (ang.)
• Nic do oclenia w bazie Filmweb